Οι Ρώσοι καλοπιάνουν τον Ερντογάν προσπαθώντας να του κανονίσουν συνάντηση και συμφωνία με τον Σύριο πρόεδρο Άσαντ – με τον τελευταίο να δείχνει κάθε άλλο παρά ενθουσιώδης, για πολλούς λόγους. Ένας εξ αυτών, από τους πιο βασικούς, είναι το γεγονός ότι το καθεστώς της Άγκυρας από την πρώτη στιγμή υποστήριξε τους τζιχαντιστές που, και με Δυτική βοήθεια, επιχείρησαν να ανατρέψουν το συριακό καθεστώς. Γι’ αυτό και η Δαμασκός πάντα κατήγγειλε ταυτόχρονα τόσο το Ισραήλ όσο και την Τουρκία ως επιθετικές και κατοχικές δυνάμεις που αποσταθεροποιούν την ευρύτερη περιοχή και απειλούν την ακεραιότητα της Συρίας. Υπενθυμίζεται ότι το μεν Ισραήλ κατέχει τα υψώματα του Γκολάν και άλλα συριακά εδάφη, παρά τις διεθνείς καταδίκες, ενώ η Τουρκία επίσης κατέχει συριακά εδάφη στο όνομα της καταπολέμησης των Κούρδων «τρομοκρατών», και ετοιμάζεται να εισβάλλει ακόμη βαθύτερα στο συριακό έδαφος.
Ο Άσαντ δεν θα ήθελε οποιαδήποτε συμφωνία μπορεί να κατοχυρώσει ντε φάκτο την τουρκική κατοχή, έστω και στη σημερινή της έκταση. Από την άλλη, βέβαια, είναι δύσκολο να αγνοήσει τις επιθυμίες της Ρωσίας, που παρενέβη αποφασιστικά υπέρ του στη συριακή σύγκρουση προκειμένου να διασφαλίσει τα συμφέροντά της στην ευρύτερη περιοχή. Πρόσφατα όμως βρήκε αντίρροπη στήριξη από τον έτερο σημαντικό υποστηρικτή και σύμμαχό του, το Ιράν – το οποίο φοβάται ότι μια προσέγγιση των Άσαντ-Ερντογάν υπό τη σκέπη των Ρώσων θα οδηγήσει στη σταδιακή αποδυνάμωσή του στη Συρία. Αυτή μπορεί να είχε ως αποτέλεσμα να κινδυνεύσει κι αυτός καθαυτός ο διάδρομος που διασφαλίζει στην Τεχεράνη πρόσβαση στον Λίβανο, όπου είναι ισχυρή η φιλοϊρανική Χεζμπολά, άρα και στη Μεσόγειο.
Έτσι το τελευταίο διάστημα εμφανίζονται δημοσιεύματα σε Δυτικά ΜΜΕ που «αποκαλύπτουν» ότι το Ιράν χρηματοδοτεί τους… Κούρδους μέσω του εμπορίου ναρκωτικών(!) ώστε να αποτρέψουν την περαιτέρω τουρκική διείσδυση στη Συρία. Την ίδια στιγμή άλλα Δυτικά δημοσιεύματα κατηγορούν την Τεχεράνη ότι επιχειρεί να εξοντώσει τους Κούρδους! Η αλήθεια πρέπει να αναζητηθεί λίγο πιο μακριά από την αυτοαναιρούμενη Δυτική προπαγάνδα, και συγκεκριμένα στο Αζερμπαϊτζάν. Μια χώρα που στηρίχτηκε αποφασιστικά από την Τουρκία και το Ισραήλ για να νικήσει τους Αρμένιους, και η οποία διαρκώς βαθαίνει τη συνεργασία της με την Άγκυρα. Επιπλέον –κι αυτό είναι που ανησυχεί τους Ιρανούς– είναι μια χώρα που θα μπορούσε να υποδαυλίσει έναν ξεσηκωμό της σημαντικής αζέρικης μειονότητας του Ιράν εναντίον της κεντρικής κυβέρνησης της Τεχεράνης. Κάπου εκεί υπάρχει η πρόσθετη εξήγηση του γιατί το Ιράν στηρίζει τον Άσαντ στην άρνησή του να υποκύψει στις ρωσικές πιέσεις για συνδιαλλαγή με τον Ερντογάν.
Αυτές οι εξελίξεις φέρουν τις τρεις χώρες που συμμετέχουν στη λεγόμενη πρωτοβουλία της Αστάνα (η οποία υποτίθεται ότι προωθεί την ειρήνευση στη Συρία), δηλαδή τη Ρωσία, το Ιράν και την Τουρκία, σε τροχιά διαφοροποίησης. Με τη συριακή κυβέρνηση, αλλά και το κουρδικό κίνημα, να πραγματοποιούν ασκήσεις λεπτής ισορροπίας εκμεταλλευόμενοι αυτές τις διαφοροποιήσεις, ώστε να μην συνθλιβούν…
