Ο πρώτος στόχος των ΗΠΑ στον ουκρανικό πόλεμο είναι ο απόλυτος έλεγχος της Ευρώπης. Η εξουθένωση της Ρωσίας με ένα πόλεμο φθοράς, είναι η εκ των ων ουκ άνευ προϋπόθεση για να πετύχουν αυτόν τον στόχο. Ο συνδυασμός των δυο, αν πετύχαινε, θα εξασφάλιζε την παραμονή των ΗΠΑ στη θέση της υπερδύναμης, τουλάχιστον για κάποιο καιρό. Το εγχείρημα εξελίσσεται αλλά τα έως τώρα δείγματα του πολέμου δεν είναι ενθαρρυντικά για τις ΗΠΑ και συνολικά για το δυτικό στρατόπεδο. Η πορεία των ΗΠΑ θυμίζει τον Πελοποννησιακό Πόλεμο. Στις ΗΠΑ διαβάζουν Θουκυδίδη. Αλλά φαίνεται ότι δεν κατανοούν πως ακολουθούν τον ολισθηρό δρόμο της Αθήνας που τελείωσε με την καταστροφή της.
Η Ρωσία στόχος
Η πρώτη «ατυχία» για τις ΗΠΑ ήταν ότι εκδιώχθηκε ο Γιέλτσιν από μια ομάδα έμπειρων και πατριωτών κατασκόπων με επικεφαλής τον Πούτιν. Μια ομάδα με πλήρη γνώση της εσωτερικής κατάστασης της χώρας και πληρέστατη επίγνωση των διεθνών σχέσεων και ισορροπιών.
Ο Μπρζεζίνσκι, κορυφαίος αναλυτής μαζί με τον Κίσινγκερ, τόνιζε ως τον θάνατό του ότι στόχος των ΗΠΑ όφειλε να είναι ένας: Να μην επιτρέψει στη Ρωσία να βγει από το τέλμα που την είχε βυθίσει ο μέθυσος Γιέλτσιν και να μην (ξανα)γίνει Μεγάλη Δύναμη. Να μείνει μια περιφερειακή δύναμη, χωρίς βαρύνοντα λόγο στα διεθνή πράγματα. Ο Μπρζεζίνσκι έφυγε από τη ζωή απογοητευμένος. Ο άλλος σπουδαίος και ευφάνταστος «στρατηγός» της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, ο Κίσινγκερ, σχεδίασε το άνοιγμα στην Κίνα με τον ίδιο στόχο: Να απομονωθεί η Ρωσία, στη στενή γειτονιά της ως αντίπαλος πλέον όχι μόνο των ΗΠΑ αλλά και της Κίνας. Κι αυτός βλέπει στο τέλος της ζωής του την πολιτική του να αποτυγχάνει.
ΗΠΑ και Αρχαία Αθήνα
Η δεύτερη «ατυχία» της Δύσης είναι ότι απότυχε να διασπάσει την κοινωνική και πολιτική συνοχή της Ρωσίας. Η εσωτερική αντιπολίτευση αποτελείται από ασήμαντους και ανίκανους αχυράνθρωπους. Η ομάδα εξουσίας στη Μόσχα αποδείχθηκε συνεκτική και ακλόνητη, ως τώρα.
Η τρίτη «ατυχία» για τις ΗΠΑ ήταν ότι οι Ευρωπαίοι σύμμαχοι αποδεικνύονται υπάκουοι αλλά παντελώς ανίκανοι, να προσφέρουν κάτι παραπάνω από μερικά «σιδερικά» –όπλα και τανκ– και λίγα λεφτά. Κατά τα άλλα κλωσάνε τον καημό τους για τον «χαμένο παράδεισο» του φτηνού πετρελαίου εκ Ρωσίας. Ως τώρα. Οι επικρατούσες ελίτ στις ΗΠΑ πληρώνουν ακριβά για να συντηρήσουν την ιδιότητα της υπερδύναμης αλλά επειδή δεν παρουσιάζουν νικηφόρα αποτελέσματα παραμένει το διχαστικό κλίμα εντός της χώρας ενώ απότυχε η προσπάθεια να πλήξουν τον βασικό τους αντίπαλο, τον Τραμπ, με το πολυχρησιμοποιημένο επιχείρημα του σεξουαλικού σκανδάλου.
Από ελεγχόμενος χώρος η Ευρώπη γίνεται πρόσθετος μπελάς για τις ΗΠΑ την ώρα που τα νέα από το ουκρανικό μέτωπο δεν είναι τα καλύτερα
Η τέταρτη «ατυχία» των ΗΠΑ είναι ότι οι Ευρωπαίοι δείχνουν σημάδια ότι η υπομονή τους φθάνει στα όριά της. Η φον Ντερ Λάιεν και ο Μακρόν πήγαν στην Κίνα μετά τον καγκελάριο Σολτς, και οι δηλώσεις τους ήταν λίγο-πολύ στο ίδιο κλίμα. Δεν θα θυσιάσουμε τα ευρωπαϊκά συμφέροντα, είπε κάπως αόριστα η Ντερ Λάιεν. Ο Μακρόν μίλησε για «στρατηγική αυτονομία» της Γαλλίας, σε συνέντευξή του στην εφημερίδα των καθολικών (Les Echos) σε μια προσπάθεια συσπείρωσης των θρησκευόμενων Γάλλων με τους πατριώτες Γκωλικούς και τους πάσης φύσεως «μπουρζουά», ενόψει των εκλογών αλλά και των επερχόμενων μαχών για την ανεξαρτησία της Ευρώπης.
Αν η γαλλική έξαρση έχει στέρεες βάσεις και αν βρει ανταπόκριση στην άλλη Ε.Ε., θα αποδειχθεί σύντομα. Πάντως από ελεγχόμενος χώρος η Ευρώπη γίνεται πρόσθετος μπελάς για τις ΗΠΑ την ώρα που τα νέα από το ουκρανικό μέτωπο δεν είναι τα καλύτερα. Και όταν η συγκροτημένη από το Πεντάγωνο «δεξαμενή σκέψης» συνιστά να μπει τέλος στον πόλεμο για το καλό της πατρίδας.
Το φόβητρο
Την πέμπτη και μεγαλύτερη «ατυχία» οι ΗΠΑ την έφτιαξαν μόνες τους, με τα χεράκια τους. Η Κίνα έχει συνδεθεί με τη Ρωσία όχι τόσο επειδή έχουν κοινά συμφέροντα (έχουν και πράγματα που τους χωρίζουν) αλλά επειδή φοβούνται και οι δυο τις ΗΠΑ. Ενδεικτικό είναι ότι πολλαπλασιάζονται όσοι παραβλέπουν τις αντιθέσεις τους και στρέφονται στους BRICS. Ενδεικτικά, η Ινδία, γνωστή αντίπαλος της Κίνας, έχει ενταχθεί στους BRICS. Και μόλις προ ημερών η Τυνησία απόρριψε δανειοδότηση από το ΔΝΤ, στρέφεται στους BRICS. Οι ΗΠΑ είναι ταυτόχρονα υπερδύναμη και φόβητρο της Νέας Εποχής. Έτσι ακριβώς ήταν και η αρχαία Αθήνα. Ώσπου έγινε ο Πελοποννησιακός Πόλεμος. Στις ΗΠΑ διαβάζουν αλλά δεν κατανοούν τον Θουκυδίδη.
Τα καρφιά στον Ντε Γκωλ
Η σύλληψη του σχεδίου «Ενότητα της Δύσης», με μια «Ενωμένη Ευρώπη» (ρημαγμένη μεταπολεμικά), οικειοθελώς υποταγμένη στις ΗΠΑ, ανέλαβαν να υλοποιήσουν οι Ρ. Σουμάν και Ζ. Μονέ. Αυτοί κάρφωναν στον Ρούσβελτ τις προθέσεις ανεξαρτησίας του Ντε Γκωλ, – ο μόνος που είχε όραμα μια Ευρώπη ανεξάρτητη «από τον Ατλαντικό ως τα Ουράλια». Το σχέδιο προχώρησε έως ότου η Ε.Ε. πλούτισε και η Γερμανία εκδήλωσε διαθέσεις απεξάρτησης. Ο ουκρανικός πόλεμος έδωσε λαβή ώστε η εθελοντική ενότητα ΗΠΑ/Ε.Ε. να μετατραπεί σε αυταρχική συμπόρευση.
Το πιο σημαντικό στον σημερινό ξεσηκωμό των Γάλλων είναι ίσως ότι τα γαλλικά ΜΜΕ, ιδιοκτησία των ελίτ, χαρακτηρίζουν εξτρεμιστή τον Μελανσόν αλλά όχι, πλέον, την προσαρμοσμένη από χρόνια Λεπέν. Έχουν να δουν τα μάτια μας…
