Οι εκλογές που έγιναν στο Ισραήλ την Τρίτη έκρυβαν πίσω από μια μικρή έκπληξη (τη σχετική επιτυχία του Νετανιάχου) μια διόλου εκπληκτική και πολύ καταθλιπτική πραγματικότητα: η ισραηλινή κοινωνία πάει κατά διαόλου. Αλλιώς δεν εξηγείται το γεγονός την εξουσία διεκδικούσαν δύο κόμματα, το Λικούντ του Νετανιάχου και η Μπλε-Άσπρη (στα χρώματα της ισραηλινής σημαίας δηλαδή) συμμαχία του Γκαντζ, με κριτήριο το ποιος είναι πιο ρατσιστής και ποιος εγγυάται καλύτερα την εξάλειψη των Παλαιστινίων από προσώπου γης. Από κοντά και μια πλειάδα μικρότερων ακροδεξιών σιωνιστικών κομμάτων. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι επικεφαλής όλων αυτών των κομμάτων, με προεξάρχοντες τον Νετανιάχου και τον απόστρατο Γκαντζ, είναι εγκληματίες πολέμου…
Υπ’ αυτήν την έννοια, μικρή σημασία είχε για τους Παλαιστίνιους και για τον υπόλοιπο κόσμο ποιος από τους δύο θα κερδίσει την πρωθυπουργία. Φυσικά ο Τραμπ έκανε ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει τον πιστό του σύμμαχο Νετανιάχου, ο οποίος είχε ξεκινήσει την εκλογική κούρσα από μειονεκτική θέση – όχι επειδή παροξύνει μια σύγκρουση που μακροπρόθεσμα είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει στην εξαφάνιση του Ισραήλ, αλλά επειδή βαρύνεται με μια σειρά σκάνδαλα. Έτσι ο Αμερικανός πρόεδρος έκανε αλλεπάλληλα δώρα στον ευνοούμενό του: από την αναγνώριση της κατεχόμενης Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσας του Ισραήλ και την κάλυψη των σφαγών άοπλων Παλαιστινίων διαδηλωτών, ως την υποστήριξη της επέκτασης των παράνομων ισραηλινών εποικισμών και την επικύρωση της προσάρτησης των κατεχόμενων συριακών εδαφών του Γκολάν.
Το αποτέλεσμα έδωσε ανάσα στον Νετανιάχου: το Λικούντ ήρθε οριακά πρώτο ανατρέποντας τα προγνωστικά, με 26,5% και 36 έδρες σε σύνολο 120, έναντι 26,1% και 35 εδρών για το Μπλε-Άσπρο του Γκαντζ. Τα υπόλοιπα σιωνιστικά κόμματα απέσπασαν συνολικά 19,5% (25 έδρες). Οι «μετριοπαθείς» σιωνιστές (οι Εργατικοί και το Κουλάνου) κατέρρευσαν, περιοριζόμενοι στο 4,5% και 3,5% αντίστοιχα. Δηλαδή η εποχή που αρκετοί ισραηλινοί ήθελαν μια «ειρηνική λύση» στη σύγκρουσή τους με τους Παλαιστίνιους έχει παρέλθει προ πολλού. Τώρα 3 στους 4 από αυτούς που ψήφισαν (η συμμετοχή ανήλθε σε 68,4%) θέλουν να δουν τους Παλαιστίνιους να εξαφανίζονται. Ονειρεύονται δηλαδή μια γενοκτονία που το πιθανότερο είναι να τους οδηγήσει στην καταστροφή… Τέλος, να σημειωθεί ότι τα αραβικά ή φιλοαραβικά ψηφοδέλτια κατάφεραν, αν και διασπασμένα, να κινητοποιήσουν αρκετούς Παλαιστίνιους που εξακολούθησαν να ζουν στο «κράτος του Ισραήλ» μετά το 1948, αποσπώντας συνολικά 11,5% και 14 έδρες.
