Δίαυλοι συνεννόησης για συστράτευση του «φιλοευρωπαϊκού τόξου»
Ακόμα κι όταν οι ραγδαίες εξελίξεις απουσιάζουν, οι διεργασίες αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού δεν σταματούν. Η μεταβατική φάση την οποία διανύουμε σημαδεύεται από την προετοιμασία όλων των «παικτών» για την επόμενη μέρα, για την περίοδο που θα ακολουθήσει τις κυβερνήσεις ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Χαρακτηριστικός σε αυτές τις συνθήκες ο ρόλος του Ευ. Βενιζέλου που διαφοροποιείται από κάθε σενάριο κεντροαριστερής ανασύνθεσης η οποία θα περιελάμβανε τον ΣΥΡΙΖΑ, ενώ προκρίνει μια «νέα εθνική συμφωνία και για τη λειτουργία του πολιτικού συστήματος», μέσα από τη «συστράτευση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων ευρωπαϊκού προσανατολισμού», όπως δήλωσε και σε πρόσφατη συνέντευξή του στην Καθημερινή.
Λιγότερο από ένα μήνα πριν, ο Ευ. Βενιζέλος κάλεσε την Δημοκρατική Συμπαράταξη, από το βήμα του πρόσφατου συνεδρίου της «να δίνει τη μάχη σε πείσμα εκείνων που πολλές φορές ζήταγαν χαμηλότερους τόνους ή συμψηφισμούς και ίσες αποστάσεις ή ακόμη χειρότερα κρατούσαν ανοικτή τη δίοδο του φλερτ με το ΣΥΡΙΖΑ στο όνομα μιας δήθεν κοινής κεντροαριστερής μοίρας», στοχοποιώντας έτσι τόσο τον Γ. Παπανδρέου, η σκληρή του κόντρα με τον οποίο καλά κρατεί, όσο και τις αμφισημίες της σημερινής ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
Τα ανοίγματα του Ευ. Βενιζέλου εκτείνονται σε μια σειρά χώρους. Λίγο καιρό πριν, συνάντησε τον Κ. Σημίτη διαπιστώνοντας ταύτιση απόψεων σε όλα τα θέματα μαζί του, ενώ σε εκδήλωση για την παρουσίαση του τελευταίου βιβλίου του μίλησαν και οι Γ. Προβόπουλος, Γκ. Χαρδούβελης, αλλά παραβρέθηκαν και οι στενοί συνεργάτες του Αντώνη Σαμαρά, Σταμάτης, Βρούτσης, και Αντωνίου. Η παρουσία τους δεν ήταν το μόνο στοιχείο που φανερώνει τις σχέσεις των δύο πρώην «συγκυβερνητών». Σαμαράς και Βενιζέλος εμφανίζονται να διατηρούν καλές σχέσεις και διαύλους επικοινωνίας, κάτι που δεν περνάει απαρατήρητο από τη σημερινή ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας.
Οι φήμες που κατά καιρούς θέλουν τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και να εντάσσεται στην Ν.Δ. διαψεύδονται φυσικά ευθέως από τον ίδιο που όμως δεν κρύβει ότι τον ενδιαφέρουν οι ζυμώσεις στον ευρύτερο χώρο των «φιλοευρωπαϊκών» δυνάμεων τονίζοντας ότι ο χώρος του ΠΑΣΟΚ δεν πρέπει να γίνει «καταλύτης για να συνεργαστεί η Ν.Δ. με τον ΣΥΡΙΖΑ».
Είναι φανερό ότι όλοι προσπαθούν να πλασαριστούν στο νέο περιβάλλον που διαμορφώνεται. Η προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να αναζητήσει κεντροαριστερά στηρίγματα, αλλά και να απομονώσει όσο μπορεί την Ν.Δ. δεν θα μείνει χωρίς αναχώματα και αντιδράσεις. Την ίδια στιγμή, όλοι προσπαθούν να αποσπάσουν κάποια στήριξη από τους δανειστές, αφού αυτοί έχουν την τελευταία λέξη για τις εξελίξεις στην «αποικία». Η απαξίωση βέβαια του πολιτικού συστήματος είναι σχεδόν καθολική και δεν αντιμετωπίζεται εύκολα με ασκήσεις ισορροπιών και τακτικισμούς.
Γ. Π.
