Λένε ότι ο περισσότερος κόσμος είναι ανισόρροπος. Αντιφατικός. Θέλει να μείνουμε στο ευρώ, αλλά δεν θέλει τη λιτότητα που θεωρείται προϋπόθεση για να παραμείνουμε στο ευρώ. Δηλαδή και το σκύλο χορτάτο και την πίτα ολάκερη. Κι έχουν δίκιο. Ο περισσότερος κόσμος έχει χάσει τον μπούσουλα. Κι αυτό είναι φυσικό αφού η ενημέρωση που έχει από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης μόνο σε ισορροπία δεν μπορεί να τον κρατήσει.
Από τη μια, βομβαρδίζεται καταιγιστικά επί πέντε χρόνια από τους ακραιφνείς θιασώτες του ευρώ. Ιδίως τους Δεξιούς πολιτικούς και δημοσιογράφους που είναι ευθυγραμμισμένοι με την ηγεμονία των ολιγαρχών και απειλούν τους πολίτες με τερατώδεις συμφορές που θα επέλθουν εάν βγούμε, εκούσια ή ακούσια, από την ευρωζώνη. Απ’ αυτούς που ανέλαβαν την κατεδάφιση της χώρας. Που δεν πτοήθηκαν καθόλου από την ήττα τους στις εκλογές, ούτε από την παταγώδη διάψευση των προφητειών τους για βιβλική καταστροφή σε περίπτωση που κέρδιζε ο ΣΥΡΙΖΑ τις εκλογές.Που, για να είμαστε πιο ακριβείς, δεν πτοούνται έτσι κι αλλιώς από οποιοδήποτε ξεμπρόστιασμα όντας σε διατεταγμένη αποστολή. Απλά, η δουλειά τους, δηλαδή η λάσπη, η συκοφαντία, ο εκβιασμός, η διαστροφή και η παραπληροφόρηση, συνεχίζεται με αμείωτη ένταση, όχι πλέον για να εμποδιστεί η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για να υπονομευθεί η διακυβέρνησή του. Με τη σταθερότητα που έχει ο επαγγελματίας κίλερ, στοχοποιούν τους πολίτες επαναλαμβάνονταςμε απόλυτη βεβαιότητα ότι εάν η Ελλάδα βρεθεί εκτός ευρωζώνης, θα υπάρχουν μεγάλες ελλείψεις σε τρόφιμα, φάρμακα και πετρέλαιο, δεν θα καταβάλλονται μισθοί και συντάξεις, θα κλείσουν οι τράπεζες, δεν θα πληρώνονται οι φόροι, ο πληθωρισμός θα φτάσει στο επίπεδο της Κατοχής και πολλά άλλα τρομοκρατικά, με τελευταίο ότι θα κατασχεθούν από τους δανειστές ακόμα και οι καταθέσεις των Ελλήνων στο εξωτερικό! Άρα, σκύψτε το κεφάλι και σύρετε το κάρο.
Από την άλλη, οι πολίτες ακούνε από μία μερίδα της Αριστεράς, ότι η καλύτερη λύση είναι η επιστροφή στη δραχμή. Και δεν είναι λίγοι αυτοί που συμφωνούν ή δεν έχουν αντίρρηση γιατί εκτιμούν ότι όντας φτωχοί δεν έχουν τίποτα να χάσουν ακόμα κι αν οι ακραίες «προφητείες» των Δεξιών αποδειχτούν αληθινές. Οι περισσότεροι, όμως, παραμένουν προσκολλημένοι στο ευρώ, όχι μόνο γιατί είναι ακόμα υπό την επήρεια των καλών εποχών που έζησαν, αλλά και γιατί δεν έχουν ακούσει τίποτα συγκεκριμένο από τους θιασώτες του εθνικού νομίσματος για την επόμενη, την μετά το ευρώ, μέρα. Οι υποστηρικτές της δραχμής δεν έχουν παρουσιάσει στον κόσμο καμία ανάλυση τεκμηριωμένη, ρεαλιστική και πειστική για τις συνθήκες περάσματος από το ευρώ στη δραχμή, πέρα από κάποιες γενικολογίες. Αλλά ο κόσμος θέλει να ξέρει. Ποιες θα είναι οι πιθανές επιπτώσεις στην οικονομία; Υπάρχει κίνδυνος αντιποίνων από τους συμμάχους; Και πολλά άλλα σοβαρά ερωτήματα μένουν αναπάντητα.
Αριστερή αδιαφάνεια
Εξίσου, όμως, υστερεί και η ενημέρωση των πολιτών από τους θιασώτες του ευρώ μέσα στην ίδια την Αριστερά. Τι σημαίνει για τον τόπο, για την οικονομία και την εθνική κυριαρχία, η αποδοχή των όρων που θέτουν οι Ευρωπαίοι κηδεμόνες για την παραμονή στο ευρώ. Τι σημαίνει ότι το εξωτερικό χρέος θα είναι γιγαντιαίο και θα αυξάνεται συνεχώς. Ότι ακόμα και οι τόκοι του θα είναι αδύνατο να καταβάλλονται όποιο κι αν είναι, στην καλύτερη περίπτωση, το πλεόνασμα ενός Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος που έχει καταβαραθρωθεί. Ότι σε μια οικονομία τόσο καταποντισμένη, δεν θα περισσεύει τίποτα για να διοχετευθεί στην παραγωγική οικονομία και την κοινωνική πολιτική.
Κανένας, από καμία πλευρά, δεν τολμάει να υποστηρίξει ότι όλα θα γίνουν ομαλά, ειρηνικά και συναινετικά. Ούτε παρουσιάστηκε κάποιο σχέδιο, ούτε έγινε νύξη, από καμία πλευρά, ότι θα έχουμε μία εκρηκτική ανάπτυξη που θα έλυνε δραστικά τα χρηματο-οικονομικά προβλήματα της χώρας. Όλοι συμφωνούν ότι η Ελλάδα δεν είναι ούτε Κίνα ούτε Σιγκαπούρη, και το ευρωπαϊκό διευθυντήριο δεν μπορεί, με κρίση και ύφεση στο εσωτερικό της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ούτε προτίθεται, όπως είναι φανερό από τις διαπραγματεύσεις, να βοηθήσει αποτελεσματικά. Αλλά και έξω από την ευρωπαϊκή ασφυξία, κάθε άλλη προοπτική δεν είναι διαφανής και σίγουρη.
Τι θα κάνει, λοιπόν, η κυβέρνηση για να βρει λεφτά; Θα ξεπουλήσει ακόμα κι αυτά που οι μνημονιακές κυβερνήσεις δίσταζαν ή καθυστερούσαν να ξεπουλήσουν, όπως τα πολύτιμα και εθνικής σημασίας αεροδρόμια της χώρας; Θα ξεπουλήσει και νησιά; Ή θα βάλει, κατά τας μνημονιακάς γραφάς, χοντρό χέρι στις ήδη μειωμένες συντάξεις και θα ρίξει τους μισθούς ακόμα πιο χαμηλά; Συνεχίζοντας, υποταγμένη πλέον, να παίρνει δάνεια που αυξάνουν περισσότερο το εξοντωτικό εξωτερικό χρέος και τη συνεπαγόμενη υποτέλεια και φτωχοποίηση…
Η κυβέρνηση κατά πλειοψηφία επιμένει ότι η Ελλάδα θα παραμείνει στην ευρωζώνη, βρέξει-χιονίσει, χωρίς να ξεκαθαρίζει στον ελληνικό λαό τι συνέπειες θα έχει αυτό. Και η σύγχυση μεγαλώνει καθώς επί πέντε μήνες οι κυβερνητικοί παράγοντες, οι βουλευτές, οι δημοσιογράφοι και τα κομματικά στελέχη διαβεβαιώνουν τον κόσμο καθημερινά ότι μια καλή, έντιμη όπως την αποκαλούν, συμφωνία είναι προ των θυρών, χωρίς να δείχνουν καμία συστολή, εγκράτεια ή επιφύλαξη με δεδομένες όλες τις διαψεύσεις που προηγήθηκαν.
Το μεσημέρι της περασμένη Κυριακής, 14 Ιουνίου, από το δελτίο ειδήσεων, Στο Κόκκινο, ενημερωνόμασταν ότι ο ευρωβουλευτής Δημήτρης Παπαδημούλης διαβεβαίωνε τους πολίτες ότι η συμφωνία είναι πολύ κοντά, τρεις μόλις ώρες πριν από την αποχώρηση της ελληνικής αντιπροσωπείας από τις Βρυξέλλες που κατήγγειλε σε βαρύ κλίμα την έλλειψη διαπραγμάτευσης! Είναι αμέτρητες οι παρόμοιες δηλώσεις από υπουργούς και στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ που καθησυχάζουν τους πολίτες εντείνοντας τη σύγχυση.
Ένα κουβάρι
Κατ’ ουσίαν, και οι δύο πτέρυγες του ΣΥΡΙΖΑ, τόσο η υπέρ του ευρώ όσο και η κατά του ευρώ, αποφεύγουν συστηματικά να ενημερώσουν σωστά με μια στοιχειώδη πληρότητα τον ελληνικό λαό για τις επιπτώσεις των επιλογών τους, στον ένα ή τον άλλο δρόμο, μέσα ή έξω από την ευρωζώνη, ώστε να τον θωρακίσουν απέναντι στην παραπλάνηση και να του δώσουν τη δυνατότητα να επιλέξει εκείνος ποιο δρόμο προτιμάει.
Το ίδιο περίπου συμβαίνει με το ΚΚΕ, που είναι εκτός τόπου και χρόνου, και την εξωκοινοβουλευτική Αριστερά που παραμένει εγκλωβισμένη ανάμεσα στο ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ.
Κάθε πλευρά, του μέσα και του έξω, επιμένει στην άποψή της χωρίς να αποκαλύπτει τις εκτιμήσεις της για τα συν και τα πλην του μέλλοντος που αυτή προτείνει ως πιο πρόσφορο για τον τόπο, εντείνοντας τη γενικευμένη σύγχυση. Κι αυτή η ασάφεια διευκολύνει την μνημονιακή προπαγάνδα να καλλιεργεί αναστάτωση, φόβο και αμφισβήτηση.
Άρα, το πρόβλημα δεν είναι ότι ο περισσότερος κόσμος συμπεριφέρεται ανισόρροπα, όντας ταυτόχρονα κατά των μνημονιακών μέτρων και υπέρ του ευρώ. Το πρόβλημα είναι ότι η Δεξιά τον τρομοκρατεί και η Αριστερά τον μπερδεύει. Κι επειδή εμείς δεν μπορούμε να αλλάξουμε τη Δεξιά, είναι κάτι παραπάνω από αναγκαίο να ξεμπερδέψουμε, άμεσα και με τη μέγιστη ειλικρίνεια, το κουβάρι που εμείς δημιουργούμε με τις αντικρουόμενες απόψεις μας και με την ασάφεια των θέσεών μας. Κι αν το κάνουμε, τόσο οι υπέρ όσο και οι κατά του ευρώ, θα συμβάλλουμε καθοριστικά στο να βρει ο κόσμος την ισορροπία του και την ευθυκρισία του, και, εξίσου σημαντικό, θα διασώσουμε την αξιοπιστία της Αριστεράς που δεν θα είναι επ’ άπειρον άτρωτη εάν συνεχίσει να κολυμπάει σε θολά νερά.
Με το ένα πόδι μέσα
και το άλλο έξω,
Γκαούρ
