Έχουμε μπροστά μας ένα λαό –τον «Πολυνείκη»- που είναι σχεδόν πεθαμένος και άταφος έχουμε μια πλατεία -την « Αντιγόνη»- που δεν υπακούει στους νόμους του «Κρέοντα» δηλαδή τους δικούς σου και της παρέας σου και η οποία θεωρεί ιεροσυλία να ταφεί πληγωμένος και ζωντανός ο λαός.
«Κρέων: Και πάλι τόλμησες να παραβείς αυτούς εδώ τους νόμους;
Αντιγόνη: (Ναι) γιατί δεν ήταν ο Δίας αυτός που διακήρυξε σε μένα αυτά, ούτε η συγκάτοικος των θεών του κάτω κόσμου, η Δίκη, θέσπισε τέτοιους νόμους για τους ανθρώπους, ούτε θεώρησα ότι έχουν τόση δύναμη οι δικές σου διακηρύξεις ώστε να μπορείς εσύ, αν και είσαι θνητός, να υπερνικήσεις τους άγραφους και στέρεους νόμους των θεών.
Γιατί αυτοί (οι νόμοι) δεν ισχύουν μόνο σήμερα και χθες, αλλά ανέκαθεν και κανείς δεν ξέρει από πότε εμφανίστηκαν για την παράβαση αυτών (των νόμων) εγώ δεν είχα σκοπό, από φόβο για την έπαρση κανενός άνδρα, να τιμωρηθώ μπροστά στους θεούς ήξερα καλά, βέβαια, ότι θα πεθάνω, πώς όχι; Ακόμα κι αν εσύ δεν τα είχες διακηρύξει αυτά αν όμως θα πεθάνω πριν από την ώρα μου, εγώ αυτό το θεωρώ κέρδος γιατί όποιος ζει μέσα σε μεγάλη δυστυχία, όπως εγώ, πώς αυτός δεν είναι κερδισμένος, όταν πεθάνει; Έτσι λοιπόν, δεν λυπάμαι καθόλου να έχω αυτή τη μοίρα αλλά, αν ανεχόμουν να μείνει άταφο πτώμα ο αδερφός μου μετά το θάνατό του, για εκείνα θα θλιβόμουν·γι’ αυτά όμως δεν θλίβομαι. Κι αν τώρα σου φαίνομαι ανόητη με αυτά που κάνω, σχεδόν θεωρούμαι ανόητη από έναν ανόητο…».
Η πεμπτουσία του έργου του Σοφοκλή και ο προβληματισμός των Αθηναίων, εκείνη την εποχή, είναι το ότι η απόλυτη εξουσία καταστρέφει απόλυτα και αυτούς που την ασκούν αλλά και αυτούς που υφίστανται τις συνέπειες αυτής της άσκησης! Η εξουσία απαιτεί σκληρές απάνθρωπες αποφάσεις, η εξουσία είναι ποτισμένη παντού και πάντοτε με αίμα.
Αν οι πολίτες της Θήβας δεν είχαν αδιαφορήσει για την ασυνέπεια του άρχοντα τους και είχαν ξεσηκωθεί με την άδικη απόφαση του Ετεοκλή, να μην αναλάβει δηλαδή τον δεύτερο χρόνο την εξουσία ο Πολυνείκης όπως ήταν συμφωνημένο, ίσως τα πράγματα δεν είχαν φτάσει εκεί που έφτασαν. Αλλά, οι πολίτες είχαν προτιμήσει να είναι μακριά από όλα αυτά, προτίμησαν να είναι θεατές των εξελίξεων. Η εξουσία, έτσι κι αλλιώς, δεν ήταν δική τους γιατί όπως και σήμερα οι πολίτες δεν έχουν λόγο, δεν νομοθετούν δεν τους ρωτούν καν οι εξουσιαστές για τις όποιες αποφάσεις τους που παίρνονται για αυτούς χωρίς αυτούς. Εσείς θέλετε ένα λαό υποταγμένο για να μπορείτε ελεύθερα και απρόσκοπτα να ασκείτε την εξουσία σας, ξέρετε όμως ότι ένας λαός υποταγμένος σε δύσκολες εποχές δεν θα μπορεί να φυλάξει Θερμοπύλες.
Η στάση της Αντιγόνης έχει επαινεθεί από σχολιαστές και φιλολόγους ως πατριωτική και έχει προβληθεί ως πρότυπο αγωνίστριας που δεν δειλιάζει εμπρός στη σκληρή, απόλυτη εξουσία!
Το μήνυμα του Σοφοκλή που φτάνει ώς εμάς και με την πείρα τόσων αιώνων που έχει συσσωρευτεί, από τότε μέχρι τα σήμερα, είναι ότι όσο φωτισμένος κι αν είναι ο ηγέτης, είναι επικίνδυνος για την πόλη και μάλιστα όταν έχει την έπαρση ότι οι πολίτες τον επέλεξαν, εν λευκώ, για τη διαχείριση της εξουσίας. Χρειάζεται διαρκής έλεγχος των πράξεών του από τους πολίτες. Αυτό ίσως εμποδίσει τις καταστρεπτικές επιλογές και για τον ίδιο τον ηγέτη αλλά και για την πόλη. Την πόλη αποτελούν οι πολίτες, η ζεστασιά του καναπέ και η αποχή τους από τις συλλογικές διεργασίες που καθορίζουν την ζωή της πόλης και η ανάθεση των πάντων στον ηγέτη, είναι η αιτία της καταστροφής. Αυτή η αδιαφορία του πολίτη είναι που αφήνει περιθώρια η δημοκρατία να μετατραπεί σε μοναρχία, με τις οδυνηρές συνέπειές της… Ο Σοφοκλής καταδεικνύει την αιτία του κακού της πόλης και με τη μορφή του χορού των γερόντων να μην έχει γνώμη και να συμφωνεί από αδιαφορία. Η πόλη έχει όλα τα χαρακτηριστικά μιας σύγχρονης πόλης, στην εποχή της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας, της διά των εκλεγμένων αντιπροσώπων άσκησης της εξουσίας.
Η μοναδική συμμετοχή στη δημοκρατία έχει καταλήξει να θεωρείται η ελευθερία που παραχωρείται κάθε τέσσερα χρόνια, για ένα λεπτό, κρυμμένος/νη πίσω από ένα παραβάν για να ρίξει ένα χαρτάκι μέσα σε μία κάλπη, όπως πολύ σωστά ονομάζεται. Αναθέτοντας, έτσι, τη διοίκηση της πόλεως σε κάποιον ηγέτη-βασιλιά και μετά υποτάσσεται στις διαταγές του, γκρινιάζοντας και σχολιάζοντας, μη τολμώντας να αντιταχθεί θαρρετά στις εντολές της εξουσίας. Δεν αποπειράται, δηλαδή, να δημιουργήσει νέο θεσμό, αυτόν των πολιτών με άποψη, αλλά μένει στο ασφαλές περιθώριο και με την ελπίδα ότι κάποιος καλός βασιλιάς θα έρθει με το μαγικό ραβδάκι και θα βάλει τάξη σε όλα. Αυτή η κατάσταση πάει τώρα να ανατραπεί.
Γι’ αυτό έχετε τρομοκρατηθεί, γιατί βλέπετε ένα λαό που μέχρι χθες ήταν υπάκουος με σκυμμένο το κεφάλι, δεν μιλούσε, μόνο εκτελούσε τους νόμους σας και τώρα αποκτά φωνή, έχει λόγο. Έχετε περιέλθει σε πλήρη σύγχυση και πανικό, γιατί βλέπετε ένα λαό να φέρνει στην επιφάνεια τη νέα εκδοχή της Εκκλησίας του Δήμου. Φοβάστε το τσουνάμι που μπορεί να προκαλέσει αυτή η μικρή αντισυστημική αμφισβήτηση και το διαισθάνεστε ότι μπορεί να σας σαρώσει. Γι’ αυτό στέλνετε τα όργανά σας να τρομοκρατήσουν, ακόμα και με ενδεχόμενο να προκαλέσουν θάνατο όπως ισχυρίστηκε ό Πάγκαλος σε νέους, γέρους, μανάδες με παιδιά στα καροτσάκια, άτομα με ειδικές ανάγκες, αρκεί να διαλυθεί η Εκκλησία του Δήμου, αρκεί να διαλυθεί η πλατεία. ΑΙΣΧΟΣ!
Γιατί, κύριοι βουλευτές, αγανακτείτε με τα γιαουρτάκια; να εύχεστε ο λαός να παραμείνει στις ειρηνικές εκδηλώσεις που περιορίζονται στο γιαούρτι. Έχω την εντύπωση ότι πολύ σύντομα θα αναπολείτε τις παλιές καλές στιγμές που σας δρόσιζε το γιαουρτάκι με τις αντιδράσεις αυτών που εσείς ονομάζεται ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΤΑΡΣΥΑ.
Θα σας θυμίσω μία από τις 35 προτάσεις του Ρήγα Φεραίου: To άρθρο 35 αναφέρει ως αναφαίρετο δικαίωμα των πολιτών την επανάσταση, όταν το κράτος παραβιάζει τα δίκαιά τους και δεν ακούει τα παράπονά τους. Λέει χαρακτηριστικά: «Όταν η Διοίκησις βιάζει, αθετεί, καταφρονεί τα δίκαια του λαού και δεν εισακούει τα παράπονά του, το να κάμει τότε ο λαός ή κάθε μέρος του λαού επανάσταση, να αρπάξει τα άρματα και να τιμωρήσει τους τυράννους του, είναι το πλέον ιερόν από όλα τα δίκαιά του και το πλέον απαραίτητο από όλα τα χρέη του». Στο τέλος του άρθρου υπάρχει μια σημαντική προσθήκη που μας παραπέμπει στη Σεισάχθεια του Σόλωνα, αφού γίνεται λόγος για κατάργηση των χρεών των κοινοτήτων και των πολιτών, όσα «εχρεωστούντο, παρθέντα προ πέντε χρόνων» κ.ά.
Το καλύτερο, νομίζω, που μπορείτε να κάνετε όλοι εσείς και οι 155 που ψηφίσατε το Μεσοπρόθεσμο αλλά και εσείς που ψηφίσατε το Μνημόνιο, αλλά κα εσείς που τάχα δεν ψηφίσατε το Μεσοπρόθεσμο αλλά ψηφίσατε την εφαρμογή του, είναι να συμβουλευτείτε τους ομοεξούσιούς σας της Αργεντινής να σας προμηθεύσουν τα ελικόπτερα που έφυγαν μια νύκτα μαγική, για να μη μας βάλετε σε περισσότερες μπελάδες. Είναι ίσως το μοναδικό καλό που μπορείτε να προσφέρετε σε αυτό το δύσμοιρο τόπο.
ένας πολίτης του κόσμου
