Μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα, μετά την κωλοτούμπα του 2015, διαμορφώθηκε μια ιδιότυπη συμπαιγνία μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Ν.Δ., με όλα τα χαρακτηριστικά που έχουν οι συμπαιγνίες στην πολιτική πρακτική. Η ΝΔ στην κυριολεξία διασώθηκε από την αυτοακύρωση του ΣΥΡΙΖΑ και ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει να διασωθεί χάρη στην αναβίωση της Ν.Δ. την οποία αυτός διασφάλισε.
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ έμενε πιστός στη φυσιογνωμία με την οποία αναδύθηκε σε πρωταγωνιστικό πολιτικό φορέα αλλαγής και κρατούσε με συνέπεια τη δυναμική του 62%, ολόκληρη η αντιπολίτευση θα είχε καταποντιστεί. Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ, είχαν υποστεί μία εκθεμελιωτική και ταπεινωτική ήττα, έχοντας ρίξει και εξαντλήσει ακόμα και τις εφεδρείες τους στην προσπάθειά τους να εμποδίσουν την επικράτηση του ΟΧΙ. Δηλαδή, να αποτρέψουν τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ που προώθησε το δημοψήφισμα και τάχθηκε σθεναρά υπέρ του ΟΧΙ ακόμα και με τις τράπεζες κλειστές, μόνος αντίκρυ στα θωρηκτά της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και των ελληνικών και ευρωπαϊκών ΜΜΕ. Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόδιδε την εμπιστοσύνη της κοινωνίας και προκήρυσσε εκλογές με τη γραμμή του ΟΧΙ, τα δύο κόμματα θα δέχονταν κάτι σαν χαριστική βολή. Θα υφίσταντο μία ακόμα πιο ισχυρή εξάρθρωση που θα έφτανε στον πυρήνα της ύπαρξής τους, με δεδομένο ότι ένα σημαντικό μέρος των σταθερών υποστηρικτών τους είχε αγαναχτήσει με τις πολιτικές τους σε σημείο που είχε για πρώτη φορά ξεπεράσει τις ριζωμένες αναστολές και προκαταλήψεις του για την Αριστερά και είχε απειθαρχήσει στα αγωνιώδη και κατηγορηματικά κελεύσματα της μάνας Δεξιάς. Έτσι βγήκε το 62%! Τα ήδη σοβαρά αποδυναμωμένα κόμματα, στραπατσαρισμένα με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, στην αμέσως επόμενη κίνηση, εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν αυτομολούσε, λογικά θα κατέρρεαν παταγωδώς. Στην εκλογική αναμέτρηση, με το ΟΧΙ παραμάσχαλα, ο ΣΥΡΙΖΑ θα σάρωνε τους νεροκουβαλητές του ΝΑΙ. Κι αν δεν διαλύονταν ολοσχερώς, θα παρέμεναν σαν φαντάσματα του εαυτού τους στην πολιτική σκηνή.
Το χέρι του Θεού
Όμως, πιο αναπάντεχα από το συντριπτικό ΟΧΙ, έσκασε η εκκωφαντική κωλοτούμπα. Αποσυντέθηκε εσωτερικά ο νικητής ΣΥΡΙΖΑ, έχασε το περίφημο ηθικό πλεονέκτημα, αυτοϋποβίβασε τον εαυτό του στην κατηγορία των ηττημένων αντιπάλων του και τους έδωσε το μεγαλύτερο και διαρκέστερο στην ιστορία φιλί της ζωής. Στην κυριολεξία, ο μεταλλαγμένος ΣΥΡΙΖΑ έσωσε από βέβαιο πολιτικό θάνατο τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ. Όπως είχε πει αυθόρμητα ένας νεοδημοκράτης σε ομοϊδεάτες του «να βρίζετε τον Τσίπρα κάθε μέρα δημόσια, αλλά κάθε βράδυ ιδιωτικά να του ανάβετε μια λαμπάδα που έσωσε το κόμμα μας από βέβαιο πνιγμό»! Η κωλοτούμπα ήταν το μεγάλο σωσίβιο στη βυθιζόμενη Δεξιά, «έβαλε το χέρι του ο Θεός», όπως έγραψε με μεγάλη ανακούφιση ένας άλλος δεξιός στο facebook, «και τώρα ξαναμπαίνουμε στο ριγκ»!
Από κει και πέρα η ψυχορραγούσα αντιπολίτευση ανέκτησε δυνάμεις και αναζωογονήθηκε. Απέκτησε ξανά λόγο ύπαρξης. Ο ΣΥΡΙΖΑ δικαίωσε και επανανομιμοποίησε την πολιτική της ύπαρξη. Όχι, βέβαια, χωρίς κάποιο κόστος για τη Δεξιά, επειδή ο ΣΥΡΙΖΑ ανέλαβε -με ζήλο που ξάφνιασε πολύ ευχάριστα τους κηδεμόνες και εκβιαστές της Ελλάδας- το ρόλο της Δεξιάς στην εφαρμογή των ληστρικών πολιτικών σε βάρος του ελληνικού λαού και της υπόστασης της χώρας. Πολύ πιο αποτελεσματικά από κάθε νεοδημοκρατική ή πασοκική κυβέρνηση, με ένα αφύσικο ακόμα και για την παραδοσιακή Δεξιά κυνισμό ως προς τις συνέπειες των μέτρων και με ένα πνεύμα υποτέλειας και εκποίησης των πολύτιμων υλικών και άυλων στοιχείων της Ελλάδας, ακραίο και για την παραδοσιακά δυτικόφιλη πτέρυγα του πολιτικού φάσματος. Όπως είχαμε διαπιστώσει από τη στάση κορυφαίων συντηρητικών πολιτικών (π.χ. Καραμανλής, Κανελλόπουλος κ.ά.) στην περίοδο της αμερικανόπνευστης δικτατορίας της 21ης Απριλίου 1967, η δυτικοφιλία τους είχε όρια. Αντιθέτως, ο ΣΥΡΙΖΑ παρέδωσε το «ελευθέρας» στους Αμερικάνους και τους Γερμανούς σε βαθμό που ξάφνιασε ακόμα και τους δυτικόφιλους.
Επιστροφή των ζόμπι
Με τον εναγκαλισμό των ΗΠΑ και της Ε.Ε., αλλά και τις θερμές συμμαχίες με τα στρατοκρατικά καθεστώτα Ισραήλ και Αιγύπτου, ο ΣΥΡΙΖΑ υπερκέρασε τη Δεξιά εκ δεξιών! Αντί, όπως θεωρείτο αυτονόητο, η Αριστερά να κρατάει ψηλά τον πήχη της ανεξαρτησίας και να θέτει φραγμό στη συντελούμενη λεηλασία της χώρας, ο ΣΥΡΙΖΑ υπέγραψε και εφαρμόζει τα ταπεινωτικά και εξοντωτικά οικονομικά και κοινωνικά μέτρα που υπαγορεύθηκαν και υποτάχθηκε άνευ όρων στις επιταγές των γεωπολιτικών αναγκών και επιδιώξεων των μητροπόλεων. Κυβέρνηση εκουσίως τόσο υποτελή εν καιρώ ειρήνης βρίσκει κανείς μόνο σε αποικίες.
Η Δεξιά σώθηκε ως εκ θαύματος από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά δυσκολεύεται να βρει μια ασφαλή θέση στην πολιτική αντιπαράθεση επειδή ο «αριστερός» σωτήρας της έχει κρατήσει για τον εαυτό του τα χρυσαφικά της πολιτικής της. Γι’ αυτό, συμπιεσμένη από τον ΣΥΡΙΖΑ που εφαρμόζει τη δική της νεοφιλελεύθερη πολιτική με φιλολαϊκό βερνίκι και από την Άκρα Δεξιά που την αμφισβητεί ιδεολογικά, η Ν.Δ. έχει πρόβλημα ταυτότητας. Έτσι, τσαλακωμένη από όσα έχει περάσει, χάνοντας το κύρος και την μαγκιά της, και με μετριότατη ηγεσία, ποντάρει στην υπόμνηση της ασυνέπειας και ανηθικότητας με την οποία στιγματίστηκε ο ΣΥΡΙΖΑ κάνοντας την μνημειώδη αναστροφή και τις εξωφρενικές παραχωρήσεις στους ισχυρούς επιτρόπους της χώρας.
Και, πράγματι, είναι τόσο αισθητή η απογοήτευση και ο θυμός μέσα στην κοινωνία από την απομυθοποίηση του ΣΥΡΙΖΑ, που τα ζόμπι της Δεξιάς τα οποία ο ΣΥΡΙΖΑ ανέσυρε από τους λάκκους που είχαν μισοβυθιστεί, έχουν το θράσος να ωρύονται ως δικαιωμένα και να διεκδικούν ξανά την κυβέρνηση. Κι αν θα το πετύχουν, θα το οφείλουν στον ΣΥΡΙΖΑ! Αφού ο ΣΥΡΙΖΑ δικαιολόγησε τα δεξιά μνημόνια ως αναπότρεπτα, γιατί η κοινωνία να μην αναθέσει ξανά την εφαρμογή τους στην αυθεντική Δεξιά και όχι στο υποκατάστατό της; Μπορεί ο Τσίπρας να δείχνει πιο μοντέρνος από τον Μητσοτάκη, αλλά ο Κουρουμπλής, ο Σπίρτζης, ο Κατρούγκαλος, η Παπακώστα, ο Κόκκαλης και οι λοιποί που έχουν συνομολογήσει τα πάντα, από το καζίνο και την κλειστή πόλη των πλουσίων στο Ελληνικό μέχρι τις εξορύξεις στη Δωδώνη και την αναγνώριση της μακεδονικής ως γλώσσας των Σλάβων και Αλβανών του Βορρά, σε τι διαφέρουν από τα δεξιά «πρωτότυπα»;
Στην επόμενη πράξη της τραγωδίας, εάν η Ν.Δ. σχηματίσει κυβέρνηση θα έχει για πρώτη φορά εντελώς λυμένα τα χέρια της να εφαρμόσει τις πιο ακραίες νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επιτάσσουν οι Αμερικάνοι και οι Ευρωπαίοι, χωρίς λαϊκό κίνημα και χωρίς αντιπολίτευση, αφού θα επικαλείται το αναμφισβήτητο γεγονός ότι όλα όσα εφαρμόζει, από τη μείωση των συντάξεων και του αφορολόγητου μέχρι την ιδιωτικοποίηση και εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, τα έχει υπογράψει και νομοθετήσει παμψηφεί ο ΣΥΡΙΖΑ!
Κράτα με να σε κρατώ
Μπροστά σ’ αυτή την εξομοίωση, πολύ χρήσιμη αποδεικνύεται η αντιπροσφορά της Ν.Δ. προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Με την επιμονή της να τονίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι αριστερό κόμμα μπαλώνει το διάτρητο «αριστερό» προφίλ που είναι το μόνο το οποίο μπορεί να σώσει τον ΣΥΡΙΖΑ από την πτώση. Αυτή τη φορά, ευεργετείται ο ΣΥΡΙΖΑ από την κοντόφθαλμη Ν.Δ.. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ, ενώ εφαρμόζει τις οδηγίες και εντολές των Αμερικάνων και Γερμανών με θρησκευτική προσήλωση, ταυτόχρονα, με επικοινωνιακά τρικ, προσπαθεί να ρετουσάρει όσο πιο έντονα μπορεί το αριστερό του προφίλ. Δεν έχει άλλο χαρτί να παίξει και με δεδομένο ότι όσα οδυνηρά για την κοινωνία έχει υπογράψει δεν έχουν ακόμα εφαρμοστεί όλα, όπως π.χ. η μείωση του αφορολόγητου. Για να ενισχύσει, λοιπόν, το αριστερό και αντιδεξιό του προφίλ, εφαρμόζοντας στυγνή πολιτική λιτότητας και φιλανθρωπίας, χρειάζεται όσο ποτέ άλλοτε τις επιθέσεις, ύβρεις και κατηγορίες της Ν.Δ. εναντίον του που του προσφέρουν επαλείψεις αριστερισμού. Σ’ αυτή τη φάση, που όλα φαίνονται ρευστά, η σωτηρία του ΣΥΡΙΖΑ εξαρτάται μάλλον από τη Ν.Δ.
Έχοντας καταπέσει πολιτικά και ηθικά στο χαμηλό επίπεδο των αντιπάλων του, ο ΣΥΡΙΖΑ ελπίζει ότι μόνο η Δεξιά ως μπαμπούλας -με αρνητικό παρελθόν, πολιτική φτώχια, αντιλαϊκό μένος και ανεπαρκή ηγεσία- μπορεί να του προσφέρει ένα μεγάλο σωσίβιο.
Πρόδρομος Καΐρης
