«Καλή Ανάσταση». Με αυτή την ευχή υποδέχεται ο λαός μας την Μεγάλη Εβδομάδα. Σε πολλές περιοχές της Ελλάδας χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα η ευχή «Καλή Λαμπρή, Καλή Ανάσταση». Έτσι είναι χαραγμένη η μέρα της Ανάστασης και του Πάσχα στο λαϊκό υποσυνείδητο. Σαν η λαμπρή μέρα που νικιέται ο Θάνατος, σαν η ξεχωριστή μέρα που υποχωρεί το Σκοτάδι που περιβάλει τις ζωές των απλών ανθρώπων. Η μέρα του Πάσχα ήταν και είναι, πάντα, ξεχωριστή και ελπιδοφόρα. Συνοδεύεται εδώ και αιώνες από ένα κόκκινο αβγό, κάτι που είχαν πάντα ακόμα και οι πιο φτωχές οικογένειες και συμβολίζει τη Ζωή. Βαμμένο με το κόκκινο χρώμα, γιατί είναι γιορτινό και ξορκίζει το Κακό.
Το φετινό Πάσχα μπορεί να έχει πολεμικά χρώματα και έντονο το άρωμα της φτωχοποίησης ενός μεγάλου κομματιού της κοινωνίας αλλά, για ακόμα μια φορά, η Μ. Εβδομάδα διαδραματίζεται παράλληλα και τέμνεται με αυτό που βιώνουμε. Το «θείο» δράμα ταυτίζεται με το δράμα της ανθρωπότητας μέσα στις δαγκάνες του πολέμου. Και η αναμονή της Ανάστασης είναι η αναμονή για ένα καλύτερο αύριο, παρά την αβεβαιότητα, για μια έξοδο από την κρίση την οποία βιώνουμε.
Έτσι και η φετινή Λαμπρή κουβαλάει το δικό της ελπιδοφόρο εσωτερικό μήνυμα. Μεταφέρει το μήνυμα της νίκης απέναντι στον Θάνατο – και στον πόλεμο. Στον Θάνατο που περιβάλλει ολόκληρη την ανθρωπότητα. Μπορεί οι «από πάνω» να απεργάζονται διάφορα σχέδια εις βάρος της κοινωνίας, όμως το πασχαλινό μήνυμα παραμένει δυνατό και επίκαιρο: Η Ζωή θα νικήσει.
Καλή Λαμπρή, καλή Ανάσταση να έχουμε…
