Προφητε…troll
από τον Δημήτρη Ουλή
Δεν πρέπει να έχετε παράπονο: Κάναμε ήδη αρκετή υπομονή, δικαιολογήσαμε σιωπές και «υπαναχωρήσεις», βάλαμε νερό στο κρασί μας, είπαμε κάλλιο πέντε και στο χέρι. Αλλά κατακεί που βλέπω να πηγαίνει το πράγμα, να με συμπαθάτε σύντροφοι, δεν χωράει άλλη συγκατάβαση. Χωρίς ποτέ να σας εξομοιώνω με τους προηγούμενους, και πάντοτε μέσα στο πλαίσιο τής πολιτικής ευπρέπειας, αισθάνομαι την ανάγκη να σας το εξομολογηθώ: Είμαστε εξοργισμένοι με τις κωλοτούμπες και τις λοβιτούρες σας, είμαστε αηδιασμένοι με την παρελκυστική πολιτική που ακολουθείτε, είμαστε θανάσιμα απογοητευμένοι από την πολιτική δειλία και τον κυνισμό σας. Δεν έχετε εξαγγείλει τίποτα «επισήμως», βέβαια, πλην όμως, χωριό που φαίνεται, κολαούζο δεν θέλει: το τρίτο Μνημόνιο που καταφθάνει οσονούπω (το έχετε ήδη υπογράψει, έτσι δεν είναι;) δεν πρόκειται να μοιάζει με τα προηγούμενα. Θα είναι μνημόνιο «φιλικό προς το χρήστη», θα είναι μνημόνιο με ανθρώπινο (=αριστερό) πρόσωπο, θα είναι ό,τι πιο «έντιμο» μπορούσατε να πετύχετε, έτσι όπως εξέρχεσθε πανωλεθριαμβευτές, από την τετράμηνη αυτή διαπραγματευτική τιτανομαχία. Εξάλλου, πρέπει να διατηρήσετε τις ισορροπίες και την κυβερνητική σταθερότητα: τι θα πει ο κύριος ΑΝΕΛ και ο επίτιμος διδάκτωρ κύριος Προκόπης Παυλόπουλος, με τι πρόσωπο θα αντικρίσετε τον κύριο Πανούση, πώς θα ήταν δυνατόν να πάρετε πλέρια πάνω σας την ευθύνη ενός εθνικού απομονωτισμού. Ας ρημαχτεί, λοιπόν, για ακόμα μια φορά ο λαός, ας πάει στ’ ανάθεμα η Αριστερά και η παράδοση των ελεύθερων πολιορκημένων της, αν πρόκειται να σωθεί η «Ελλάδα», ρε γαμώτο, το αγλάισμα της οικουμένης.
Και, φυσικά, δεν πρόκειται να πείτε την αλήθεια. Όπως πάντα, θα ισχυριστείτε ότι οι κόκκινες γραμμές κερδήθηκαν πλην ελαχίστων, θα μας υποσχεθείτε πολύ περισσότερα ψίχουλα κοινωνικής πρόνοιας και αριστερού ανθρωπισμού από κάθε προηγούμενη κυβέρνηση, θα μας παρηγορήσετε λέγοντάς μας ότι δεν έγινε εντέλει και καμία φοβερή ζημιά: Απλώς το Πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης αναβάλλεται για κανά δυο χρονάκια, μέχρι να κολλήσουμε τα ένσημα ευρωπαϊκής δουλοπρέπειας που μας απαιτούνται. Ύστερα, όμως, θα έχουμε όλη την ευχέρεια να πορευθούμε ανενόχλητοι προς τη δημοκρατία και το σοσιαλισμό.
Το μοναδικό δεδομένο που φαίνεται να μην έχετε υπολογίσει όσο θα έπρεπε, είναι οι μούντζες, οι εμπτυσμοί και τα ραπίσματα που θα εισπράξετε: Από όλον τον κόσμο που πίστεψε σ’ εσάς, από όλους εκείνους τα όνειρα των οποίων εκμεταλλευτήκατε και την ελπίδα των οποίων προδώσατε. Υπάρχει τόση πια συσσωρευμένη οργή, υπάρχει τόση απελπισία και αίσθηση εμπαιγμού, που δεν σας σώζουν πλέον όλες οι διμοιρίες κρανοφόρων του κόσμου. Αυτήν τη φορά, για να μπορέσετε να καταστείλετε τη λαϊκή αγανάκτηση, θα πρέπει να κατεβάσετε Στρατό. Θα φτάσετε άραγε ώς εκεί, καμάρια μου; Θα εξευτελιστείτε σε τέτοιο σημείο, τιμημένοι μου εσείς «αριστεροί», που βάζετε «Stop» στα μνημόνια και που δεν εκβιάζεσθε;
