Τελικά της εμπλοκής εξαιτίας του κ. Βενιζέλου επικράτησε η διαπλοκή με τον κ. Παπανδρέου.
Ο λόγος για τη θέση του μόνιμου αντιπρόσωπου στον Οργανισμό Οικονομικής Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), για την οποία ο Β. Βενιζέλος προόριζε τον κ. Ρουμελιώτη, αλλά τελικά διορίστηκε η Τίνα Μπιρμπίλη, ως πρωθυπουργική επιλογή.
Δύο και πλέον μήνες κυοφορείται ο διορισμός αφότου η Τ. Μπιρμπίλη τέθηκε εκτός κυβέρνησης στον καλοκαιρινό ανασχηματισμό. Μπορούσε να μείνει χωρίς μια αδρή πολιτική επιβράβευση; Αλίμονο, ο πρωθυπουργός, όπως γράφουν με θετικό ύφος για το χαρακτήρα του οι εφημερίδες, δεν προδίδει τους φίλους του. Πάντα κοιτά να τους τακτοποιήσει.
Αν αυτό είναι συνηθισμένο πράγμα μεταξύ φίλων στα ανώτατα κλιμάκια της εξουσίας, οι συντάκτες που τα γράφουν αυτά, εξαίροντας χαρακτήρες όπως του ΓΑΠ, είτε τσίπα δεν έχουν, είτε μυαλό. Διότι θεωρούν πολύ φυσικό να συγχέουν την αφοσίωση προς τους φίλους με την ευνοιοκρατία. Η αφοσίωση είναι ένα αυστηρά προσωπικό χαρακτηριστικό το οποίο εκδηλώνει κανείς, αν θέλει να του δώσει υλικό αντίκρισμα, με προσωπικό κόστος και όχι μοιράζοντας κρατικές θέσεις! Θα πείτε ψιλά γράμματα. Πού να τις βρουν τέτοιες κεραίες, τις έχει κουτσουρέψει ο συναγελασμός… Εκτός αν οι συντάκτες είναι τόσο έξυπνοι πια που θέλουν να υπονοήσουν ότι όπως ο αστυνομικός δεν τιμωρείται για κατάχρηση εξουσίας έναντι του πολίτη επειδή πρέπει να το ξανακάνει, έτσι και οι πρωθυπουργικοί φίλοι…
Η επιβράβευση της κ. Μπιρμπίλη συνοδεύεται, πέραν της πολιτικής αποκατάστασης, και με μια πολύ άνετη εγκατάσταση.
Η θέση του μόνιμου αντιπροσώπου στον ΟΟΣΑ δικαιολογεί αμοιβή 300.000 ευρώ το χρόνο και διαμέρισμα 500 τετραγωνικών στο κέντρο του Παρισιού. Και ποιος ξέρει τι έξοδα μετακινήσεων, παραστάσεων, και τόσα άλλα που έχουν εφεύρει οι γραφειοκρατίες για να βολεύονται μεταξύ τους και να ασκούν άνετα τα καθήκοντα των βασανιστηρίων προς τον απλό άνθρωπο.
«Η Τίνα στο Παρίσι» θα είναι ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή της νεαρής συμβούλου που από το πλάι του κ. Αβραμόπουλου πέρασε στο πλάι του κ. Παπανδρέου και άνοιξε τα φτερά της μέσω υπουργείου Περιβάλλοντος για μια διεθνή καριέρα. Εδώ πραγματικά ισχύει η ρήση «Κανείς δεν χάνεται».
Οι απλοί άνθρωποι το λένε για παρηγοριά, αλλά για μερικούς έχει όντως υπόσταση.
Δύο και πλέον μήνες κυοφορείται ο διορισμός αφότου η Τ. Μπιρμπίλη τέθηκε εκτός κυβέρνησης στον καλοκαιρινό ανασχηματισμό. Μπορούσε να μείνει χωρίς μια αδρή πολιτική επιβράβευση; Αλίμονο, ο πρωθυπουργός, όπως γράφουν με θετικό ύφος για το χαρακτήρα του οι εφημερίδες, δεν προδίδει τους φίλους του. Πάντα κοιτά να τους τακτοποιήσει.
Αν αυτό είναι συνηθισμένο πράγμα μεταξύ φίλων στα ανώτατα κλιμάκια της εξουσίας, οι συντάκτες που τα γράφουν αυτά, εξαίροντας χαρακτήρες όπως του ΓΑΠ, είτε τσίπα δεν έχουν, είτε μυαλό. Διότι θεωρούν πολύ φυσικό να συγχέουν την αφοσίωση προς τους φίλους με την ευνοιοκρατία. Η αφοσίωση είναι ένα αυστηρά προσωπικό χαρακτηριστικό το οποίο εκδηλώνει κανείς, αν θέλει να του δώσει υλικό αντίκρισμα, με προσωπικό κόστος και όχι μοιράζοντας κρατικές θέσεις! Θα πείτε ψιλά γράμματα. Πού να τις βρουν τέτοιες κεραίες, τις έχει κουτσουρέψει ο συναγελασμός… Εκτός αν οι συντάκτες είναι τόσο έξυπνοι πια που θέλουν να υπονοήσουν ότι όπως ο αστυνομικός δεν τιμωρείται για κατάχρηση εξουσίας έναντι του πολίτη επειδή πρέπει να το ξανακάνει, έτσι και οι πρωθυπουργικοί φίλοι…
Η επιβράβευση της κ. Μπιρμπίλη συνοδεύεται, πέραν της πολιτικής αποκατάστασης, και με μια πολύ άνετη εγκατάσταση.
Η θέση του μόνιμου αντιπροσώπου στον ΟΟΣΑ δικαιολογεί αμοιβή 300.000 ευρώ το χρόνο και διαμέρισμα 500 τετραγωνικών στο κέντρο του Παρισιού. Και ποιος ξέρει τι έξοδα μετακινήσεων, παραστάσεων, και τόσα άλλα που έχουν εφεύρει οι γραφειοκρατίες για να βολεύονται μεταξύ τους και να ασκούν άνετα τα καθήκοντα των βασανιστηρίων προς τον απλό άνθρωπο.
«Η Τίνα στο Παρίσι» θα είναι ένα καινούριο κεφάλαιο στη ζωή της νεαρής συμβούλου που από το πλάι του κ. Αβραμόπουλου πέρασε στο πλάι του κ. Παπανδρέου και άνοιξε τα φτερά της μέσω υπουργείου Περιβάλλοντος για μια διεθνή καριέρα. Εδώ πραγματικά ισχύει η ρήση «Κανείς δεν χάνεται».
Οι απλοί άνθρωποι το λένε για παρηγοριά, αλλά για μερικούς έχει όντως υπόσταση.
Σχόλια
