Το σχέδιο που απεργάζεται η Ε.Ε και οι σχεδόν όλες οι ευρωπαϊκές δυνάμεις, είναι να σταματήσουν «κάπου» οι προσφυγικές ροές. Το κάπου μπορεί να είναι η Τουρκία (με υψηλό αντίτιμο) και δεύτερη γραμμή «άμυνας» θα είναι να εγκλωβιστούν στην Ελλάδα, κι όταν αυτό δεν είναι δυνατό άλλο, σε κάποιες βαλκανικές περιοχές – πάντα με κάποιο αντίτιμο. Τα βόρεια σύνορα της Ελλάδας φυλάσσονται ήδη από την γερμανική αστυνομία, τα νησιά επιλέχθηκαν για να δυσκολευτεί η ροή προς Δύση και αν χρειαστεί θα φυλαχθεί το Ιόνιο και η Αδριατική από τους στόλους των ευρωπαϊκών δυνάμεων.
Όλα αυτά γίνονται –στην περίπτωση της Ελλάδας ιδιαίτερα– υπό τον μανδύα του ανθρωπισμού, της αλληλεγγύης, της φιλοξενίας. Ο ελληνικός λαός δεν μπορεί να δέχεται αφ’ υψηλού μαθήματα, όταν έδειξε μεγάλα και σημαντικά αποθέματα ανθρωπιάς, αλληλεγγύης και φιλοξενίας, αντίθετα με πολλές άλλες ευρωπαϊκές χώρες που συμπεριφέρθηκαν με κυνισμό και σε κάποιες περιπτώσεις και φασιστικά. Για παράδειγμα σύμφωνα με καταγγελία μιας εκπροσώπου ΜΚΟ, στην Ελβετία και στη Σουηδία υπάρχουν άδειες δομές φιλοξενίας που άνετα μπορούσαν να απορροφήσουν 2.000-3.000 από τα ασυνόδευτα παιδιά και από εκεί να μεριμνήσουν ώστε να γίνει η επανασύνδεση με τους συγγενείς τους. Κι όμως αυτές οι δύο χώρες αρνούνται και έτσι στη χώρα μας υπάρχουν 5.000 τέτοια παιδιά σε διάφορούς χώρους. Με ψυχρό και κυνικό τρόπο η Ευρώπη επιλέγει τον «συνωστισμό» στην Ελλάδα. Είναι βολικότερο.
Ο διαχωρισμός πρόσφυγας, άρα τυγχάνει ασύλου, φροντίδας και προστασίας, και μετανάστης που επαναπροωθείται, και η πρόταση να επισπευτεί η διαδικασία χορηγίας ασύλου, πάλι συσκοτίζουν την πραγματικότητα. Απλούστατα γιατί όσοι μπαίνουν στη χώρα θα μείνουν εδώ, δεν θα επαναπροωθηθούν στις χώρες τους. Το ερώτημα είναι γιατί η διαδικασία ταυτοποίησης δεν γίνεται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες αλλά μόνο στην φυλασσόμενη και φραγμένη χώρα εισόδου δηλαδή στην Ελλάδα. Το υποτιθέμενο σύνορο της Ε.Ε. προς Ανατολάς, δείχνει ότι τόσο η Ελλάδα όσο και η Κύπρος δεν θεωρούνται εδώ και καιρό ισότιμα μέλη της Ε.Ε., δεν θεωρούνται κυρίαρχες χώρες αλλά κάτι άλλο.
Η υποκρισία της Ευρώπης είναι κολοσσιαία και αρμόζει στο παλιό καλό αποικιοκρατικό και ναζιφασιστικό παρελθόν της. Τόσο απλά και τόσο καθαρά.
