Του Κώστα Γκιώνη
Άλλος ένας χρόνος προίκα στη γυρτή καμπούρα μας. Ένας ακόμα χρόνος προβλημάτων σε μια πραγματικότητα που μας έχει ξεπεράσει προ πολλού. Άλλος ένας χρόνος ανοχής στους τόσους άλλους που πιστεύαμε ότι δεν θα αντέξουμε, κι όμως τους αντέξαμε. Θα μπορούσε όλο αυτό να είναι ένα ακραίο επιστημονικό πείραμα προσομοίωσης στο κατά πόσο ένα ανθρώπινο ον μπορεί, με συνεχείς εκπτώσεις, να αποδέχεται οτιδήποτε τραγικά ακραίο του επιβάλλει η εξουσία. Αλλά δυστυχώς δεν είναι. Είναι αλήθεια ότι ο άνθρωπος, ο Έλληνας για να μιλάμε ακριβέστερα, είναι το μεγαλύτερο κτήνος στη φύση, και το αποδεικνύει χωρίς αμφισβήτηση κάθε μέρα που περνά.
Δεν υπάρχουν πλέον ευχές να δώσουμε, μπαγιατέψανε κι αυτές και δεν τρώγονται με τίποτα. Ας μην υποκρινόμαστε, ο νέος χρόνος θα είναι χειρότερος από τον προηγούμενο, όπως ήταν όλοι οι προηγούμενοι. Την καλή χρονιά δεν την εύχεσαι, τη δημιουργείς, την απαιτείς, κάνεις τ’ αδύνατα δυνατά για να την πετύχεις. Δεν μπορεί να είσαι τηλεθεατής της καταστροφής σου, μιας καταστροφής που συντελείται καθημερινά όλο και περισσότερο με μαθηματική ακρίβεια, με τη δική μας ανοχή και απάθεια.
Η δημόσια υγεία είναι υπό διωγμό. Υπάρχει μεγάλη έλλειψη φαρμάκων, παυσίπονα, ινσουλίνες, αντικαρκινικά, αντιπυρετικά, αντιισταμινικά, αναπνευστικές συσκευές. Στο Παίδων (Αγία Σοφία) εκατοντάδες παιδιά είναι σε αναμονή μέχρι και 4 χρόνια για χειρουργείο λόγω έλλειψης ιατρών. 40 εργαζόμενοι στη σίτιση απολύθηκαν από το Σωτηρία και ανέλαβε εργολάβος… Πιλοτικό πρόγραμμα «αναδιάρθρωσης» των δομών υγείας ξεκινά από τον νομό Λασιθίου, βάζοντας ταφόπλακα σε νοσοκομεία του νομού – που θεωρείται ότι είναι κακό παράδειγμα γιατί διαθέτει περισσότερα νοσοκομεία από ό,τι πρέπει… Στο κόστος της ενέργειας κατέχουμε το παγκόσμιο ρεκόρ: 18 φορές παραπάνω η τιμή εδώ, απ’ ό,τι στη Γερμανία! Όποιος δεν έχει την οικονομική άνεση, θα μπορεί να αναπαυθεί εν ειρήνη.
Ζούμε σ’ ένα παράλληλο σύμπαν, σε μια πραγματικότητα που δεν θέλουμε να αποδεχτούμε. Είμαστε φυλακισμένοι μέσα στο ελάχιστο μυαλό που μας αφήσανε να κατέχουμε, σε μια σύγχρονη ειλωτεία, όπου τα πάντα τακτοποιούνται μ’ έναν τρόπο όπου οι φτωχοί εξαθλιώνονται περαιτέρω, οι μέσοι φτωχοποιούνται και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι. Αυτό άλλωστε είναι ο υπέροχος δυτικός πολιτισμός: ένα πλουμιστό σκατό σε σελοφάν πολυτελείας!
Έτσι όπως βαδίζουμε, τίποτα δεν μπορεί να ανακόψει την πορεία προς τον γκρεμό, επειδή αριστερά και δεξιά μας έχουν στηθεί τα τεράστια αόρατα τείχη των διλημμάτων και των φόβων που μας εμποδίζουν να δούμε ότι υπάρχει κι άλλος δρόμος. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει δρόμος, όμως, έχεις καθήκον να χαράξεις καινούριο και να του δώσεις την κατεύθυνση που θα σε οδηγήσει στην κοιλάδα των ονείρων σου!
