Στις 3 Ιανουαρίου έφυγε για πάντα ο αγωνιστής γιατρός Δημήτρης Βουτυράκος στη Θεσσαλονίκη. Μέλος του ευρύτερου αναρχικού-αυτόνομου χώρου, συμμετείχε με την ψυχή του για 35 χρόνια σε όλους τους αγώνες. Κορυφαία όμως στιγμή ήταν η πρωταγωνιστική του συμμετοχή το 2006-2007 σε έναν κοινοτικό αγώνα για τη στήριξη του Κέντρου Υγείας Ζαγκλιβερίου και των Περιφερειακών Ιατρείων στα γύρω χωριά, που ξεσήκωσε όλον τον κόσμο και έσπασε τις παραδοσιακές γραμμές των κομμάτων. Μέσα από συνελεύσεις και μαζικές κινητοποιήσεις στα χωριά, στις οποίες οι γυναίκες έπαιξαν σημαντικό ρόλο, οι κάτοικοι μαζί με «τους γιατρούς τους» κατάφεραν αποφάσεις για μέτρα ενίσχυσης του Κέντρου Υγείας και που ανακαλούσαν τις διώξεις «των γιατρών τους».
Είναι χαρακτηριστικά τα λόγια γυναικών, μελών της Επιτροπής, σε εκδήλωση στην Αθήνα: «Εκτός από το ότι καταφέραμε να μονιμοποιηθούν οι γιατροί μας, πήραμε και εμείς ένα μεγάλο μάθημα ζωής… Εγώ προσωπικά, είμαι η τρίτη γενιά προσφύγων και γαλουχήθηκα έτσι, μεγάλωσα ώστε να παίρνω ότι μου δίνουνε και να μη ζητάω τίποτα παραπάνω… Τώρα κατάλαβα ότι δικαιούμαι, ότι μπορώ να ζητήσω, να απαιτήσω, να μη φοβάμαι τίποτα». «Ε, λοιπόν, γι’ αυτό χαίρομαι: για την ευκαιρία που μου δόθηκε για να κάνω κάτι να παραδειγματιστούν τα παιδιά μου. Θα καταλάβουν και αυτά σιγά-σιγά ότι μπορούν να απαιτούν, να ζητάνε πράγματα, να μην είναι πρόβατα τέλος πάντων»…
Αντίστοιχα, μέχρι και ο βουλευτής Χάρης Καστανίδης στις 27/07/2006 τους υπερασπίστηκε στη Βουλή, αναφέροντας ακόμα και δήλωση στελέχους της Ν.Δ.: «Αν είναι αυτοί αναρχικοί, είμαι κι εγώ αναρχικός». Και πρόσθετε: «Προσφέρουν ουσιαστικά κάθε κοινωνική φροντίδα… Υπάρχουν απίστευτες αφηγήσεις αφοσίωσης αυτών των ανθρώπων στο καθήκον τους»…
Ο Δημήτρης πιστός στις ιδέες του μέχρι τέλους, συμμετείχε στην «Πρωτοβουλία Υγειονομικών Θεσσαλονίκης Ενάντια στους Αποκλεισμούς», ανιδιοτελής, εραστής της Ελευθερίας. Ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει, συλλυπητήρια στη σύντροφο και στο παιδί του, στους φίλους και συντρόφους του, και στον αδερφό του.
Γιώργος Κυριακού
