«…Πάνω στην κρύα σου καρδιά
χωρίς καιρό να χάσω
έριξα πάλι μια ζαριά
κι έφερα δύο κι άσσο…»
Άσμα λαϊκό
βαρύ κι ευαίσθητο
Οι Γερμανούληδες!
Η ευλογία της εποχής μας! Κάτι σαν μια Ντίσνεϊλαντ της Φιλοσοφίας. Ένας σύγχρονος πολιτισμός υψηλής ανωτερότητας – μιλάμε πάντα για την κυρίαρχη ελίτ! Ο λαός απλώς την υπερψηφίζει.
Σ’ αυτόν τον Παρνασσό λοιπόν όπου οι Στωικοί και οι Πυθαγόρειοι προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο της ζωής, φύονται και ευφυείς σκέψεις για το Σύστημα Υγείας, σκέψεις ηθικές και ενάρετες. Τουτέστιν, γρήγοροι κι ευκίνητοι λαγοί των Μέσων Ενημέρωσης διαχέουν, διοχετεύουν, πληροφορούν και διαδίδουν ότι το Σύστημα Υγείας πάσχει πλέον από έσοδα! Καθότι, λόγω της ενασχόλησης με τον covid, έχουν αραιώσει τα χειρουργεία και οι επεμβάσεις που είναι προσοδοφόρες για το Σύστημα.
Συνεπώς πρέπει να βρεθούν πόροι που θα αντισταθμίσουν τη χασούρα. Ποιοι είναι συνήθως «πόροι»; Οι συνταξιούχοι! Μπίνγκο.
Ναι! Στα σοβαρά!
Το πιο διεφθαρμένο (αλλά υπόδειγμα για κάθε ευρωλιγούρη) κράτος της Ευρώπης σκέφτεται να χαρατσώσει (πάλι) τους συνταξιούχους και στη συνέχεια τους μισθωτούς. Όπως άλλωστε κατ’ ακολουθίαν θα πράξουν και άλλα κράτη που παρακολουθούν το ιερό υπόδειγμα της Γερμανίας!
……………….
Θα μπορούσε βεβαίως να πει κάποιος ότι θα έπρεπε το πάμπλουτο αυτό κράτος να επιδοτήσει το Σύστημα Υγείας (και σιγά άλλωστε τη δαπάνη). Προφανώς δεν είστε νεοφιλελεύθεροι – αν σκέφτεσθε έτσι.
Ο νεοφιλελευθερισμός είναι ασθένεια. Βαράει στο μυαλό! Οπότε δεν κάνεις τέτοιες σκέψεις, διότι δεν κάνεις σκέψεις γενικώς. Λέει ο τραπεζίτης, λες κι εσύ!
Πλην όμως έχει κρατήσει πολύ αυτή η ιστορία.
Τα στατιστικά της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βρετανίας, όλων των δημοκρατιών στις οποίες οι λαοί υπερψηφίζουν τις ελίτ που τους βασανίζουν, ο πλούτος των πλουσίων αυξήθηκε! Πολύ! Κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Μόνον που, κι αυτό ακόμα, ρουτίνα έχει γίνει.
Λίγοι αγριεύονται με κάτι τέτοια κι ακόμα λιγότεροι αγριεύουν.
…………………
Η πανδημία, όπως φαίνεται, εκπαίδευσε περισσότερο (και ταχύτερα) από οτιδήποτε άλλο τους ψηφοφόρους των ελίτ στην αποξένωση, την αποχή ή την υποταγή.
Βεβαίως, εκτός από την πλειονότητα των ψηφοφόρων, ο νεοφιλελευθερισμός έχει αποβλακώσει και την πλειονότητα των ελίτ. Αλλιώς ο πλανήτης δεν θα βρισκόταν σε αυτήν την κατάσταση. Αλλιώς οι Δυνατοί δεν θα τραβούσαν τόσο πολύ το σκοινί, ώστε να κινδυνεύουν στο τέλος να κρεμαστούν οι ίδιοι.
Κι όμως! Το κάνουν!
Γιατί;
Ο νεοφιλελευθερισμός!
Τώρα, πώς θα εξηγούσε το εν λόγω φαινόμενο αυτής της σύγχρονης «μάστιγας του Θεού» ο Αριστοτέλης, ο Θουκυδίδης ή ο Μαρξ (ή, στην ανάγκη, ο Ιησούς Χριστός) δεν φαίνεται να έχει καμιά σημασία – τουλάχιστον για την ώρα.
……………………..
Κι όπως λέει το άλλο άσμα (αυτή τη φορά δημώδες):
«δεν μπορώ, μανούλα
δεν μπορώ,
σύρε να φέρεις τον γιατρό…»
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
20•I•2022
