Ακούστε. Η αστυνομία και η ΚΥΠ κάνουν παιχνίδι με τις κινητοποιήσεις. Και ασφαλίτες προβοκάτορες έχουν και επεισόδια που δικαιολογούν την αστυνομική βία και καταστολή στήνουν. Εξάλλου, αυτά τα επεισόδια, με τις καταστροφές, είναι απαραίτητα για να έχει κάτι να πει ο Πρετεντέρης και η Τρέμη στο δελτίο ειδήσεων, να ξελασπώσουν τον Παπουτσή και την κυβέρνηση. Τους είναι απαραίτητα τα επεισόδια, αυθεντικά ή στημένα. Κι εδώ είναι το σημείο που ένας κόσμος από τον λεγόμενο αντιεξουσιαστικό χώρο, μειοψηφικός, δεν μπορεί να αντιληφτεί.
Ότι ο τσαμπουκάς με την αστυνομία σε εκτονώνει, αλλά δεν σε υπηρετεί. Κι ότι τους συμφέρει να παίζουμε στο γήπεδό τους. Γιατί έχουν υπεροπλία και γιατί ελέγχουν την επικοινωνία. Παίζεις άθελά σου το παιχνίδι τους. Γιατί η ανατροπή τους, η κατάκτηση της ελευθερίας και της αμεσοδημοκρατίας, θέλει δουλειά, πολύ δουλειά, και θέλει μεγάλη συμμετοχή, και θέλει την απονομιμοποίηση του συστήματος στις συνειδήσεις. Αλλά αυτό δεν γίνεται με πετροπόλεμο. Θέλει δύναμη, αλλά και εξυπνάδα, και σχέδιο.
Δεν συμφωνώ όμως, με την ευκολία που στελέχη της Αριστεράς επικεντρώνουν το σχολιασμό τους σε προβοκάτορες αποφεύγοντας να κάνουν το διαχωρισμό ανάμεσα στους νέους που τα σπάνε και τους ασφαλίτες που προβοκάρουν. Η μάζα αυτών των παιδιών είναι παιδιά του γείτονα. Διαφωνούμε με τις επιλογές τους, κάνουμε αυστηρή κριτική στον τρόπο δράσης τους, άμα λάχει πλακωνόμαστε μαζί τους, αλλά αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να τους ταυτίζουμε με τους ασφαλίτες. Αυτό είναι στρέβλωση, ανακρίβεια, συκοφαντία και αδικία. Η Αριστερά έχει πολύ πικρή πείρα από συκοφαντίες. Μην ξεχνάμε ότι συμμορίτες μας ανέβαζαν και πράκτορες ξένων δυνάμεων μας κατέβαζαν. Δεκαετίες ολόκληρες για κατασκόπους έστελναν τους αριστερούς στα δικαστήρια και τα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Γυρίζει ένα νέο παιδί στο σπίτι του με ανοιγμένο κεφάλι, κι ακούει στην τηλεόραση εκπροσώπους της Αριστεράς να απολογούνται για τα επεισόδια μιλώντας αδιακρίτως για προβοκάτορες. Και αυτό το παιδί, που περιφέρεται μήνες ή χρόνια σαν αδέσποτος σκύλος ψάχνοντας για την ανύπαρκτη δουλειά των 500 ευρώ, τρελαίνεται ακόμα περισσότερο ακούγοντας να τον αποκαλούν ασφαλίτη, επειδή ο τρόπος που εκφράζει την αγανάχτησή του δεν ταιριάζει με τη λελογισμένη διαμαρτυρία των αριστερών κομμάτων. Φτάνει. Η κριτική μας στους ακραίους του αντιεξουσιαστικού χώρου πρέπει να είναι τεκμηριωμένη, ψύχραιμη, αριστερή. Τελεία.
Εξάλλου, σήμερα, είμαστε όλοι κουκουλοφόροι! Στις τσάντες μας, μαζί με τα χαρτομάντηλα, τα κλειδιά, την ταυτότητα, το τηλέφωνο, το κραγιόν ή το κομπολόι, κουβαλάμε και μία μάσκα, χειρουργική, αντιασφυξιογόνο ή των μπογιατζήδων. Προστέθηκε από ανάγκη στα απαραίτητα αξεσουάρ κάθε απλού πολίτη που κατεβαίνει σε μια διαδήλωση, απεργία ή πλατεία. Ενδεχομένως, αύριο ή μεθαύριο, με την ένταση της κρατικής βαρβαρότητας, να προστεθεί και μία πέτρα.
Δεν συμφωνώ όμως, με την ευκολία που στελέχη της Αριστεράς επικεντρώνουν το σχολιασμό τους σε προβοκάτορες αποφεύγοντας να κάνουν το διαχωρισμό ανάμεσα στους νέους που τα σπάνε και τους ασφαλίτες που προβοκάρουν. Η μάζα αυτών των παιδιών είναι παιδιά του γείτονα. Διαφωνούμε με τις επιλογές τους, κάνουμε αυστηρή κριτική στον τρόπο δράσης τους, άμα λάχει πλακωνόμαστε μαζί τους, αλλά αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να τους ταυτίζουμε με τους ασφαλίτες. Αυτό είναι στρέβλωση, ανακρίβεια, συκοφαντία και αδικία. Η Αριστερά έχει πολύ πικρή πείρα από συκοφαντίες. Μην ξεχνάμε ότι συμμορίτες μας ανέβαζαν και πράκτορες ξένων δυνάμεων μας κατέβαζαν. Δεκαετίες ολόκληρες για κατασκόπους έστελναν τους αριστερούς στα δικαστήρια και τα εκτελεστικά αποσπάσματα.
Γυρίζει ένα νέο παιδί στο σπίτι του με ανοιγμένο κεφάλι, κι ακούει στην τηλεόραση εκπροσώπους της Αριστεράς να απολογούνται για τα επεισόδια μιλώντας αδιακρίτως για προβοκάτορες. Και αυτό το παιδί, που περιφέρεται μήνες ή χρόνια σαν αδέσποτος σκύλος ψάχνοντας για την ανύπαρκτη δουλειά των 500 ευρώ, τρελαίνεται ακόμα περισσότερο ακούγοντας να τον αποκαλούν ασφαλίτη, επειδή ο τρόπος που εκφράζει την αγανάχτησή του δεν ταιριάζει με τη λελογισμένη διαμαρτυρία των αριστερών κομμάτων. Φτάνει. Η κριτική μας στους ακραίους του αντιεξουσιαστικού χώρου πρέπει να είναι τεκμηριωμένη, ψύχραιμη, αριστερή. Τελεία.
Εξάλλου, σήμερα, είμαστε όλοι κουκουλοφόροι! Στις τσάντες μας, μαζί με τα χαρτομάντηλα, τα κλειδιά, την ταυτότητα, το τηλέφωνο, το κραγιόν ή το κομπολόι, κουβαλάμε και μία μάσκα, χειρουργική, αντιασφυξιογόνο ή των μπογιατζήδων. Προστέθηκε από ανάγκη στα απαραίτητα αξεσουάρ κάθε απλού πολίτη που κατεβαίνει σε μια διαδήλωση, απεργία ή πλατεία. Ενδεχομένως, αύριο ή μεθαύριο, με την ένταση της κρατικής βαρβαρότητας, να προστεθεί και μία πέτρα.
Μασκέ,
Γκαούρ
Γκαούρ
Σχόλια
