Από μεθαύριο, η 83η ΔΕΘ θα είναι παρελθόν. Επί μία βδομάδα, οι πολιτικές δυνάμεις παρέλασαν στην Έκθεση και εξήγγειλαν την πολιτική τους για την τρέχουσα περίοδο, αρχίζοντας άτυπα τον προεκλογικό αγώνα τους. Τρία είναι τα βασικά χαρακτηριστικά αυτής της ιδιότυπης αφετηρίας.
Πρώτο, η παρουσία με έντονο τρόπο ενός εθνικού-γεωπολιτικού θέματος, του Μακεδονικού, που επισκίασε όλες τις φανφάρες και τις συνθηματολογίες. Πλάι σε αυτό, φάνηκε πρόδηλα η προσκόλληση στις ορέξεις του αμερικάνικου παράγοντα που θέλει να διευθύνει τις εξελίξεις και να ευθυγραμμίσει τους πάντες.
Όλα τα μεγάλα λόγια για τη θέση της Θεσσαλονίκης και την Ελλάδα, λέγονται ανέξοδα από τους αρχηγούς του πολιτικού συστήματος, τη στιγμή που όλοι ανεξαιρέτως οι δυτικοί πολιτικοί παράγοντες στηρίζουν με ζήλο τη συμφωνία των Πρεσπών και παίρνουν ενεργά μέρος στην καμπάνια για το δημοψήφισμα στην ΠΓΔΜ. Λέγονται την στιγμή που οι Αμερικάνοι «φίλοι μας» μαρκάρουν λιμάνια που επιδιώκουν να βάλουν στο χέρι και βάσεις που θέλουν να επεκτείνουν (βλ. και «Μακεδονία-η μεγάλη εικόνα»).
Δεύτερο, η προεκλογική παροχολογία των δύο μεγαλύτερων κομμάτων, δεν πείθει την πλειοψηφία του λαού και τα συνθήματά τους δεν δημιουργούν το κλίμα που θα επιθυμούσαν. Ο Τσίπρας αδυνατεί πλέον να πείσει ή να ξεγελάσει, όπως είχε κάνει με το «πρόγραμμα Θεσσαλονίκης» το 2014, ο δε Μητσοτάκης απέχει πολύ από το να δημιουργεί ενθουσιασμό και ρεύμα υπέρ της Ν.Δ.
Τα ενδιάμεσα κόμματα του πολιτικού φάσματος προσπαθούν να επιβιώσουν ή να αναβαθμίσουν την θέση τους, χωρίς επίσης κανένα να «ξεπετάγεται», να ξεχωρίζει για την ιδιαίτερη δυναμική του. Υπάρχει μια διάσταση επομένως, ανάμεσα στους πολίτες και τον πολιτικό κόσμο.
Τρίτο, δεν είναι εύκολο να εκφραστεί, να εκδηλωθεί –πόσο μάλλον να εκπροσωπηθεί– η ακηδεμόνευτη δημοκρατική και πατριωτική διάθεση, η οργή για την υποβάθμιση και διάλυση της κοινωνίας, για την ανασφάλεια και την έλλειψη προοπτικής που χαρακτηρίζει σήμερα τον απροστάτευτο πολίτη αυτής της χώρας. Κάθε εμφάνιση αυτής της ακηδεμόνευτης διάθεσης και του ριζοσπαστισμού θα συναντήσει το ανοικτό προβοκάρισμα, τη συκοφάντηση, την άγρια καταστολή.
Με μια έννοια, η αυλαία της 83ης ΔΕΘ μοιάζει με το «εργαστήριο» των πολιτικών που θα ξεδιπλωθούν το αμέσως επόμενο διάστημα.
