Υψηλού επιπέδου συζήτηση στη Βουλή. Οι δύο αρχηγοί, ένα πράγμα δεν μπορούν να αντέξουν: Να θιχθεί η οικογένειά τους. Όλα κι όλα. Προπάντων το σόι. Τα θεία είναι εντελώς προσωπική υπόθεση, αντικείμενο αυτοπροσδιορισμού εξάλλου, άσχετα αν για τα περιουσιακά της Εκκλησίας αρχίζουν κι εκεί τα «γαλλικά». Για την οικογένεια είπαμε, είπαμε και για τη θρησκεία, τι μένει; Η πατρίδα. Ελάτε τώρα, αυτό κι αν είναι αναχρονισμός…
Ας βουλιάζει η χώρα κι η κοινωνία. Ας αλωνίζουν τα τούρκικα πλοία, ας μιλά (ποιος;) ο Αναστασιάδης για «δεύτερη εισβολή στην Κύπρο». Ας συγκεντρώνονται στρατεύματα και απειλές, κι ας υπάρχει μυρωδιά πολέμου στην περιοχή. Το μόνο σχέδιο που έχουν οι πολιτικοί μας είναι να φαντάζονται μια «ασπίδα προστασίας» από τη Δύση, τις ΗΠΑ, την Ε.Ε. Επιβεβαιώνοντας τον καθηγητή που ισχυρίζεται ότι δεν μαθαίνουμε από την ιστορία. Η ιστορία δεν διδάσκει, αλλιώς δεν θα γίνονταν όσα γίνονται. Γιατί να μην «καλύψουν» τις απαιτήσεις της Τουρκίας (σε βάρος Ελλάδας και Κύπρου), αν για αντάλλαγμα πάρουν την παραμονή της στη δυτική συμμαχία; Τι θα πράξουν οι Έλληνες; Τους έχουμε στο τσεπάκι. Πάιατ και Γιούνκερ ομνύουν για το δίκιο της Κύπρου και της Ελλάδας, αλλά ξέρουν καλά ότι η Τουρκία τούς είναι απαραίτητη. Απαραίτητη, ακόμα κι αν χρειαστεί να ακρωτηριάσουν την Ελλάδα.
«Το σόι σου». «Εσένα ρε, κι όλο το σόι σου», η απάντηση. Πάρτε 500 ευρώ προεκλογικά, για να συνεχίσουμε εμείς και τα σόγια (τζάκια) να σας κυβερνάμε, στραβάδια. Ελάτε όμως στις εκλογές και ψηφίστε. Νυν, διά της ψήφου, υπέρ πάντων ο αγών! Τα θαλασσοτεμάχια είναι μακριά. Η Κύπρος είναι μακριά και το Καστελλόριζο πιο μακριά από τη Βενεζουέλα. Η Τουρκία θεωρεί πως δεν υπάρχει καθόλου.
Πάρτε 500 (και λιγότερα, όπως οι 120 δόσεις που είναι πολύ λιγότερες) και να θυμάστε: «Οικονομία είναι η τσέπη σας». Άντε, πάτε να ψηφίστε τώρα. Δεν βρίζει ο Πολάκης. Βρίζει ένα ολόκληρο σύστημα την κοινωνία. Οικονομία δεν είναι η «τσέπη», είναι ο τόπος, το μέλλον, η χώρα, η κοινωνία και η συνοχή της. Όλοι μαζί ψηφίζουν το 500άρικο, όπως μαζί έχουν αφαιρέσει όσα όριζαν τα Μνημόνια. Νοιάζονται για την τσέπη μας; Όχι δα.
Ο Τσίπρας δεν κατάλαβε ότι άρχισε η κάτω βόλτα. Μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίωσης πλέον, νόμιζε ότι θα βρίζει, θα λέει ψέματα και όλα θα συνεχίζονται άνετα. Τώρα, του πέφτουν στο κεφάλι ένα-ένα: Του θυμίζουν ηχηρά το Μάτι, του βγάζουν φωτογραφίες από το κότερο, θυμίζουν ιστορίες του σογιού του, όταν βγάζει γλώσσα για τον πλουτισμό άλλων.
Τι τον ενόχλησε περισσότερο; Μα το κότερο φυσικά. Και γιατί; Γιατί αποκαλύφθηκε η κρυφή γοητεία της μπουρζουαζίας και το άκρως συμβολικό, αφού ο «αρχηγός» τα κάνει όλα αυτά, έχει ρίξει το σύνθημα σε όλους να κάνουμε το ίδιο. Μετά, να κοροϊδεύουμε το πόπολο, να ρίχνουμε ένα επίδομα και να βρίζουμε τους πάντες γιατί είμαστε και «αριστεροί». Το μόνο που τον νοιάζει, είναι ότι αυτά αποκαλύπτονται. Το «επικοινωνιακό». Τώρα, εκνευρίζεται γιατί καταλαβαίνει το κόστος της γνωστοποίησης. Έχουμε και λέμε: Πολάκης, κότερο, Μάτι, Μακεδονικό, σόι. Τα μέτρα δεν αλλάζουν τη γενική εικόνα. Κι έρχονται κι άλλα…
Ο Τσελέντης, σεισμολόγος και τραυματίας (να γίνει γρήγορα καλά ο άνθρωπος), ίσως εκλεγεί ευρωβουλευτής. Έρχονται όμως σεισμοί στην περιοχή. Σεισμοί μεγάλοι, πολιτικοί, κοινωνικοί, εθνικοί. Στην Ευρώπη, τα Βαλκάνια, το Αιγαίο, τη Θράκη, την Κύπρο, το Καστελλόριζο.
«Των οικιών ημών εμπιπραμένων, ημείς άδομεν» («ενώ τα σπίτια μας καίγονται, εμείς τραγουδάμε»).
Το σόι μας…
