Πριν από λίγο καιρό, δημοσιεύτηκε (Asia Times, 23/11) ότι η κυβέρνηση Ζαρντάρι αποφάσισε να καταργήσει όλες τις λεπτομερείς διαδικασίες έκδοσης βίζας για Αμερικανούς αξιωματούχους της άμυνας, έτσι ώστε μέσα σε 24 ώρες να βρίσκονται στο Πακιστάν.
Αυτό ερμηνεύεται ως «άνοιγμα των θυρών στις στρατιωτικές επιχειρήσεις σε όλη τη χώρα». «Οι Αμερικανοί θέλουν όλο και περισσότερο να έχουν άμεση παρέμβαση και έλεγχο στις αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις και να τις επεκτείνουν από τις περιοχές των φυλών στις πόλεις», ανέφερε στην εφημερίδα ανώνυμος αξιωματούχος. Επίσης, ανέφερε ότι οι Αμερικανοί θέλουν να διευρύνουν την επιρροή τους στους τοπικούς ιδιώτες εργολάβους στον τομέα της ασφάλειας αλλά και να επενδύσουν σε δεξαμενές σκέψης, για να κινητοποιήσουν την πακιστανική διανόηση υπέρ μιας περιφερειακής εκστρατείας κατά των ανταρτών. Ο στόχος είναι να μειώσουν το ρόλο των πακιστανικών ενόπλων δυνάμεων και να αντιμετωπίσουν απευθείας τους αντάρτες. Αυτή θα είναι η τρίτη φάση των επιχειρήσεων μέσα στο Πακιστάν από το 2001.
Σύμφωνα με το τελευταίο βιβλίο του Μπομπ Γούντγουορντ (του ενός εκ των δύο δημοσιογράφων που αποκάλυψαν το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, τη δεκαετία του 1980) Οι Πόλεμοι του Ομπάμα, όταν επισημάνθηκε στον πρόεδρο Ασίφ Αλί Ζαρντάρι ότι η CIA θα εξαπέλυε πυραυλικές επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροπλάνα στο έδαφος της χώρας του, απάντησε: «Σκοτώστε τους γέρους. Οι παράπλευρες απώλειες μπορεί να ανησυχούν εσάς, Αμερικανοί. Δεν ανησυχούν εμένα».
Στα τέλη Νοεμβρίου, το πακιστανικό έδαφος είχε δεχθεί πάνω από 100 πυραυλικές επιθέσεις από μη επανδρωμένα Predator και Reaper μόνο στο τρέχον έτος. Τις επιθέσεις πραγματοποιεί η CIA από το 2004. Το 2008, ύστερα από την εκλογή του Ομπάμα και την άνοδο του Ζαρντάρι στο προεδρικό αξίωμα, οι επιθέσεις κλιμακώθηκαν και γίνονταν σε εβδομαδιαία βάση, αργότερα σε ημερήσια. Αυτή ήταν η καθημερινή πραγματικότητα των κατοίκων των βόρειων συνόρων του Πακιστάν, της λεγόμενης περιοχής των φυλών. Επί οκταετούς προεδρίας Μπους, οι επιθέσεις από μη επανδρωμένα αεροσκάφη ήταν συνολικά 45, ενώ τον πρώτο χρόνο του Ομπάμα 53. Η Καμπάνια για τα Αθώα Θύματα Συγκρούσεων (CIVIC) ερεύνησε προσεκτικά εννέα επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και το αποτέλεσμα έδειξε ότι είχαν δολοφονηθεί 30 άμαχοι, μεταξύ των οποίων 14 γυναίκες και παιδιά (Φατίμα Μπούτο, Asia Times, 10/12).
Οι μουσώνες του περασμένου καλοκαιριού έπληξαν 20 εκατ. ανθρώπους. Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση, η CIA εξαπέλυσε την πιο εκτεταμένη επίθεση με μη επανδρωμένα αεροπλάνα. Τον Σεπτέμβριο, η κυβέρνηση της Ισλαμαμπάντ διαβεβαίωνε τους Αμερικανούς ότι δεν επρόκειτο να αποτραβήξει στρατεύματα από τον πόλεμο για να βοηθήσει τους πλημμυροπαθείς, και ταυτόχρονα η CIA πραγματοποιούσε 20 πυραυλικές επιθέσεις με τα περισσότερα θύματα σε ένα μήνα – σε σχέση με τα προηγούμενα έξι χρόνια.
Τα πακιστανικά ΜΜΕ είδαν στις διαρροές του Wikileaks να επιβεβαιώνεται αυτό που έλεγαν επί χρόνια δημοσιογράφοι και διανοούμενοι, ότι η ανώτατη στρατιωτική διοίκηση της χώρας έδινε το πράσινο φως για τις πυραυλικές επιθέσεις εναντίον του πληθυσμού της και ότι ο πρόεδρος Ζαρντάρι έχει παραδώσει τη χώρα στους Αμερικανούς έναντι χρημάτων – 2 δισ. δολάρια το χρόνο σε στρατιωτική βοήθεια. Σύμφωνα με το νόμο Κέρι-Λούγκαρ, που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο, αν το Πακιστάν είναι «φρόνιμο» και ανοίξει τα πυρηνικά μυστικά του και τα εσωτερικά έγγραφα για την επιλογή της στρατιωτικής ιεραρχίας, θα πάρει άλλα 7,5 δισ. σε «πολιτική βοήθεια» – χρήματα που προσφέρουν στη σημερινή ηγεσία την ευκαιρία να διατηρήσει την κυριαρχία της για κάποιο διάστημα (Φατίμα Μπούτο, ό.π.).
Παρά τις αντιδράσεις και στα πλαίσια του πακιστανικού κατεστημένου, έναντι ορισμένων «ατυχών» ενεργειών των ΗΠΑ, όπως η δολοφονία τριών στρατιωτών από πυραυλικές επιθέσεις και το κλείσιμο των πακιστανο-αφγανικών συνόρων για αρκετές ημέρες προ δύο μηνών, η κυβέρνηση Ζαρντάρι δεν κρύβει την ευγνωμοσύνη της για την αμερικανική βοήθεια ούτε τη συνακόλουθη υποτέλειά της. Η υπακοή αυτή είναι βασική για την επέκταση των αμερικανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Νότο, στην πλούσια σε φυσικό αέριο περιοχή του Βαζιριστάν, η οποία (όλως τυχαίως;) συνορεύει με το Ιράν.
Οι Αμερικανοί βασίζονται στον πακιστανικό στρατό για να τερματίσουν τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, έτσι ώστε να συνεχιστεί η αμερικανική και νατοϊκή στρατιωτική παρουσία στην Κεντρική Ασία. Για τους Αμερικανούς το Πακιστάν είναι αναντικατάστατος σύμμαχος και θα παραμείνει στο ορατό μέλλον λόγω της γεωγραφικής θέσης, της πολιτικής οικονομίας και των μοναδικών δοσοληψιών που διατηρεί με τις ομάδες τύπου Αλ-Κάιντα.
Αλλά και για γεωπολιτικούς λόγους. Η άνοδος της Κίνας και η επιδιωκόμενη ανάπτυξη των σχέσεών της με το Πακιστάν αποτελεί στρατηγική πρόκληση για τους Αμερικανούς και μια απόδειξη ότι τα πράγματα στην Ασία δεν είναι όπως παλιά γι’ αυτούς. Τα τελευταία χρόνια, έχει φανεί επανειλημμένα ότι δεν τους «βγαίνουν» όπως ακριβώς τα υπολογίζουν…
Σύμφωνα με το τελευταίο βιβλίο του Μπομπ Γούντγουορντ (του ενός εκ των δύο δημοσιογράφων που αποκάλυψαν το σκάνδαλο Γουότεργκεϊτ, τη δεκαετία του 1980) Οι Πόλεμοι του Ομπάμα, όταν επισημάνθηκε στον πρόεδρο Ασίφ Αλί Ζαρντάρι ότι η CIA θα εξαπέλυε πυραυλικές επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροπλάνα στο έδαφος της χώρας του, απάντησε: «Σκοτώστε τους γέρους. Οι παράπλευρες απώλειες μπορεί να ανησυχούν εσάς, Αμερικανοί. Δεν ανησυχούν εμένα».
Στα τέλη Νοεμβρίου, το πακιστανικό έδαφος είχε δεχθεί πάνω από 100 πυραυλικές επιθέσεις από μη επανδρωμένα Predator και Reaper μόνο στο τρέχον έτος. Τις επιθέσεις πραγματοποιεί η CIA από το 2004. Το 2008, ύστερα από την εκλογή του Ομπάμα και την άνοδο του Ζαρντάρι στο προεδρικό αξίωμα, οι επιθέσεις κλιμακώθηκαν και γίνονταν σε εβδομαδιαία βάση, αργότερα σε ημερήσια. Αυτή ήταν η καθημερινή πραγματικότητα των κατοίκων των βόρειων συνόρων του Πακιστάν, της λεγόμενης περιοχής των φυλών. Επί οκταετούς προεδρίας Μπους, οι επιθέσεις από μη επανδρωμένα αεροσκάφη ήταν συνολικά 45, ενώ τον πρώτο χρόνο του Ομπάμα 53. Η Καμπάνια για τα Αθώα Θύματα Συγκρούσεων (CIVIC) ερεύνησε προσεκτικά εννέα επιθέσεις με μη επανδρωμένα αεροσκάφη και το αποτέλεσμα έδειξε ότι είχαν δολοφονηθεί 30 άμαχοι, μεταξύ των οποίων 14 γυναίκες και παιδιά (Φατίμα Μπούτο, Asia Times, 10/12).
Οι μουσώνες του περασμένου καλοκαιριού έπληξαν 20 εκατ. ανθρώπους. Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση, η CIA εξαπέλυσε την πιο εκτεταμένη επίθεση με μη επανδρωμένα αεροπλάνα. Τον Σεπτέμβριο, η κυβέρνηση της Ισλαμαμπάντ διαβεβαίωνε τους Αμερικανούς ότι δεν επρόκειτο να αποτραβήξει στρατεύματα από τον πόλεμο για να βοηθήσει τους πλημμυροπαθείς, και ταυτόχρονα η CIA πραγματοποιούσε 20 πυραυλικές επιθέσεις με τα περισσότερα θύματα σε ένα μήνα – σε σχέση με τα προηγούμενα έξι χρόνια.
Τα πακιστανικά ΜΜΕ είδαν στις διαρροές του Wikileaks να επιβεβαιώνεται αυτό που έλεγαν επί χρόνια δημοσιογράφοι και διανοούμενοι, ότι η ανώτατη στρατιωτική διοίκηση της χώρας έδινε το πράσινο φως για τις πυραυλικές επιθέσεις εναντίον του πληθυσμού της και ότι ο πρόεδρος Ζαρντάρι έχει παραδώσει τη χώρα στους Αμερικανούς έναντι χρημάτων – 2 δισ. δολάρια το χρόνο σε στρατιωτική βοήθεια. Σύμφωνα με το νόμο Κέρι-Λούγκαρ, που ψηφίστηκε από το Κογκρέσο, αν το Πακιστάν είναι «φρόνιμο» και ανοίξει τα πυρηνικά μυστικά του και τα εσωτερικά έγγραφα για την επιλογή της στρατιωτικής ιεραρχίας, θα πάρει άλλα 7,5 δισ. σε «πολιτική βοήθεια» – χρήματα που προσφέρουν στη σημερινή ηγεσία την ευκαιρία να διατηρήσει την κυριαρχία της για κάποιο διάστημα (Φατίμα Μπούτο, ό.π.).
Παρά τις αντιδράσεις και στα πλαίσια του πακιστανικού κατεστημένου, έναντι ορισμένων «ατυχών» ενεργειών των ΗΠΑ, όπως η δολοφονία τριών στρατιωτών από πυραυλικές επιθέσεις και το κλείσιμο των πακιστανο-αφγανικών συνόρων για αρκετές ημέρες προ δύο μηνών, η κυβέρνηση Ζαρντάρι δεν κρύβει την ευγνωμοσύνη της για την αμερικανική βοήθεια ούτε τη συνακόλουθη υποτέλειά της. Η υπακοή αυτή είναι βασική για την επέκταση των αμερικανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων στο Νότο, στην πλούσια σε φυσικό αέριο περιοχή του Βαζιριστάν, η οποία (όλως τυχαίως;) συνορεύει με το Ιράν.
Οι Αμερικανοί βασίζονται στον πακιστανικό στρατό για να τερματίσουν τον πόλεμο στο Αφγανιστάν, έτσι ώστε να συνεχιστεί η αμερικανική και νατοϊκή στρατιωτική παρουσία στην Κεντρική Ασία. Για τους Αμερικανούς το Πακιστάν είναι αναντικατάστατος σύμμαχος και θα παραμείνει στο ορατό μέλλον λόγω της γεωγραφικής θέσης, της πολιτικής οικονομίας και των μοναδικών δοσοληψιών που διατηρεί με τις ομάδες τύπου Αλ-Κάιντα.
Αλλά και για γεωπολιτικούς λόγους. Η άνοδος της Κίνας και η επιδιωκόμενη ανάπτυξη των σχέσεών της με το Πακιστάν αποτελεί στρατηγική πρόκληση για τους Αμερικανούς και μια απόδειξη ότι τα πράγματα στην Ασία δεν είναι όπως παλιά γι’ αυτούς. Τα τελευταία χρόνια, έχει φανεί επανειλημμένα ότι δεν τους «βγαίνουν» όπως ακριβώς τα υπολογίζουν…
Αριάδνη Αλαβάνου
Σχόλια
