Το «ΤΑΙΠΕΔ Καμμένου» και ο… αρραβώνας με τον Δήμο Σερρών
Την Πέμπτη, 21 Ιουλίου 2016, επρόκειτο να ξεκινήσει στη Βουλή η συζήτηση του νομοσχεδίου για την «Αξιοποίηση της μη αναγκαίας επιχειρησιακά ακίνητης περιουσίας» του υπουργείου Εθνικής Άμυνας (ΥΕΘΑ) μέσω της δημιουργίας ειδικού ταμείου («ΤΑΙΠΕΔ Καμμένου»).
Πολιτική του ΥΕΘΑ είναι «ο διαρκής χαρακτήρας των οικονομικών εισροών που θα προκύπτουν από την εκμετάλλευση των ακινήτων για την κάλυψη πάγιων και διαρκών αναγκών των Ενόπλων Δυνάμεων», δηλαδή η μίσθωση ή και η πώληση των εκτάσεων των ανενεργών στρατοπέδων που βρίσκονται μέσα στον αστικό ιστό μεγάλων πόλεων. Είτε ολόκληρες, ως ενιαίες εκτάσεις, είτε τμηματικά θα πωλούνται ή θα μισθώνονται στους ενδιαφερόμενους, στην αντικειμενική τους αξία.
Ενδιαφερόμενοι μπορεί να είναι και οι δήμοι που θέλουν να τις αξιοποιήσουν στην υπηρεσία των δημοτών τους ή «επενδυτές» που θέλουν να τις «αξιοποιήσουν» στην υπηρεσία των δικών τους κερδών. Μάλιστα, για τους ενδιαφερόμενους δήμους ο νόμος θα προβλέπει μίσθωση των εκτάσεων με τιμή που θα ξεκινάει από το 5% της αντικειμενικής αξίας του ακινήτου.
Οι εκτάσεις των ανενεργών στρατοπέδων στις Σέρρες δεν αποτελούν εξαίρεση, αφού εντάσσονται στη γενικότερη πολιτική κατεύθυνση του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας.
Μετά και την «επισημοποίηση του αρραβώνα» του ΥΕΘΑ με τον Δήμο Σερρών και τη δημοσίευση της έγκρισης της πολεοδόμησης της συνολικής έκτασης των 195 στρεμμάτων του πρώην Στρατοπέδου Εμμ. Παπά στο ΦΕΚ (αρ. Φύλλου 110/17 Ιουνίου 2016, Τεύχος Αναγκαστικών Απαλλοτριώσεων και Πολεοδομικών Θεμάτων) και απόδοσης του καθαρού δομημένου τμήματος 52 στρεμμάτων στο Ταμείο Εθνικής Άμυνας (ΤΕΘΑ), το υπουργείο στρέφεται τώρα στην «εκμετάλλευση» και των άλλων εκτάσεων αποκλειστικά από το ίδιο. Απομένουν μερικές «νομικές εκκρεμότητες» για να ξεκινήσουν οι διαδικασίες ιδιωτικοποίησης και να βγει στο σφυρί το Στρατόπεδο Εμμ. Παπά.
Ερωτηματικά υπάρχουν για το Στρατόπεδο Παπαλουκά (120 στρεμμάτων), το οποίο είχε συμφωνηθεί(;) να μετατραπεί από τον Δήμο Σερρών σε πολιτιστικό Πάρκο.
Παράλληλα, το ΥΕΘΑ έχει ξεκινήσει όλες τις νομικές διαδικασίες κατάθεσης Αγωγής κατά του Ελληνικού Δημοσίου (υπουργείου Οικονομικών) για να αναγνωρισθεί η κυριότητά του στο Κολοκοτρώνη, έκτασης 265 στρεμμάτων.
Να σημειώσουμε εδώ ότι και τα τρία προαναφερόμενα στρατόπεδα είναι ήδη ενταγμένα στον αστικό ιστό της πόλης.
Από αυτά, 40 στρέμματα του Στρατοπέδου Εμμ. Παπά και τα 120 στρέμματα του Στρατοπέδου Παπαλουκά ανήκουν στην αποκλειστική κυριότητα του Δήμου Σερρών, δυνάμει της με αρ. 4861/1965 απόφασης του Νομάρχη Σερρών ΦΕΚ 335/65 και του με αρ. 31256/1957 τίτλου κυριότητας (ΦΕΚ 226/1957), νόμιμα μεταγεγραμμένα στο Υποθηκοφυλακείο Σερρών και αναρτημένα στον οριστικό κτηματολογικό πίνακα του Κτηματολογικού Γραφείου Σερρών.
Ο κίνδυνος της απώλειας για το λαό των εκτάσεων των ανενεργών στρατοπέδων σήμερα είναι πλέον εμφανής και μάλιστα από μια κυβέρνηση που αυτο-αποκαλείται «αριστερή» και βαυκαλίζεται την υπεράσπιση του δημόσιου χώρου (Αριστερά και υπεράσπιση δημόσιου χώρου είναι έννοιες ταυτόσημες και αδιαίρετες).
Εξέλιπε, λοιπόν, και η πολιτική βούληση της κυβέρνησης υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.
Αν στα παραπάνω συνυπολογίσει κάποιος το γενικότερο κλίμα της απογοήτευσης και της «παράδοσης» που επικρατεί στον λαό, την απροθυμία των δημοτικών αρχών (παραδομένες κι αυτές στον εναγκαλισμό των μνημονιακών πολιτικών), να υπερασπιστούν υπέρ των δημοτών τους τις δημόσιες αυτές εκτάσεις, την έλλειψη συνολικής εναλλακτικής πολιτικής πρότασης από τους υφιστάμενους κομματικούς και κοινωνικούς φορείς, δεν είναι δύσκολο να προβλεφθεί το αποτέλεσμα των πολιτικών επιλογών του υπουργείου στο θέμα των εκτάσεων των ανενεργών στρατοπέδων. Μοναδικός χαμένος αυτών των επιλογών θα είναι ο λαός, αφού χάνει ένα δημόσιο περιουσιακό στοιχείο και συνάμα ένα κοινωνικό αγαθό της αναψυχής, της ψυχαγωγίας και της διασκέδασης.
H λαϊκή αυτο-οργάνωση και η συλλογική αντίσταση για την ανατροπή των κεντρικών πολιτικών του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας, αλλά και των κυβερνήσεων που υλοποιούν αυτές τις πολιτικές, πρέπει να είναι η απάντηση του λαού στο γενικότερο πολιτικό ερώτημα για την επιβίωση του ίδιου, αλλά και για την επιβίωση της ίδιας της χώρας.
Θόδωρος Καστρινός
