Προσοχή στο άρωμα της Αριστεράς
Διάβασα στο περιοδικό Science για τα εντυπωσιακά ευρήματα της νεότερης επιστημονικής έρευνας σχετικά με την ικανότητα του ανθρώπου να ανιχνεύει και να ξεχωρίζει τις μυρωδιές. Μέχρι ένα τρισεκατομμύριο μυρωδιές μπορεί να διαχωρίσει και να αντιληφθεί με την όσφρησή του ένας άνθρωπος στη βιολογική του ακμή! Μυρωδιές που συλλαμβάνονται και αναλύονται σε απειροελάχιστο χρόνο από τα πέντε έως έξι εκατομμύρια κύτταρα που κάνουν αυτή τη δουλειά στη ρινική κοιλότητα. Αυτό σημαίνει ότι ο άνθρωπος αντιλαμβάνεται πολύ πολύ περισσότερα απ’ ό,τι νομίζει. Γιατί, αντίστοιχες δυνατότητες έχουν και οι άλλες αισθήσεις του. Που σημαίνει ότι σε όλα τα πεδία της ζωής, ο πολίτης έχει σε λειτουργία υπεραναπτυγμένους αισθητήρες που ανιχνεύουν και αναλύουν αυτομάτως ό,τι εκπέμπεται και φτάνει καθ’ οιονδήποτε τρόπο στις αισθήσεις του. Άρα και της πολιτικής. Δηλαδή, ανά πάσα στιγμή, προσλαμβάνει εκατομμύρια πληροφορίες από την με οποιοδήποτε τρόπο επαφή του με τους πολιτικούς. Τους σκανάρει με όλες του τις αισθήσεις και τους αναλύει. Τους βλέπει, τους ακούει και τους «οσμίζεται». Σπανιότερα τους αγγίζει και σχεδόν ποτέ δεν τους γεύεται, πλην εμμέσως και μεταφορικά. Κάθε τους κίνηση, κάθε τους έκφραση, κάθε τους λέξη, κάθε τι που εκπέμπουν, ακόμα και το πιο αδιόρατο, το φαινομενικά πιο ασήμαντο, αναλύεται και ερμηνεύεται.
Πράγμα που σημαίνει ότι ο πολίτης αισθάνεται εάν του λέμε την αλήθεια, εάν είμαστε ειλικρινείς, εάν ξέρουμε τι μας γίνεται, τι εννοούμε πραγματικά, πόσο μορφωμένοι είμαστε και πόσο δυνατοί και ικανοί, πόσο αποφασισμένοι και μαχητικοί, πόσο υπέρ του και πόσο κατά του. Όχι μόνο από τα λεγόμενά μας, ούτε καν κυρίως απ’ αυτά. Με τις ανώτερες αισθήσεις του που πιάνουν όλες τις αποχρώσεις, όλα τα συστατικά μας στοιχεία και τα αναλύουν, βγάζει συμπεράσματα πολύ πέρα απ’ αυτά που εμείς νομίζουμε ότι βγάζει.
Όσο δεν ήμασταν στο προσκήνιο, δεν μπορούσε να μας «μυρίσει» ο κόσμος, ο πολύς. Είχε μόνο την αίσθηση ενός «αριστερού αρώματος» που πλανιόταν στην πολιτική ατμόσφαιρα, που αναδύεται απ’ όλους τους ηρωικούς αγώνες, όλες τις μεγάλες προσωπικότητες, όλες τις εξαίρετες ιδέες, όλα τα επιτεύγματα των προσπαθειών, όλη την κουλτούρα της Αριστεράς. Την έγνοια μας για τους φτωχούς, αδύνατους και διωκόμενους, την αγάπη μας για ισότητα και ελευθερία, την αυτοθυσία πάνω από την ιδιοτέλεια, την αλληλεγγύη, τη μόρφωση, το όραμα για ένα καλύτερο και δικαιότερο κόσμο με ειρήνη και ασφάλεια. Αυτό οσφραινόταν ο πολίτης εξ αποστάσεως, ανεξάρτητα κι από την πολιτική του τοποθέτηση.
Από τον Μαρξ, τον Ένγκελς και τον Λένιν ως τον Τσε, τον Βελουχιώτη και τον Ρίτσο, υπάρχουν αμέτρητοι γνωστοί ή αφανείς μικροί, μεσαίοι και μεγάλοι ήρωες που άφησαν πίσω τους ανεξίτηλα ευωδιαστά αρώματα που όλα μαζί συνθέτουν την «αριστερή κολόνια». Και νομίζω ότι με βάση αυτή την «κολόνια» μάς ψήφισαν στην κρίσιμη ώρα, όλους μας, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ κ.ά.· ένας στους τρεις Έλληνες!
Οι αντίπαλοί μας δεν μπορούν να εξαφανίσουν αυτή την «κολόνια», μπορούν όμως να διασπείρουν μπόχες και μπορούν, επίσης, να τη νοθεύσουν, καθώς και να ποντάρουν σε μια στρεβλή εκλογίκευση αυτής της επιρροής που έχει η «κολόνια». Ναι, αυτοί καλοί είναι, αλλά είναι λούζερ, χασοδίκηδες, και είναι μόνοι τους, χωρίς στηρίγματα, χωρίς πλάτες, άπειροι από εξουσία. Ενώ, εμείς είμαστε σκυλιά, δεν καταλαβαίνουμε θεό κι έχουμε ένα σωρό ισχυρούς συμμάχους. Συμφεροντολόγοι, αρπαχτικά, αλλά κατέχουμε την εξουσία, μπορούμε να διαχειριστούμε ακόμα και τις συνέπειες της λεηλασίας μας. Αφήστε, λοιπόν, το φλερτ με την Αριστερά, τις κολόνιες και τα αρώματα, και μείνετε στο μαντρί εάν δεν θέλετε να σας συμπαρασύρει ένας άγνωστος και απρόβλεπτος διάβολος στο πουθενά.
Οι αντίπαλοί μας ξέρουν τι εκπέμπει η Αριστερά όταν είναι ευδιάκριτα τα σήματά της. Όταν δεν βραχυκυκλώνει και δεν αυτομαγαρίζεται. Γι’ αυτό δημιουργούν συνεχείς αντιπερισπασμούς, γι’ αυτό θολώνουν τα νερά, γι’ αυτό ρυπαίνουν την ατμόσφαιρα, γι’ αυτό λένε ακατάσχετα ψέματα, γι’ αυτό ρίχνουν τόνους λάσπης. Ξέρουν ποια είναι τα αδύνατα σημεία του πολίτη, αλλά και του καθενός μας, κυρίως αυτά που ο εγωισμός και το μικροσυμφέρον δεν μας αφήνουν να τα παραδεχτούμε και να τα διορθώσουμε.
Θες, λοιπόν, από τα παράσιτα, τις βρωμιές και τις βρωμούσες τους, θες κι από τα δικά μας άχαρα χαρμάνια, τις ασάφειες και τις παλινωδίες, τις ομαδούλες και τις ιδιοτέλειες, η όσφρηση της κοινωνίας είτε παθαίνει σύγχυση είτε αποδυναμώνεται. Και επικρατεί η «λογική» τους.
Για να τους αντιμετωπίσουμε, οι ιδέες μας πρέπει να καθαριστούν. Οι νοοτροπίες μας επίσης. Και οι προτάσεις μας να αποσαφηνιστούν. Να απαλλαγούμε απ’ όλες τις ακατάλληλες μυρωδιές που αποπνέουμε μετά από χρόνια εγκλεισμού μας στο ντουλάπι αναμονής της ιστορίας.
Εάν κάθε μας κίνηση δεν αποπνέει ήθος, ανθρωπιά, δημοκρατία, ειλικρίνεια, γνώση, σαφήνεια, σθένος και μαχητικότητα, δεν πρόκειται να μας εμπιστευτεί η κοινωνία. Γιατί όλα τα διαισθάνεται. Όλα. Ουδέν κρυπτόν από την κοινωνία. Μαραμένες ιδέες, στεγνή γλώσσα και μουχλιασμένες συμπεριφορές δεν μυρίζουν ωραία. Απωθούν.
Παρφουμαρισμένος,
Γκαούρ
