«Γιατί βρισκόμαστε σε μια τέτοια θέση; Επειδή θέλω να ηγούμαι μιας ανεξάρτητης και υπεύθυνης πολιτικής. Διαφορετικά, αν ήθελα να γίνω φανατικός μύλος και πολιτικός νάνος, όπως πολλοί άλλοι στην Ευρώπη, δεν θα είχαμε κανένα πρόβλημα».
Αλεξάνταρ Βούτσιτς, πρόεδρος Σερβίας
Το άτυπο δείπνο που διοργάνωσε ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυρ. Μητσοτάκης στις 21 Αυγούστου στο Μέγαρο Μαξίμου είχε δύο βασικές φροντίδες:
α) Της κατάθεσης διαπιστευτηρίων προς τους υψηλούς καλεσμένους, δηλαδή την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, τον Σαρλ Μισέλ, πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, και τον Ουκρανό «πολέμαρχο» Ζελένσκι, ότι η ξαναζεσταμένη σούπα της Συνόδου Θεσσαλονίκης του 2003 προσφέρεται ως γη και ύδωρ για την ενίσχυση της Δύσης στον πόλεμό της με τη Ρωσία.
β) Του κλοιού ασφυξίας προς τον Σέρβο πρόεδρο Αλεξάνταρ Βούτσιτς, πραγματοποιώντας μάλιστα ιδιαίτερη συνομιλία με τον παράνομο πρωθυπουργό του Κοσόβου, Άλμπιν Κούρτι*.
Αυτό το γεύμα ήταν η επικύρωση του προηγούμενου, της Ντόρας Μπακογιάννη και του ΓΑΠ με τον Κούρτι στο Ρέθυμνο, και της φιλοξενίας της οικογένειας φον ντερ Λάιεν στο εξοχικό του Μητσοτάκη στα Χανιά. Η λεγόμενη διακήρυξη των Αθηνών, την οποία διατύπωσε ο Ελλαδίτης πρωθυπουργός, δεν αφήνει καμιά αμφιβολία για τη συνέχιση της καταστροφικής στράτευσης που αφοπλίζει την Ελλάδα προς όφελος της παράτασης του ουκρανικού μετώπου – την ίδια στιγμή που ακόμη κι από τη «σωστή πλευρά της Ιστορίας» διατυπώνονται αντιρρήσεις και ενστάσεις για τη συνέχισή του.
Όμως η απόπειρα του Κυρ. Μητσοτάκη να φανεί ότι βρίσκεται σε θέση ηγέτη των Βαλκανίων διαψεύδεται από την ίδια την πραγματικότητα:
α) Η ελληνική κυβέρνηση αδυνατεί να προστατέψει την ίδια τη χώρα από τις πυρκαγιές, και μάλιστα στην Αλεξανδρούπολη, που πλέον μοιράζεται στα δύο: αμερικανική βάση-κόμβος ενέργειας και καμένη γη-χώρος διέλευσης.
β) Δεν έχει παράξει ούτε ένα αποτέλεσμα στην περίπτωση των ομήρων του Ράμα, Μπελέρη-Κοκαβέση, ενώ το συνυποσχετικό στη Χάγη για την ελληνοαλβανική ΑΟΖ αποδεικνύεται βαλκανικό ανέκδοτο με γνωστούς κινδύνους.
γ) Η αναγνώριση της συμφωνίας των Πρεσπών, που επιστρατεύεται ως πρότυπο, έχει ενισχύσει τις έριδες ανάμεσα σε Σκόπια και Βουλγαρία, ενώ η μέριμνα για το Κόσοβο δεν έχει επιφέρει αποτελέσματα. Αντίθετα, έχει καταστρέψει τις παραδοσιακές σχέσεις μας με τους Σέρβους, και εκθέτει την Κύπρο σε τραγικούς κινδύνους.
Γιατί συνεχίζεται αυτή η πολιτική; Αφενός διότι συνεχίζεται η στήριξη της εγχώριας οικονομοτεχνοκρατικής ελίτ, η οποία πλουτίζει από τις μπίζνες στα Βαλκάνια και στη χώρα μας, κι αφετέρου επειδή ο ακέφαλος λαός μας βρίσκεται υπό πλήρη αποδιοργάνωση. Άρα μοναδική μας έγνοια (πρέπει να) είναι η οικοδόμηση σχέσεων εμπιστοσύνης μέσα στον ενεργό λαό, ώστε να αμυνθεί απέναντι σε αυτήν την αποστασία.
Γ.Κ.
* Για την περίπτωση επιστρατεύθηκε και η σπουδαγμένη στις ΗΠΑ υφυπουργός Εξωτερικών Αλεξάνδρα Παπαδοπούλου, με θητεία σε «καίριες» θέσεις: μέλος διαπραγματευτικής ομάδας για τις αμερικανικές βάσεις, επικεφαλής γραφείου στο Κόσοβο, επικεφαλής της EULEX στο Κόσοβο, υπεύθυνη βαλκανικών υποθέσεων, πρέσβειρα στις ΗΠΑ κ.ο.κ. Είναι η ίδια που έχει ανακαλύψει «σκιές» στην υπόθεση Μπελέρη, κλείνοντας έτσι το μάτι στον Ράμα…
