Κείμενα-Επιμέλεια: Ερρίκος Φινάλης
Όλα τα δυναμικά συστημικά κέντρα στηρίζουν τη σκληρή γραμμή Ραχόι
Οχτώ Καταλανοί υπουργοί (συν δύο πρόεδροι μαζικών οργανώσεων που υποστηρίζουν την Ανεξαρτησία) στη φυλακή. Στο κατώφλι της κι άλλα στελέχη της καταλανικής κυβέρνησης, διοικητές δημόσιων οργανισμών, βουλευτές, δήμαρχοι και εκατοντάδες «απλοί» Καταλανοί. Όλοι τους πολίτες Β΄ κατηγορίας, αφού «βάσει του Συντάγματος» απαγορεύεται να διεκδικήσουν με ειρηνικό και δημοκρατικό τρόπο είτε την αυτοδιάθεσή τους, είτε μια αβασίλευτη δημοκρατία. Καταλανοί, Βάσκοι, αντιμοναρχικοί Ρεπουμπλικάνοι, με το που θα μιλήσουν, είναι «εκτός νομιμότητας». Κι αυτή η νομιμότητα, κληρονομημένη από τον Φράνκο, εφαρμόζει δίχως δισταγμό, δίχως να υπολογίζει κόστος, το μονοπώλιο της βίας. Έχει διδαχθεί μία μόνο γλώσσα: την καταστολή. Και, συνειδητά, εδώ και δεκαετίες, επιδιώκει όχι μόνο τη συνθηκολόγηση αλλά και την ταπείνωση όσων τόλμησαν να την αμφισβητήσουν. Έχει ισχυρές πλάτες: τη μοναρχία, το στρατό, την ολιγαρχία, την τραπεζοκρατία, τους μαφιόζους «επιχειρηματίες», και φυσικά την ευρωκρατία. Έχει κερδίσει τη νομιμοφροσύνη ακόμη κι αυτών που μέχρι πριν 2-3 χρόνια φώναζαν ότι ήρθαν για να αλλάξουν αυτό το αβίωτο, διεφθαρμένο, καταπιεστικό κράτος.
Όλοι μαζί επιχαίρουν για την παραδειγματική τιμωρία των «στασιαστών». Η Καταλονία, και όχι μόνο, επιστρέφει στα Πέτρινα Χρόνια. Όπως, με διαφορετικούς τρόπους και πιο αργούς ίσως ρυθμούς, και όλη η Ευρώπη. Ταυτόχρονα όμως αυτό το τεχνητό, βαθιά αντιδραστικό κατασκεύασμα που ονομάζεται Βασίλειο της Ισπανίας, χτισμένο πάνω σε αιώνες αποικιοκρατικής ληστείας, που ακόμη και σήμερα φιλοδοξεί να καθοδηγήσει μαζί με τις ΗΠΑ τη νεοφιλελεύθερη παλινόρθωση στην άλλη άκρη της γης, στη Λατινική Αμερική… παίρνει οριστικά διαζύγιο από την ανοχή (πόσο μάλλον τη συναίνεση) εκατομμυρίων υπηκόων του. Επιπλέον, με όλες τις ψευδαισθήσεις που έτρεφαν, οι Καταλανοί ηγέτες αποδεικνύονται (σε αντίθεση με τους «δικούς μας» σφουγγοκωλάριους!) αξιοπρεπείς. Όχι μόνο οι αριστεροί: ακόμη και οι δημοκράτες αστοί αποδεικνύουν ότι ναι, υπάρχουν κόκκινες γραμμές. Και είναι πρόθυμοι να συρθούν στις ισπανικές φυλακές έστω και για να μην εξευτελισθούν στα μάτια του λαού τους. Μπορεί η Καταλανική Δημοκρατία για την ώρα να υπάρχει μόνο στα χαρτιά και στις καρδιές των ανθρώπων της. Αλλά το ερώτημα έχει τεθεί: αυτό το μαύρο Βασίλειο… για πόσο θα υπάρχει στη σημερινή μορφή του;
Η αριστερή εκδοχή του άρθρου 155…
Αυτήν την εβδομάδα με προσωπική του ανακοίνωση ο Πάμπλο Ιγκλέσιας, επικεφαλής των Podemos, ανακοίνωσε την καθαίρεση του Άλμπανο Ντάντε Φασίν, γενικού γραμματέα των Καταλανών Podem. Η αιτιολόγηση ήταν «η συμπεριφορά των βουλευτών μας στην καταλανική βουλή που έπληξε το πολιτικό μας γόητρο, καθώς τρεις από τους τέσσερις δεν καταψήφισαν την ανακήρυξη της Καταλανικής Δημοκρατίας, ενώ επιπλέον η βουλευτής Άνχελς Μαρτίνεζ χαιρέτισε την εν λόγω ανακήρυξη»! Τώρα ο Ιγκλέσιας καλεί τα μέλη των Καταλανών Podem (ή τουλάχιστον όσα απομείνουν…) να ταχθούν υπέρ μιας συμμαχίας «με πολιτικές δυνάμεις που δεν στηρίζουν την ανακήρυξη της Ανεξαρτησίας, ούτε την εφαρμογή του άρθρου 155».
Το πρόβλημα δεν είναι τόσο αυτή καθαυτή η επέμβαση του ισπανού ηγέτη των Podemos στο καταλανικό κόμμα. Διότι, γενικά μιλώντας, όσο πιο επιδεικτικά «αμεσοδημοκρατική» εμφανίζεται μια πολιτική δύναμη, τόσο μεγαλύτερο πραξικοπηματισμό εφαρμόζει σε «κρίσιμες στιγμές» – αν και πρέπει να παραδεχθούμε ότι αυτή τη φορά ο Ιγκλέσιας υπερέβη εαυτόν. Το βασικό πρόβλημα όμως είναι ότι αυτή η κίνηση επισφραγίζει οριστικά την πλήρη σύνταξη της ισπανικής αριστεράς με το στρατόπεδο «του νόμου και της τάξης». Γι’ αυτό άλλωστε χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από το κατεστημένο της Μαδρίτης – το ίδιο που 3 χρόνια πριν κατηγορούσε τον Ιγκλέσιας ως «υποστηρικτή των τρομοκρατών της ΕΤΑ»…
Πράγματι, όταν μια μεγάλη σύγκρουση εξελίσσεται, όπως συμβαίνει τώρα στην Καταλονία, ο δήθεν «τρίτος δρόμος» των Podemos και της Ενωμένης Αριστεράς (ούτε ανεξαρτησία, ούτε καταστολή) στην πράξη μεταφράζεται σε υποστήριξη του κάθε Ραχόι. Η δε θεωρητική πρόταση για μια «δημοκρατική ομοσπονδιακή Ισπανία», όπως και η εξίσου θεωρητική αναγνώριση του δικαιώματος της αυτοδιάθεσης, αυτοακυρώνονται όταν συνοδεύονται από τον όρο «με τη σύμφωνη γνώμη της ισπανικής κυβέρνησης και με σεβασμό του Συντάγματος». Διότι και τα μικρά παιδιά γνωρίζουν ότι το μεταφρανκικό Σύνταγμα απαγορεύει ρητά οποιαδήποτε τέτοια συζήτηση και αναγνωρίζει μόνο ένα «ενιαίο ισπανικό έθνος σε όλη την επικράτεια».
Είναι κρίμα, αλλά οι Podemos ανήκουν πλέον με το σπαθί τους στην ευρωπαϊκή Κεντροαριστερά. Δηλαδή στον εφαρμοστή ή/και το «προοδευτικό» άλλοθι των πλέον αντιδραστικών πολιτικών, που μεταφέρουν την Ευρώπη και τους υπηκόους της πίσω στο 19ο αιώνα. Στις τελευταίες ισπανικές εκλογές, οι Podemos είχαν έρθει πρώτοι σε δύο μόνο περιοχές του ισπανικού κράτους: στη Χώρα των Βάσκων και την Καταλονία. Ψηφίστηκαν από τη βάση των κινημάτων που αγωνίζονται για Ανεξαρτησία με την ελπίδα ότι θα σπάσουν το μαύρο καθεστώς της Μαδρίτης. Τώρα αθροίζονται με τους ισπανούς «σοσιαλιστές» στους υποστηρικτές του Ραχόι και του σάπιου κράτους του. Δεν αποτελεί μεγάλο ρίσκο να προβλέψει κάποιος ότι μόνο σε μια άλλη ζωή θα ξαναδούν πρωτιά στις «επαρχίες» που βρίσκονται κάτω από την μπότα της Μαδρίτης.
CUP: «Δεν έχετε αρκετές φυλακές»
Χθες το πρωί η Γενική Εισαγγελία του Βασιλείου της Ισπανίας ανακοίνωσε ότι έλαβε αίτημα για να τεθεί εκτός νόμου το αριστερό καταλανικό κόμμα «Λίστα Λαϊκής Ενότητας» (CUP). Λίγες ώρες αργότερα, κι αφού βολιδοσκοπήθηκαν οι πρώτες αντιδράσεις, ανακοινώθηκε ότι η εν λόγω αίτηση θα αρχειοθετηθεί. Προφανώς αυτή η «πρωτοβουλία», καθώς και η δημοσιοποίησή της, εντάσσονται στην προετοιμασία της κοινής γνώμης για φίμωση των «πλέον ακραίων στοιχείων» (στα οποία κατατάσσεται το CUP από τα συστημικά κόμματα και ΜΜΕ του ισπανικού κράτους). Η απαγόρευση πολιτικών κομμάτων, εφημερίδων κ.λπ. είναι άλλωστε συνήθης και διαχρονική πρακτική της Μαδρίτης στην πιο «σκληροτράχηλη» Χώρα των Βάσκων. Το CUP πάντως, σε ανακοίνωσή του μετά τη φυλάκιση των 8 Καταλανών υπουργών υπό τον τίτλο «Δεν έχετε αρκετές φυλακές», τονίζει:
«1) Είμαστε στο πλάι των φυλακισμένων υπουργών, των οικογενειών τους και των κομμάτων τους [Καταλανικό Δημοκρατικό Κόμμα και Ρεπουμπλικανική Αριστερά της Καταλονίας]. 2) Επιβεβαιώνεται εκ νέου ότι η Ισπανία δεν είναι πραγματική δημοκρατία, καθώς φυλακίζει ανθρώπους βάσει των πολιτικών ιδεών και θέσεών τους, με σαφή πρόθεση τη συλλογική τιμωρία των κομμάτων που τάσσονται υπέρ της Ανεξαρτησίας. 3) Το Εθνικό Δικαστήριο και το Ανώτατο Δικαστήριο δεν αποτελούν ανεξάρτητα σώματα. Λειτουργούν ως εκτελεστικός βραχίονας της ισπανικής κυβέρνησης. 4) Ζητάμε την άμεση απελευθέρωση όλων των πολιτικών κρατούμενων και την απαλλαγή όλων των ανθρώπων εναντίον των οποίων σχηματίστηκαν δικογραφίες αυτές τις μέρες. Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να γυρίσουν όλοι κοντά μας. 5) Ενθαρρύνουμε τους πολίτες να βγαίνουν στους δρόμους και να εκφράζονται κατά της ευθείας παραβίασης των δικαιωμάτων και ελευθεριών. Δεν θα αποδεχθούμε την κανονικοποίηση της καταπίεσης. 6) Θα αγωνιστούμε μέχρι τέλους, μέχρι την πλήρη απελευθέρωση του καταλανικού λαού.»
«Μας θέλουν γονατισμένους, υποταγμένους υπηκόους»
Ο Οριόλ Γιούνκερας είναι πρόεδρος της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς της Καταλονίας (ERC) και αντιπρόεδρος της καταλανικής κυβέρνησης. Συγκαταλέγεται στους 8 υπουργούς που φυλακίστηκαν προχθές και είναι πλέον έγκλειστος στη φυλακή της Εστρεμέρα. Χθες ο δικηγόρος του Γιούνκερας και δύο ακόμη υπουργών (που προέρχονται επίσης από το ERC), μετά την πρώτη συνάντησή του μαζί τους, αποκάλυψε υπήρξε κακομεταχείρισή τους από τη στρατοχωροφυλακή (Guardia Civil) στη διάρκεια της μεταφοράς τους από το δικαστήριο στη φυλακή! Ο δικηγόρος Αντρέου Βαν ντεν Έιντε, προσθέτοντας ότι θα καταθέσει μήνυση, δήλωσε: «Υποθέτω ότι, αφού οι άντρες της Guardia Civil ήταν τόσο γενναίοι για να κάνουν αυτό που έκαναν σε κρατούμενους, θα δείξουν την ίδια γενναιότητα όταν κληθούν να δώσουν λογαριασμό για τις πράξεις τους»…
Στο μεταξύ ο Οριόλ Γιούνκερας, σε κείμενό του που έστειλε μέσα από τη φυλακή, δηλώνει ότι «αν το τίμημα της ελευθερίας είναι η φυλάκιση, είμαστε πρόθυμοι να το καταβάλουμε». Συνεχίζει υπογραμμίζοντας ότι «η εφαρμογή του άρθρου 155 δεν θα ήταν δυνατή χωρίς την πλήρη συνενοχή των σοσιαλιστών. Ούτε θα ήταν κανείς από εμάς στη φυλακή αν το σοσιαλιστικό κόμμα δεν είχε παραδοθεί ψυχή τε και σώματι στον Ραχόι. Δεν λυπάμαι, μόνο οίκτο νιώθω γι’ αυτό το κόμμα που διαδηλώνει μαζί με τη Δεξιά και την Ακροδεξιά. Ούτε θα πω τίποτε άλλο γι’ αυτούς, δεν αξίζουν ούτε μία λέξη παραπάνω. Θέλω όμως να στείλω ένα μήνυμα στους συντρόφους μου της Ρεπουμπλικανικής Αριστεράς: Εμείς οι φυλακισμένοι είμαστε ήσυχοι, επειδή γνωρίζουμε ότι έξω είστε εσείς, άνθρωποι πιο ικανοί από εμάς, αφοσιωμένοι. Να το θυμάστε: δεν παραδινόμαστε ποτέ!».
Ο Γιούνκερας καταλήγει απευθυνόμενος στον καταλανικό λαό: «Ας φανούμε αντάξιοι όσων έζησαν πριν από εμάς. Ας σκεφτούμε τα παιδιά μας. Μας θέλουν γονατισμένους, υποταγμένους υπηκόους. Ενθαρρύνουν ξεδιάντροπα τη φυγή των εταιριών από την πατρίδα μας. Γιγαντώνουν την οικονομία της σπέκουλας και περιφρονούν την παραγωγική οικονομία. Ας συνεχίσουμε τη δουλειά μας, χωρίς ανάπαυλα, με πείσμα. Ψηλά το κεφάλι και χαμόγελο στα χείλη! Σας αγκαλιάζουμε αδελφικά και σας λέμε: Θα νικήσουμε! Δεν κάνουμε πίσω, κι ας είναι τραχύς ο δρόμος που επιλέξαμε. Στο τέλος θα νικήσουμε, επειδή η υπόθεσή μας είναι αυτή της ελευθερίας και της αδελφοσύνης όλων των λαών!».
Τι είναι το λεγόμενο Εθνικό Δικαστήριο της Μαδρίτης
Το ισπανικό «Εθνικό Δικαστήριο» (Audiencia Nacional) αποτελεί μετονομασία του φρανκικού «Δικαστηρίου Δημόσιας Τάξης» (Tribunal de Orden Público). Είναι ειδικό δικαστήριο και δικάζει «αδικήματα που αφορούν όλη την επικράτεια του Βασιλείου της Ισπανίας». Αυτό το μεταφρανκικό όργανο αποφάσισε προχθές τη φυλάκιση των 8 Καταλανών υπουργών, όπως είχε αποφασίσει προηγουμένως το ίδιο για τους 2 προέδρους των μαζικών κοινωνικών οργανώσεων που είχαν καλέσει σε διαδηλώσεις υπέρ της Ανεξαρτησίας. Το ίδιο δικαστήριο έχει απαγγείλει κατηγορίες (ταυτόσημες για όλους: «εξέγερση, στάση, διασπάθιση δημόσιου χρήματος») και εναντίον του προέδρου Πουτζδεμόν και άλλων μελών της καταλανικής κυβέρνησης, που παραμένουν ελεύθεροι στις Βρυξέλλες, καθώς και του προεδρείου της καταλανικής βουλής, βουλευτών, στελεχών της καταλανικής αστυνομίας και δημόσιων οργανισμών, και δημάρχων.
Από αυτό το δικαστήριο, που έχει μεγάλη «προϊστορία» στην καταστολή όσων αντιστέκονται στο ισπανικό κράτος, είχε καταδικαστεί και φυλακιστεί επί 5 χρόνια και ο Αρνάλντο Οτέγκι, επικεφαλής της βασκικής Πατριωτικής Αριστεράς. Το ίδιο και πολλά ακόμη στελέχη της δεύτερης πολιτικής δύναμης στη Χώρα των Βάσκων, με κατηγορίες όπως «προσβολή του Βασιλέως», «ανασύσταση παράνομου κόμματος», «δικαιολόγηση της τρομοκρατίας» κ.λπ. Επίσης, όπως αναφέρουν τα ισπανικά ΜΜΕ, έχουν στηθεί μέχρι στιγμής 50 δικογραφίες με εκατοντάδες κατηγορούμενους, απλούς πολίτες. Πρόκειται για αυτούς που «επισημάνθηκαν» από την ισπανική στρατοχωροφυλακή (Guardia Civil) στη διάρκεια της βίαιης επέμβασής της την ημέρα του δημοψηφίσματος, καθώς και στη μαζική γενική απεργία της 3ης Οκτωβρίου.
«Εμείς οι στρατιωτικοί είμαστε σε ετοιμότητα»!
Πέρα από την παρέμβαση του βασιλιά Φιλίππου σε στήριξη της κατασταλτικής πολιτικής του Ραχόι, προχθές σημειώθηκε παρέμβαση και από άλλον έναν «μη πολιτικό» παράγοντα: τον στρατηγό Φερνάντο Αλεχάντρε, επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου των Ισπανικών Ενόπλων Δυνάμεων. Δηλαδή ενός εκ των πυλώνων του βαθέος ισπανικού κράτους… Μιλώντας σε μια υποτίθεται εθιμοτυπική τελετή, ο στρατηγός είπε:
«Η κρίση στην Καταλονία συνιστά τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζουμε μέχρι σήμερα. Θέλω να τονίσω προς πάσα κατεύθυνση αυτό που έχει αποδείξει η Ιστορία: ότι δηλαδή εμείς οι Ισπανοί, και ιδίως οι στρατιωτικοί, ξέρουμε να υπερασπίζουμε το Έθνος και το Σύνταγμα. Ας μην έχει κανείς την παραμικρή αμφιβολία: είμαστε πάντα σε ετοιμότητα. Όταν μας ζητηθεί, όπως επεσήμανε και η υπουργός Άμυνας, θα ανταποκριθούμε για να υπερασπίσουμε το Νόμο και την Πατρίδα μας» [τα κεφαλαία ανήκουν στη σχετική «ενημερωτική» δημοσίευση του Γενικού Επιτελείου…].
Πράγματι, μπροστά στην κρισιμότητα της κατάστασης, «πολιτικοί» και «μη πολιτικοί» πυλώνες δεν κάνουν πια τον κόπο να κρατήσουν τα προσχήματα. Το ίδιο ισχύει και για την πρόσφατη απειλή του εκπροσώπου του κυβερνώντος δεξιού Λαϊκού Κόμματος προς τον Πουτζδεμόν, ότι «αν επιμείνει θα έχει την τύχη ενός προκατόχου του». Δηλαδή του Λουίς Κομπάνις, Καταλανού προέδρου στα χρόνια του εμφυλίου, ο οποίος μετά την ήττα των Δημοκρατικών διέφυγε στη Γαλλία: τον επόμενο χρόνο συνελήφθη και παραδόθηκε στον Φράνκο. Μετά από βασανιστήρια επί πέντε εβδομάδες, εκτελέστηκε από φαλαγγίτες. Αυτή είναι η «ποιότητα» όσων διαδέχθηκαν τη δικτατορία του Φράνκο…
