Την 522η επέτειο της ανακάλυψης της Αμερικής γιόρτασαν στη χώρα, την περασμένη Κυριακή. Η επέτειος έχει καθιερωθεί για να δοξάσει την «ανακάλυψη» του Νέου Κόσμου από τον Χριστόφορο Κολόμβο, και την ονομάζουν Ημέρα του Κολόμβου. Φέτος, αγκάθι στους γιορτασμούς αποτέλεσε το Σιάτλ, όπου πριν από λίγες μέρες το δημοτικό συμβούλιο ενέκρινε ένα ψήφισμα που καθιερώνει τη δεύτερη Δευτέρα του Οκτωβρίου ως Ημέρα των Ιθαγενών, προκειμένου να τιμήσει τη συνεισφορά και την κουλτούρα των αυτοχθόνων Αμερικανών. Όπως διαβάζουμε στο truth-out.org, μια σειρά πόλεων σε όλη τη χώρα απομακρύνονται από τον εορτασμό της Ημέρας του Κολόμβου, κι αυτό γιατί όλο και περισσότεροι Αμερικανοί μαθαίνουν την πραγματική ιστορία αίματος που υπάρχει πίσω από την «ανακάλυψη» του Κολόμβου. Ο ίδιος, στην πρώτη αναφορά του προς το ισπανικό κράτος και επιμένοντας ότι πλέοντας όλο Δυτικά είχε φτάσει στην Ασία σε ένα νησί στην ακτή της Κίνας (στην πραγματικότητα είχε φτάσει στο νησί όπου σήμερα βρίσκεται η Αϊτή και η Δομινικανή Δημοκρατία), έγραφε: «Είναι ένα θαύμα. Βουνά και λόφοι, πεδιάδες και λιβάδια. Είναι τόσο εύφορο και όμορφο … Τα λιμάνια είναι απίστευτα καλά και υπάρχουν πολλά πλατιά ποτάμια που τα περισσότερα έχουν χρυσάφι … Υπάρχουν πολλά μπαχαρικά και μεγάλα ορυχεία χρυσού και άλλων μετάλλων … [Οι Ινδιάνοι] είναι τόσο αφελείς και τόσο γενναιόδωροι με τα υπάρχοντά τους, τόσο που όποιος δεν το έχει δει, δεν μπορεί να το πιστέψει. Όταν τους ζητάς κάτι που έχουν, ποτέ δεν λένε «όχι». Αντίθετα, προσφέρονται να το μοιραστούν με οποιονδήποτε». Κι έτσι, οι πολιτισμένοι Ευρωπαίοι με πρώτο τον Κολόμβο, πέρασαν από το 1492 και μετά, διά πυρός και σιδήρου τους ιθαγενείς.
Ο επίσκοπος Βαρθολομαίος δε λας Κάζας άφησε το έτος 1552 μια αποκαλυπτική περιγραφή των όσων φρικτών είδε να συμβαίνουν στη διάρκεια της κατάκτησης του Νέου Κόσμου. Αντιγράφουμε από το βιβλίο Η καταστροφή των Ινδιάνων (Εκδόσεις Στοχαστής, ΣΤ’ Έκδοση, Αθήνα 2003):
…«[οι χριστιανοί] έχουν πια χάσει κάθε φόβο Θεού και βασιλιά και έχουν ξεχάσει ποιοι είναι. Οι ζημιές και οι αγριότητες, οι φόνοι και οι καταστροφές, το ξερίζωμα των κατοίκων, οι κλεψιές, οι βιαιότητες και οι τυραννικές πράξεις που έκαναν σε τόσα βασίλεια της Μεγάλης Στεριάς είναι τόσο πολυάριθμες και σοβαρές που ό,τι και αν έχουμε πει δεν είναι τίποτα, σε σύγκριση με ό,τι γίνεται … Ακόμα και σήμερα, αυτή τη μέρα του Σεπτεμβρίου, τα κακουργήματα τα πιο μεγάλα και τα πιο απαίσια, εξακολουθούν να γίνονται. Έτσι, επαληθεύει ο κανόνας που αναφέραμε, δηλαδή οι καταχρήσεις και οι καταχθόνιες πράξεις όλο και αυξάνουν από τότε που άρχισαν».
»[Μιλώντας για την κατάκτηση του Μεξικού] Όλη αυτή η γη ήταν γεμάτη κόσμο, πιο κατοικημένη από το Τολέδο, τη Σεβίλλη, τη Βαλλαντολίντ, τη Σαραγόσσα και τη Βαρκελώνη, όλες μαζί. Αυτές οι πόλεις, οι τόσο κατοικημένες, δεν είχαν τόσους κατοίκους, όσους ο Θεός είχε θέσει σ’ αυτήν την περιοχή. Για να κάνει κανείς το γύρο, πρέπει να διανύσει περισσότερες από χίλιες οκτακόσιες λεύγες. Σ’ αυτά τα δώδεκα χρόνια, σ’ αυτές τις τετρακόσιες πενήντα λεύγες, οι Ισπανοί σκότωσαν με το μαχαίρι και το ακόντιο πάνω από τέσσερα εκατομμύρια κατοίκους, γυναίκες, παιδιά, νέους ανθρώπους και ηλικιωμένους ή τους έκαψαν ζωντανούς. Όπως το έχω πει, αυτό γινόταν όσο διαρκούσε αυτό που ονόμαζαν κατακτήσεις, ενώ πρόκειται για βίαια εισβολή, καταδικασμένη όχι μονάχα από τους νόμους του Θεού, αλλά και από όλους τους ανθρώπινους νόμους».
Θητεία Τυμβωρύχου
«εκτελεί» ο Καταχρηστικός
