Κίνημα ανεξάρτητων πολιτών φτιάχνει ο Μίκης. Όχι κόμμα, ούτε οργάνωση με δομή, ιεραρχία, πλατφόρμα κ.λπ. Η προσπάθεια δεν παραπέμπει τόσο στην αναπαραγωγή της ανάλυσής του για τα πράγματα, όσο το να καταστήσει τον ανεξάρτητο πολίτη, κεντρικό υποκείμενο, φορέα της.
Από τον ανεξάρτητο πολίτη ζητείται να δραστηριοποιηθεί, να ενταχθεί στο κίνημα και διά μέσου της αυτοοργάνωσης, δηλαδή της δημιουργίας επιτροπών να ορίσει τις προοπτικές της. Στη συνέχεια επιδιώκεται μέσα από ζύμωση να υπάρξει γέννηση, διακίνηση ιδεών κατ’ αρχήν στο εσωτερικό του κι έπειτα μέσα στην κοινωνία. Παράλληλα, σαν μέγα όπλο του κινήματος προκαταβολικά ορίζεται η ανυπακοή την οποία ο Μίκης περιέγραψε λίγες μέρες πριν, σαν καθολική (κίνημα δεν πληρώνω, δεν πειθαρχώ κ.λπ.). Κίνημα ιδεών και ανυπακοής, ώστε σαν σπίθα πλάι σ’ άλλες να εξαπλωθεί και να μετατραπεί σε καθαρτήριο πυρ που θα μας σώσει. Αυτός είναι ο στόχος Θεοδωράκη.
Η προσπάθεια Θεοδωράκη ως σύλληψη αλλά και ως πλαίσιο αρχικά διατυπωμένων θέσεων, εγγράφεται στον ογκούμενο ριζοσπαστισμό, που καταγραμμένος πλέον και εκλογικά αναζητά την αυτοτελή έκφρασή του. Ενάντια στο πολιτικό σύστημα, αλλά επίσης πέρα και έξω απ’ τα σχέδια, τη δράση, τη φυσιογνωμία της Αριστεράς. Η Αριστερά διεμβολίζεται, παρακάμπτεται, περιέρχεται σε αμηχανία. Ο ριζοσπαστισμός αναπτύσσεται ασύμμετρα για τα δεδομένα της και απειλεί την υπόστασή της. Οι ηγεσίες των αριστερών οργανώσεων αντιτίθενται στην ουσία και το πλαίσιο (κατά περίπτωση και σε διάφορες κλίμακες έντασης) της πρωτοβουλίας Θεοδωράκη. Θα σταθμίσουν όμως και την απήχησή της στη βάση τους, πριν πάρουν τελική θέση.
Στους πολίτες υπάρχουν ερωτήματα: Σε μια εποχή που απαιτείται ανανέωση προσώπων και ιδεών, τι μπορεί να προσφέρει ο γερασμένος και ολίγον παλιομοδίτης (σύμφωνα με την εικόνα, τα λεγόμενά του) Μίκης; Πόσο αειθαλής μπορεί να είναι; Το απέδειξε πολλές φορές, αλλά μπορεί στ’ αλήθεια ακόμα να εμπνεύσει, να συμβάλει; Η μονομέρεια μέσω της οποίας αναδεικνύει ως πρώτιστο το εθνικό, η απολυτότητα των αντίστοιχων θέσεων, η παντελής απουσία κοινωνικής ανάλυσης που να υπενθυμίζει ότι οι επιπτώσεις του Μνημονίου είναι μονόδρομα προσανατολισμένες εις βάρος των εργαζόμενων, προβληματίζει. Η Αριστερά δεν αναφέρεται πουθενά. Μπορεί να της αξίζει. Αλλά ο κόσμος της; Είναι κι αυτός για να παρακαμφθεί; Υπάρχουν από την άλλη γόνιμες επιπτώσεις. Στο εξής οι πάντες θα είναι υποχρεωμένοι ν’ αντιμετωπίζουν την κρίση και μέσα από τις διαστάσεις της στα εθνικά θέματα. Επίσης, πως το κίνημα θα έχει τη δυνατότητα για εθνική αντιπροσώπευση και μέσω αυτής για διεθνική δράση. Ο Μίκης φώτισε εδώ ένα μονοπάτι.
Η τύχη του εγχειρήματος Θεοδωράκη –σύμφωνα και με τη δική του επιδίωξη– παραπέμπεται στη δυναμική, η οποία οφείλει να εκδηλωθεί με αξιόπιστες ενδείξεις. Σε κάθε περίπτωση η έκβαση θα φανεί σύντομα. Στις μέρες μας όλα γίνονται γρήγορα.
Η προσπάθεια Θεοδωράκη ως σύλληψη αλλά και ως πλαίσιο αρχικά διατυπωμένων θέσεων, εγγράφεται στον ογκούμενο ριζοσπαστισμό, που καταγραμμένος πλέον και εκλογικά αναζητά την αυτοτελή έκφρασή του. Ενάντια στο πολιτικό σύστημα, αλλά επίσης πέρα και έξω απ’ τα σχέδια, τη δράση, τη φυσιογνωμία της Αριστεράς. Η Αριστερά διεμβολίζεται, παρακάμπτεται, περιέρχεται σε αμηχανία. Ο ριζοσπαστισμός αναπτύσσεται ασύμμετρα για τα δεδομένα της και απειλεί την υπόστασή της. Οι ηγεσίες των αριστερών οργανώσεων αντιτίθενται στην ουσία και το πλαίσιο (κατά περίπτωση και σε διάφορες κλίμακες έντασης) της πρωτοβουλίας Θεοδωράκη. Θα σταθμίσουν όμως και την απήχησή της στη βάση τους, πριν πάρουν τελική θέση.
Στους πολίτες υπάρχουν ερωτήματα: Σε μια εποχή που απαιτείται ανανέωση προσώπων και ιδεών, τι μπορεί να προσφέρει ο γερασμένος και ολίγον παλιομοδίτης (σύμφωνα με την εικόνα, τα λεγόμενά του) Μίκης; Πόσο αειθαλής μπορεί να είναι; Το απέδειξε πολλές φορές, αλλά μπορεί στ’ αλήθεια ακόμα να εμπνεύσει, να συμβάλει; Η μονομέρεια μέσω της οποίας αναδεικνύει ως πρώτιστο το εθνικό, η απολυτότητα των αντίστοιχων θέσεων, η παντελής απουσία κοινωνικής ανάλυσης που να υπενθυμίζει ότι οι επιπτώσεις του Μνημονίου είναι μονόδρομα προσανατολισμένες εις βάρος των εργαζόμενων, προβληματίζει. Η Αριστερά δεν αναφέρεται πουθενά. Μπορεί να της αξίζει. Αλλά ο κόσμος της; Είναι κι αυτός για να παρακαμφθεί; Υπάρχουν από την άλλη γόνιμες επιπτώσεις. Στο εξής οι πάντες θα είναι υποχρεωμένοι ν’ αντιμετωπίζουν την κρίση και μέσα από τις διαστάσεις της στα εθνικά θέματα. Επίσης, πως το κίνημα θα έχει τη δυνατότητα για εθνική αντιπροσώπευση και μέσω αυτής για διεθνική δράση. Ο Μίκης φώτισε εδώ ένα μονοπάτι.
Η τύχη του εγχειρήματος Θεοδωράκη –σύμφωνα και με τη δική του επιδίωξη– παραπέμπεται στη δυναμική, η οποία οφείλει να εκδηλωθεί με αξιόπιστες ενδείξεις. Σε κάθε περίπτωση η έκβαση θα φανεί σύντομα. Στις μέρες μας όλα γίνονται γρήγορα.
K.A.
Σχόλια
