του Γιώργη Έξαρχου
«Πόλις» γεμάτη ανδρείκελα, πόλη χωρίς πολίτες
με θηλυκά γυνείκελα κι ανέραστους «τερμίτες»
σκιάχτρα, χλωμά φαντάσματα που σαν σκιές κινούνται
μη συναντήσουν άνθρωπο – τον άνθρωπο φοβούνται`
και θέλουν στην «αφάνεια» τον φόβο τους να κρύψουν
με μία πράξη ηρωική να τον αποκαλύψουν`
με φόβο ζούνε το παρόν, φοβούνται για το μέλλον
κι από τον φόβο ως κι ο νιος γίνετ’ αμέσως «γέρων»`
κι αν καρτερούν με υπομονή τα πράγματα ν’ αλλάξουν
είναι γιατί δεν έμαθαν επάλξεις να φυλάξουν`
κι όταν οι Μήδοι θα φανούν ξανά στην Σαλαμίνα
αυτοί για να σωθούν θα μπουν ζώντες σε τύμβου μνήμα!
***
Η γνώση είναι αρετή και η αρετή σοφία
η άγνοια είν’ αμάθεια και φανερή κακία`
τις όποιες ικανότητες – πνευματικές εξάρσεις
τις κάνουν «οι πολιτικοί» σημαίες σε επάρσεις`
κι ασκούνε την απάνθρωπη την βία – την χυδαία
σαν βάναυσο επάγγελμα και ως «κλειστή παρέα»`
ο κάθε φαυλος αδικεί και πράττει τα ανόσια
κι αμείβεται «η φαυλότητα» με ευρώα και με «γρόσια»`
καμιά μομφή δεν σταματά την δόλια τους πορεία
και αγνοούν εξόφθαλμα την κάθε τιμωρία`
γιατί στο «είναι» τους βαθιά ανθεί η αδικία
κι ευδαιμονία θεωρούν την όποια ανοησία!
***
Μοιραίοι, άβουλοι, δειλοί τα χέρια τους υψώνουν
στον ουρανό και απορούν πώς έτσι τους «κυκλώνουν»`
μιαν άσπρη μέρα καρτερούν κι εύχονται να χιονίσει
μα άσπρη μέρα δεν θα ιδούν ως της ζωής την δύση`
τόσες και τόσες πέρασαν γενιές ζώντας μ’ ελπίδα
να καταλάβουν… μητριά πως είχανε πατρίδα
οπού ποτέ δεν νοιάστηκε γι’ αυτούς έστω λιγάκι
τους σέρβιρε δε «πλύματα» και της οχιάς φαρμάκι`
κι αυτοί δοξάζουν τους «καλούς» που ψίχουλα σκορπάνε
κι ας τους στερούν τα «βασικά» κι ας τους «ποδοπατάνε»
γιατί μέσα στο στήθος τους ο φόβος έχει «φώλι»
που αυξάνει κέρδη ισχυρών σε «μαύρο» πορτοφόλι!…
***
–Από γκρεμό σ’ άλλον γκρεμό γκρεμίζομαι και πέφτω
και στους δυνάστες μου ποτέ με φόβο δεν ξεπέφτω`
το ξέρω από μικρό παιδί τ’ είναι η Δικαιοσύνη
των τσιφλικάδων έζησα κάθε παραφροσύνη`
απ’ το πρωί –χαράματα– μέχρι την μαύρη δύση
για ένα ξεροκόμματο και για μια άθλια ζήση…
Κι αν τόσα χρόνια πέρασαν κι άλλαξαν οι συνθήκες
οι άνθρωποι του κάματου εισπράττουν μόνον ήττες`
τα μόνα δικαιώματα – ως και τα στοιχειώδη
τα κόβουνε απάνθρωπα λήροι «κλεπταποδόχοι»
που νοιάζονται συνολικά για το καλό της χώρας
μα προπαντός της τσέπης τους ως φαίνεται προς ώρας!….
