Ανθολόγος: Λουκάς Αξελός
ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ
(1902-1963)
Εντύπωση
Ο άνεμος
Τ’ άστρο
το νερό…
Ο ύπνος
απ’ όνειρο αφρικανικό
πεσμένο μες στα κύματα!
Ένας φάρος που λάμπει
Μια νύχτα
μαύρη
σαν ιστιοφόρο.
Πηγαίνουμε
κ’ ερχόμαστε
Μέσα σε τούτο τον αστρόκοσμο
όπου όλα χάνονται
δίχως να ξεδιαλύνει τίποτα…
Τ’ άστρο
μες στο νερό.
Ο άνεμος.
Τα κύματα
παφλάζοντας…
Ακούγονται
Μακριά
κάτι τραγούδια…
Σαν το νερό,
Σαν τ’ άστρο,
Σαν τον άνεμο…
Το Δίχτυ
Πάνω σ’ αυτή την όχθη, στο θαλασσινό κατώφλι
Η βροχή σα δίχτυ με τυλίγει.
Τις μέρες της βροχής άσπρη σημαία
στο κατάρτι υψώνεται
Βρέχει, και ξαφνικά
Είναι εύκολο το να πεθάνεις
Και το ίδιο εύκολο το θάνατο να περιμένεις.
Ξημέρωμα
Μέσα στο κοιμισμένο σπίτι, αυτό το χάραμα,
το φως εκείνο που στο επάνω πάτωμα πλανιέται
μοιάζει μ’ αστέρι που ξεχάστηκε απ’ τη νύχτα.
Κατέβηκα τη σκάλα αθόρυβα,
μες απ’ τον κήπο, τράβηξα για το βελανιδόδασος∙
μες στη δροσιά, στην ησυχία, αυτό το χάραμα,
η τρυφερότητα μιας νέα μητέρας, μες στα δέντρα,
περνώντας απ’ το πέτρινο γεφύρι, χάθηκε.
Καλοκαιριάτικες βροχές
Ντυμένες με παγιέτες κι αργυρές κλωστές,
σπιθοβολούν στο ηλιόφωτο οι βροχές
όπως της νιόπαντρης τα ολόξανθα μαλλιά.
Αχνή, απ’ τις νοτισμένες στέγες, σιγαλι
με πλημμυράει σταλιά-σταλιά.
