Κανιβαλισμός, ρατσισμός και αλλαγή ατζέντας. Του Λεωνίδα Σακλαμπάνη
Τη χρυσή ευκαιρία για την αλλαγή της ατζέντας και την απόκρυψη της πολιτικής επικαιρότητας βρήκαν τις τελευταίες δύο εβδομάδες τα ΜΜΕ «πουλώντας» ανθρωπισμό και συγκίνηση μέσω εκπομπών, δελτίων ειδήσεων και άρθρων με αφορμή τη μικρή Μαρία (όπως πλέον έγινε γνωστό το ανήλικο παιδί των Ρομά). Πίσω από το θέμα του κοριτσιού, παρουσιαστές και σχολιαστές, «ρεπόρτερ» και ειδικοί… αναλυτές εφόρμησαν σαν λυσσασμένα σκυλιά πάνω στο νέο θύμα τους, προσβάλλοντας για ακόμη μία φορά την κρίση τηλεθεατών, ακροατών και αναγνωστών. Με τη συνηθισμένη πλέον μονομέρεια, χαρακτηριστικό κάθε θέματος που πρέπει -επιβάλλεται να προβληθεί και να προπαγανδιστεί, δημιούργησαν συγκεκριμένο πλαίσιο συζήτησης ξεκινώντας από το ανθρωπιστικό-κοινωνικό, ένα παιδί που έχει παράνομα υιοθετηθεί, το οποίο μάλιστα διαμένει σε καταυλισμό με Ρομά, γεγονός μάλλον ασυγχώρητο για τους καναλάρχες και τις μαριονέτες τους, φτάνοντας στη δημόσια διαπόμπευση των τσιγγάνων.
Στο ρυθμό του «ξανθού αγγέλου»
Διότι για όλους αυτούς απαγορεύεται ένα κοριτσάκι με ξανθά μαλλιά και γαλανά μάτια να είναι παιδί φτωχών και μάλιστα Ρομά. Απαγορεύεται να ζει και να μεγαλώνει με τσιγγάνους γονείς, πόσο μάλλον –στην πρώτη φάση του… δράματος– να μην μπορούν τα ίδια τα ΜΜΕ να εντοπίσουν τους (πραγματικούς) γονείς της μικρής Μαρίας.
Απαγορεύεται τα παιδιά των τσιγγάνων να μην τους μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό, να μην έχουν ακριβώς το ίδιο χρώμα δέρματος, μαλλιών και ματιών. Αλήθεια, ένα κοριτσάκι αξίζει περισσότερο από άλλα παιδιά; Η απάντηση είναι θετική, όταν η εκμετάλλευση του θέματος και η δύναμη της εικόνας του ικανοποιεί τη συγκάλυψη της επικαιρότητας. Αφιερώνοντας τα 3/4 των δελτίων ειδήσεων, μοίρασαν άρτο και θέαμα στον.. αγανακτισμένο της πολυθρόνας, διαγράφοντας την κοινωνική πραγματικότητα των μνημονίων και των μέτρων, των παιδιών που λιποθυμούν στα σχολεία, των άνεργων γονιών τους, τις ελλείψεις στα φάρμακα, τις απολύσεις στο δημόσιο τομέα.
Για αρκετά 24ωρα η Ελλάδα ζούσε στο ρυθμό της Μαρίας και όσο αυτή πουλούσε, τόσο τα ΜΜΕ ανέβαζαν τους τόνους και τις… έρευνες.«Υπάρχουν και χειρότερα από την ανεργία και τη φτώχεια, ακόμη και από τη Χρυσή Αυγή», μας έλεγαν εμμέσως πλην σαφώς τα Μίντια, αυξάνοντας τις δόσεις συγκίνησης και οίκτου για τη Μαρία.
Στο χωράφι του ρατσισμού
Μετά τη μνημονιάδα, την τρομολαγνεία, την επίθεση στους κοινωνικούς αγώνες, την χρυσαυγιάδα, την προπαγάνδιση δηλαδή κεντρικών θεμάτων τα οποία μεταδόθηκαν με τον πιο φασιστικό τρόπο, δεν δίστασαν να χρησιμοποιήσουν ένα μικρό κορίτσι, τις φωτογραφίες του ίδιου και των θετών γονιών του για να σπείρουν στο χωράφι του ρατσισμού.
Μετά τους μετανάστες, τους εργαζόμενους, τους φυλακισμένους, τους ναρκομανείς, τις οροθετικές πόρνες, τις… συνιστώσες, ήρθε η σειρά των Ρομά να μπουν για τα καλά στη λίστα όσων δεν χωρούν στην κοινωνία τους. Και όταν χάλασε το σενάριο και αποδείχτηκε ότι η Μαρία είναι παιδί τσιγγάνων, η συνέχεια περιελάμβανε δημιουργία νέων αντιπάλων, με τόνωση του κοινωνικού αυτοματισμού. Ακολούθησαν νέες… έρευνες για τα επιδόματα των Ρομά, για τη σχέση τους με τα ναρκωτικά, με το εμπόριο παιδιών και όπλων. Κανιβαλισμός πάνω στη ζωή της Μαρίας.
Την ίδια ώρα στην κυβέρνηση θα επικρατεί ικανοποίηση καθώς πέτυχαν εκτός από την αποσιώπηση και την αλλαγή της ατζέντας, να δείξουν ότι σε συνεργασία με τα ΜΜΕ αυτή η κοινωνία δεν χρειάζεται κανένα φασιστικό μόρφωνα για να αποπροσανατολίζει την κοινή γνώμη.
Σήμερα, μετά την επιτυχία των ΜΜΕ, η Μαρία βρίσκεται σε ίδρυμα στη Βουλγαρία και οι θετοί γονείς της στη φυλακή. Δεν ξέρουμε αν… δάκρυσε η Τρέμη (όπως το είχε κάνει όταν… ανακάλυψε ότι παιδιά πεινάνε σε ορφανοτροφεία). Σίγουρα όμως η μ ικρή Μαρία έμεινε χωρίς γονείς, φυσικούς ή θετούς, κλεισμένη σε ένα ίδρυμα, αναμένοντας την τύχη της. Λογικό. Άλλωστε η μικρή Μαρία απαγορεύεται να έχει γονείς. Ανήκει στα ΜΜΕ.
