H εύγλωττη απόδραση του πρωθυπουργού από την καθιερωμένη παρουσίαση του κυβερνητικού προγράμματος στη ΔΕΘ και η πρώτη λαϊκή αντίδραση, που αναμένεται εκεί, ίσως αποτελούν προοίμιο εξελίξεων.
Θα το πήρατε, βεβαίως, είδηση πως η τρόικα είναι και πάλι εδώ. Στα ρεπορτάζ της προηγούμενης εβδομάδας η παρουσίαση των νέων επαχθών μέτρων κατέληγε πάντα στην υπόμνηση «…όμως αναμένεται η έλευση της τρόικας»… Δηλαδή; Δηλαδή, πολύ απλά, τίποτα δεν πρέπει να θεωρείται δεδομένο, αν οι αποκαλούμενοι -ευσχήμως- «ελεγκτές» δεν δηλώσουν προς το παρόν κορεσμένοι από το νέο φόρο αίματος που καλείται να πληρώσει ο λαός.
Μας διαβεβαίωσαν, μετά το ταξίδι Σαμαρά και τους γραπτούς όρκους πίστης στο Μνημόνιο, πως το κλίμα έχει αλλάξει. Και είναι πράγματι έτσι. Ο υπ. Οικονομικών, Γ. Στουρνάρας, παρουσίασε χαρτί και καλαμάρι το χρονοδιάγραμμα της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους και της παράδοσης του πλούτου της χώρας στον Σόιμπλε, ώστε να εμφανιστεί ως προσωρινή παραχώρηση περιόδου χάριτος η ολοκληρωτική ποδηγέτηση του «προτεκτοράτου Ελλάς» εντός της Ευρωζώνης. Εδώ αλώνισε ο ονομαζόμενος Φούχτελ, επιτετραμμένος της Α. Μέρκελ, ως «υπουργός Ελλάδος», ορίζοντας τα φιλέτα των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ), κι έγινε δεκτός από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Κι ο κύκλος ολοκληρώνεται με τις συναντήσεις Σαμαρά με τον πρόεδρο του Ευρ. Συμβουλίου, Ρομπάι, και τον πρόεδρο της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, σε μία θλιβερή υπόμνηση πως η χώρα κατακτάει επαξίως το έπαθλο της «ειδικής περίπτωσης» με τους πολίτες της παρίες και την πολιτική ηγεσία επαίτη της ξένης προστασίας. Να συμπληρώσουμε το παζλ: Ο «φιλέλληνας» Ολάντ δήλωσε πως «θα καταβληθεί προσπάθεια για να διατηρηθεί η Ελλάδα στο ευρώ, εφόσον τηρήσει τις δεσμεύσεις της», ενώ ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Σουλτς πρότεινε, ούτε λίγο-ούτε πολύ, στις ΕΟΖ να υπάρχει συγκυριαρχία της ελληνικής κυβέρνησης με Ευρωπαίους αξιωματούχους.
Αυτά τα θαυμάσια. Κι εν τω μεταξύ, οι εγχώριοι κυβερνώντες και συγκυβερνώντες κατάντησαν να επαναδιαπραγματεύονται… μεταξύ τους το αν και πότε θα συναντηθούν, ενώ ο υπ. Οικονομικών δήλωσε, με κάθε σοβαρότητα, πως θα πρέπει να νιώθουν ικανοποιημένοι όσοι έχουν απλώς έναν μισθό -όποιος κι αν είναι. Έτσι ή αλλιώς έρχεται η στιγμή που θα αναγκαστούν να απαγγείλουν όσα τους υπαγορεύσουν τα αφεντικά τους ή θα καταρρεύσουν κάτω από το βάρος της εγκληματικής εξαπάτησης του λαού, πριν προλάβουν καν να… ολοκληρώσουν. Εκλιπαρώντας για τη θετική έκθεση της τρόικας, παγιδευμένη στην υποτέλεια της βρόμικης διαπλοκής, η κυβερνητική συμπαιγνία καμώνεται κάθε μικροπολιτικό και επικοινωνιακό τέχνασμα και στρουθοκαμηλίζει χωρίς οδό διαφυγής. Μία άλλη έκθεση τρέμουν, γιατί έχει ήδη εκδοθεί και τη γνωρίζουν. Είναι η δηλωμένη ετυμηγορία της συντριπτικής κοινωνικής πλειοψηφίας. Οι τριγμοί που έλαβαν χώρα στην εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία την εβδομάδα που πέρασε είναι, άραγε, προσεισμικές δονήσεις;
Μας διαβεβαίωσαν, μετά το ταξίδι Σαμαρά και τους γραπτούς όρκους πίστης στο Μνημόνιο, πως το κλίμα έχει αλλάξει. Και είναι πράγματι έτσι. Ο υπ. Οικονομικών, Γ. Στουρνάρας, παρουσίασε χαρτί και καλαμάρι το χρονοδιάγραμμα της κατεδάφισης του κοινωνικού κράτους και της παράδοσης του πλούτου της χώρας στον Σόιμπλε, ώστε να εμφανιστεί ως προσωρινή παραχώρηση περιόδου χάριτος η ολοκληρωτική ποδηγέτηση του «προτεκτοράτου Ελλάς» εντός της Ευρωζώνης. Εδώ αλώνισε ο ονομαζόμενος Φούχτελ, επιτετραμμένος της Α. Μέρκελ, ως «υπουργός Ελλάδος», ορίζοντας τα φιλέτα των Ειδικών Οικονομικών Ζωνών (ΕΟΖ), κι έγινε δεκτός από τον Έλληνα πρωθυπουργό. Κι ο κύκλος ολοκληρώνεται με τις συναντήσεις Σαμαρά με τον πρόεδρο του Ευρ. Συμβουλίου, Ρομπάι, και τον πρόεδρο της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, σε μία θλιβερή υπόμνηση πως η χώρα κατακτάει επαξίως το έπαθλο της «ειδικής περίπτωσης» με τους πολίτες της παρίες και την πολιτική ηγεσία επαίτη της ξένης προστασίας. Να συμπληρώσουμε το παζλ: Ο «φιλέλληνας» Ολάντ δήλωσε πως «θα καταβληθεί προσπάθεια για να διατηρηθεί η Ελλάδα στο ευρώ, εφόσον τηρήσει τις δεσμεύσεις της», ενώ ο πρόεδρος του Ευρωκοινοβουλίου Σουλτς πρότεινε, ούτε λίγο-ούτε πολύ, στις ΕΟΖ να υπάρχει συγκυριαρχία της ελληνικής κυβέρνησης με Ευρωπαίους αξιωματούχους.
Αυτά τα θαυμάσια. Κι εν τω μεταξύ, οι εγχώριοι κυβερνώντες και συγκυβερνώντες κατάντησαν να επαναδιαπραγματεύονται… μεταξύ τους το αν και πότε θα συναντηθούν, ενώ ο υπ. Οικονομικών δήλωσε, με κάθε σοβαρότητα, πως θα πρέπει να νιώθουν ικανοποιημένοι όσοι έχουν απλώς έναν μισθό -όποιος κι αν είναι. Έτσι ή αλλιώς έρχεται η στιγμή που θα αναγκαστούν να απαγγείλουν όσα τους υπαγορεύσουν τα αφεντικά τους ή θα καταρρεύσουν κάτω από το βάρος της εγκληματικής εξαπάτησης του λαού, πριν προλάβουν καν να… ολοκληρώσουν. Εκλιπαρώντας για τη θετική έκθεση της τρόικας, παγιδευμένη στην υποτέλεια της βρόμικης διαπλοκής, η κυβερνητική συμπαιγνία καμώνεται κάθε μικροπολιτικό και επικοινωνιακό τέχνασμα και στρουθοκαμηλίζει χωρίς οδό διαφυγής. Μία άλλη έκθεση τρέμουν, γιατί έχει ήδη εκδοθεί και τη γνωρίζουν. Είναι η δηλωμένη ετυμηγορία της συντριπτικής κοινωνικής πλειοψηφίας. Οι τριγμοί που έλαβαν χώρα στην εύθραυστη κυβερνητική πλειοψηφία την εβδομάδα που πέρασε είναι, άραγε, προσεισμικές δονήσεις;
Σχόλια
