Του Μάριου Διονέλλη
Επανέρχομαι στο θέμα των μετακλητών συμβούλων. Εξάλλου εσείς το ξαναφέρνετε στην επικαιρότητα διορίζοντας κάθε τόσο και κανά-δυο ακόμα από δαύτους.
Άκουσα τον πρωθυπουργό να δίνει εξηγήσεις στον Χατζηνικολάου:
«Οι σύμβουλοι είναι λιγότεροι από πριν». Σωστό. (Αν και με το ρυθμό που πάτε κάποια στιγμή θα τους φτάσετε).
«Οι σύμβουλοι είναι απαραίτητοι, αφού με αυτούς θα κάνουν τη δουλειά τους οι υπουργοί, αυτούς εμπιστεύονται. Και δεν είναι μόνιμοι, θα φύγουν όταν φύγουν και οι υπουργοί». Σωστό. (Αν και σε εκείνο το ρημάδι το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης υπήρχε μια φρασούλα που έλεγε ότι «προωθούμε τη στελέχωση των γραφείων υπουργών, γενικών γραμματέων κ.λπ. από τις τάξεις των Δημοσίων Υπαλλήλων» – Δεν βαριέσαι, εκεί υπήρχαν πολύ πιο σοβαρές φράσεις που κάνατε κουρέλια).
Αλλού είναι το πρόβλημα νομίζω.
Επειδή αρκετοί από εσάς, τους συμβούλους, αρθρογραφείτε συχνά πυκνά, δεξιά κι αριστερά, από το Facebook μέχρι τα ημιεπίσημα ιστολόγια, ιδεολόγια κ.λπ. του ΣΥΡΙΖΑ, μήπως θα ήταν πιο τίμιο να γράφετε από κάτω και σε ποια θέση υπηρετείτε; Να ξέρει κι ο απλός κόσμος με ποιον έχει να κάνει;
Γιατί αν η φανατική υποστήριξη του δόγματος «There Is No Alternative» προέρχεται από την αγάπη σας για την κυβέρνηση τότε κακό του κεφαλιού σας.
Αν, όμως, η αγάπη αυτή αποτιμάται και με μερικές χιλιάδες ευρώ το χρόνο, αν η αγάπη αυτή σας δίνει μια κάποια «Alternative» βρε αδελφέ (εναλλακτική, if you know what Ι mean) τότε είναι αλλιώς. Kαι καλό είναι να το ξέρουμε όταν διαβάζουμε τα κείμενά σας.
ΥΓ. Το λέω ειδικά για μερικούς από σας που συνεχίζετε, μάλλον από διαστροφή, να διαβάζετε ακόμα και τον Δρόμο.
