Tου Μάριου Διονέλλη
Επειδή εγώ είμαι από τους παλιούς φαν των 10 μικρών Μήτσων, και επειδή τους θυμάμαι όλους τους, και τον Λαζόπουλο και τον Χαϊκάλη και τη Γερασιμίδου να πρωταγωνιστούν στο γυαλί, θα μου επιτρέψετε να διαλέξω.
Κι αφού τα στερνά τιμούν τα πρώτα, που λένε και στο χωριό μου, μεταξύ των τριών, θα «ψηφίσω την Ελενίτσα. Την κυρία Γερασιμίδου εννοώ, με εκείνη τη φωτογραφία που πραγματικά με συγκινεί την ώρα που περιμένει το λεωφορείο για να πάει σπίτι της μετά την ψηφοφορία για Πρόεδρο στη Βουλή. Επειδή με κάνει να είμαι σίγουρος όχι μόνο πως δεν τα πήρε, αλλά και πως δεν την «προσέγγισαν» καν για να τα πάρει…
Στην υπόθεση Χαϊκάλη υπάρχουν πολλά κενά. Κυρίως όσα δεν ρώτησαν ποτέ οι μεγαλοδημοσιογράφοι των παραθύρων, που βιάστηκαν να μιλήσουν για σκευωρία. Κυρίως το γιατί δεν κινήθηκε νωρίτερα η Δικαιοσύνη με όλα αυτά που είχε στα χέρια της. Αλλά στα λεγόμενα της «γριάς» των Μήτσων υπάρχουν πολλές ασάφειες, σαν να χει μπερδέψει τα χάπια για την πίεση με του ζαχάρου ένα πράγμα… Σαν να μην έχει πάρει χαμπάρι πως άρχισαν ήδη να την τρων οι κότες αφού ανακατεύτηκε με τα πίτουρα των απατεωνίσκων τύπου Αποστολόπουλου
Όσο για τον Λάκη, εγώ προτιμώ την παλιά καλή σάτιρα. Που η δουλειά της ήταν αυτή. Να σατιρίζει την εξουσία. Αν η σάτιρα αρχίσει να δημιουργεί μόνη της την επικαιρότητα, τότε κάτι δεν έχουμε κάνει σωστά.
Για αυτό σας λέω, μέχρι αποδείξεως του εναντίου προτιμώ την κ. Γερασιμίδου. Άλλος εκτός από βουλευτής είναι και υποκλέψας του υποκλέψαντος. Άλλος εκτός από ηθοποιός είναι και ρυθμιστής της προεδρικής εκλογής. Και μια τρίτη, εκτός από βουλευτίνα είναι και μια γυναίκα που περιμένει, απλά, στη στάση το λεωφορείο. Αυτό το τελευταίου μου πάει καλύτερα…
