Πωλείται χώρα σε τιμή ευκαιρίας…
«Ανοίξαμε και σας περιμένουμε», θυμίζει πλέον η χώρα, με την αποφασιστικότητα που επιδεικνύει η κυβέρνηση για επιτάχυνση των αποκρατικοποιήσεων. Το μήνυμα στους επενδυτές είναι σαφές: «Ξεπουλάμε, πάρτε ό,τι θέλετε». Στην πραγματικότητα, μετά το αναγκαστικό λόγω εκλογών διάλειμμα, εξαιτίας του οποίου η εκποίηση των πάντων καθυστέρησε, το μήνυμα είναι «τώρα τρέχουμε» να προλάβουμε τους στόχους του Μνημονίου. Υπενθυμίζεται ότι στο Μνημόνιο που ψήφισαν όποιοι είχαν απομείνει στις κοινοβουλευτικές ομάδες του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., προβλεπόταν ότι εντός του α’ εξαμήνου του 2012 θα αρχίσει η διαδικασία για την πώληση των εταιριών φυσικού αερίου, του νερού, του ΟΠΑΠ, ενώ στο β’ εξάμηνο πρέπει να γίνουν οι προσκλήσεις ενδιαφέροντος για τα λιμάνια, τα αεροδρόμια και την Εγνατία Οδό.
Τελικά, το μεσαυγουστιάτικο (και αφού είχε προηγηθεί το ξήλωμα της τέως διοίκησης στο ταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας-ΤΑΙΠΕΔ) ξεκίνημα με την «ευγενική παραχώρηση» της Αγροτικής Τράπεζας στάθηκε το προοίμιο για να ακολουθήσει στη συνέχεια ένας καταιγισμός ξεπουλήματος. Στο πρόγραμμα μπαίνει ό,τι μπορεί να πουληθεί, και μάλιστα όσο-όσο, γιατί στο κυβερνητικό επιτελείο εκτιμούν ανομολόγητα ότι πλέον η Ελλάδα «δεν έχει την πολυτέλεια» να διαπραγματεύεται ούτε καν το αντίτιμο.
Όλα στο σφυρί, λοιπόν, σε έναν κατάλογο που είναι εξαιρετικά μακρύς. Τα Κρατικά Λαχεία και ο ΟΠΑΠ, η ΔΕΠΑ και η ΔΕΣΦΑ, ο ΟΔΙΕ και η ΛΑΡΚΟ θα πάρουν πολύ σύντομα τη σειρά τους, μετά την ανακοίνωση για πώληση των Ελληνικών Ταχυδρομείων και της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων. Ταυτόχρονα, έχει ξεκινήσει ο επικοινωνιακός πόλεμος για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, με τον υπουργό Οικονομικών να δηλώνει ότι «δεν είναι βιώσιμο», προκαλώντας κατρακύλα στις μετοχές του και κλείνοντας το μάτι σε όποιον θα ήθελε να αγοράσει κοψοχρονιά αυτή την τράπεζα που σημειωτέον, όπως έχει γραφτεί παλαιότερα, την φλερτάρει έντονα εδώ και πάνω από μία εξαετία ο Όμιλος της Eurobank.
Ερωτηματικό παραμένει πάντως, πώς και πότε θα αρχίσει να υλοποιείται η πρόσκληση του πρωθυπουργού προς τους διεθνείς «επενδυτές» να έρθουν να αγοράσουν και τις ελληνικές βραχονησίδες… Μια πρόσκληση που την απηύθυνε, εν είδει παγκόσμιας μικρής αγγελίας, στη γαλλική Le Mond τις παραμονές της συνάντησής του με την Άνγκελα Μέρκελ. Θυμίζουμε ότι στην ίδια, μάλιστα, συνέντευξή του ο Αντ. Σαμαράς ανέβασε το στόχο των ιδιωτικοποιήσεων σε πάνω από 30 δισ. μέχρι το 2016. Δείχνοντας έτσι στους πιστωτές ότι την εννοεί την έκφραση «γενικό πωλητήριο» και ότι «μπιτ παρά» θα μπορεί το διεθνές και δευτερευόντως το εγχώριο κεφάλαιο να αγοράσει την ελληνική δημόσια περιουσία. Βέβαια, για να πεισθούν οι «επενδυτές», δεν φτάνει το όσο-όσο ξεπούλημα. Χρειάζονται και άλλοι όροι, για τους οποίους φρόντισαν και φροντίζουν καθημερινά τα κυβερνητικά επιτελεία με την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και το άπλωμα της εξαθλίωσης, προκειμένου να καταστεί η χώρα ολόκληρη μια Ειδική Οικονομική Ζώνη εκμετάλλευσης, μια μεγάλη έκταση υποταγμένων φτωχών ιθαγενών που δεν θα έχουν λόγο για τίποτε σε ένα κράτος αποψιλωμένο όχι μόνο από περιουσία, αλλά κι από υπηρεσίες, ελεγκτικούς μηχανισμούς κλπ. Σε ένα διαλυμένο κράτος. Ένα μετα-κράτος όπου το βασικό από τα λίγα που θα δουλεύουν θα είναι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί.
Οι προϋποθέσεις δηλαδή δημιουργούνται καθημερινά και ο στόχος να γίνει η Ελλάδα ελκυστική είναι η μεγάλη υπερπαραγωγή που παρακολουθούν με ενδιαφέρον τα επενδυτικά σαλόνια. Τα οποία, μάλιστα, ζητούν όλο και περισσότερα. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Εγνατίας Οδού, όπου η παραχώρηση του αυτοκινητόδρομου δεν ήταν αρκετή κι έτσι κρίθηκε ότι πρέπει να προστεθούν (ως προίκα) και οι κάθετοι οδικοί άξονες για να παραχθεί μεγαλύτερο κέρδος. Αυτά, όμως, θα τα διαβάσετε στη συνέντευξη που φιλοξενούμε σε αυτές τις σελίδες.
Τελικά, το μεσαυγουστιάτικο (και αφού είχε προηγηθεί το ξήλωμα της τέως διοίκησης στο ταμείο ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας-ΤΑΙΠΕΔ) ξεκίνημα με την «ευγενική παραχώρηση» της Αγροτικής Τράπεζας στάθηκε το προοίμιο για να ακολουθήσει στη συνέχεια ένας καταιγισμός ξεπουλήματος. Στο πρόγραμμα μπαίνει ό,τι μπορεί να πουληθεί, και μάλιστα όσο-όσο, γιατί στο κυβερνητικό επιτελείο εκτιμούν ανομολόγητα ότι πλέον η Ελλάδα «δεν έχει την πολυτέλεια» να διαπραγματεύεται ούτε καν το αντίτιμο.
Όλα στο σφυρί, λοιπόν, σε έναν κατάλογο που είναι εξαιρετικά μακρύς. Τα Κρατικά Λαχεία και ο ΟΠΑΠ, η ΔΕΠΑ και η ΔΕΣΦΑ, ο ΟΔΙΕ και η ΛΑΡΚΟ θα πάρουν πολύ σύντομα τη σειρά τους, μετά την ανακοίνωση για πώληση των Ελληνικών Ταχυδρομείων και της Ελληνικής Βιομηχανίας Οχημάτων. Ταυτόχρονα, έχει ξεκινήσει ο επικοινωνιακός πόλεμος για το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, με τον υπουργό Οικονομικών να δηλώνει ότι «δεν είναι βιώσιμο», προκαλώντας κατρακύλα στις μετοχές του και κλείνοντας το μάτι σε όποιον θα ήθελε να αγοράσει κοψοχρονιά αυτή την τράπεζα που σημειωτέον, όπως έχει γραφτεί παλαιότερα, την φλερτάρει έντονα εδώ και πάνω από μία εξαετία ο Όμιλος της Eurobank.
Ερωτηματικό παραμένει πάντως, πώς και πότε θα αρχίσει να υλοποιείται η πρόσκληση του πρωθυπουργού προς τους διεθνείς «επενδυτές» να έρθουν να αγοράσουν και τις ελληνικές βραχονησίδες… Μια πρόσκληση που την απηύθυνε, εν είδει παγκόσμιας μικρής αγγελίας, στη γαλλική Le Mond τις παραμονές της συνάντησής του με την Άνγκελα Μέρκελ. Θυμίζουμε ότι στην ίδια, μάλιστα, συνέντευξή του ο Αντ. Σαμαράς ανέβασε το στόχο των ιδιωτικοποιήσεων σε πάνω από 30 δισ. μέχρι το 2016. Δείχνοντας έτσι στους πιστωτές ότι την εννοεί την έκφραση «γενικό πωλητήριο» και ότι «μπιτ παρά» θα μπορεί το διεθνές και δευτερευόντως το εγχώριο κεφάλαιο να αγοράσει την ελληνική δημόσια περιουσία. Βέβαια, για να πεισθούν οι «επενδυτές», δεν φτάνει το όσο-όσο ξεπούλημα. Χρειάζονται και άλλοι όροι, για τους οποίους φρόντισαν και φροντίζουν καθημερινά τα κυβερνητικά επιτελεία με την πλήρη απορρύθμιση των εργασιακών σχέσεων και το άπλωμα της εξαθλίωσης, προκειμένου να καταστεί η χώρα ολόκληρη μια Ειδική Οικονομική Ζώνη εκμετάλλευσης, μια μεγάλη έκταση υποταγμένων φτωχών ιθαγενών που δεν θα έχουν λόγο για τίποτε σε ένα κράτος αποψιλωμένο όχι μόνο από περιουσία, αλλά κι από υπηρεσίες, ελεγκτικούς μηχανισμούς κλπ. Σε ένα διαλυμένο κράτος. Ένα μετα-κράτος όπου το βασικό από τα λίγα που θα δουλεύουν θα είναι οι κατασταλτικοί μηχανισμοί.
Οι προϋποθέσεις δηλαδή δημιουργούνται καθημερινά και ο στόχος να γίνει η Ελλάδα ελκυστική είναι η μεγάλη υπερπαραγωγή που παρακολουθούν με ενδιαφέρον τα επενδυτικά σαλόνια. Τα οποία, μάλιστα, ζητούν όλο και περισσότερα. Είναι χαρακτηριστική η περίπτωση της Εγνατίας Οδού, όπου η παραχώρηση του αυτοκινητόδρομου δεν ήταν αρκετή κι έτσι κρίθηκε ότι πρέπει να προστεθούν (ως προίκα) και οι κάθετοι οδικοί άξονες για να παραχθεί μεγαλύτερο κέρδος. Αυτά, όμως, θα τα διαβάσετε στη συνέντευξη που φιλοξενούμε σε αυτές τις σελίδες.
Χρήστος Πραμαντιώτης
Σχόλια
