Τον Αύγουστο κρυφομιλούν οι πελαγίσιοι στη Στοκχόλμη
Μαζεύτηκαν στη Σύγκλητο τα γεροντάκια
ιστορικές να πάρουν πάλι αποφάσεις.
Για το ποιοι τούτη τη φορά θα κουβαλούσαν
το φέρετρο στο Μαυσωλείο
και ποιος θα ’ταν ο πρώτος τελετάρχης.
Τι ’ναι τα πτώματα που κυβερνούν τη Ρώμη
με τα παλιά μύρα που τα πασάλειψαν
με τα φρέσκα κραγιόνια που τα ’χουν βάψει.
Κι οι αποφάσεις της Σύγκλητος είναι νόμοι
χρυσοί κανόνες και σαΐνια που ξεσκίζουν
την Αυτοκρατορία απ’ άκρη σ’ άκρη.
Γιατί αυτά που κανοναρχούν τα γεροντάκια
τα υπερψηφίζουν πάντα πεθαμένοι.
(Κ. Π. Έτος 2735 από Κτήσεως Ρώμης)
Ο Μανώλης Μητσιάς για τον Γιάννη Βακαρέλη
«Συνεργάζομαι με έναν άνθρωπο που πλημμυρίζει από μουσικές ικανότητες και ευαισθησία». Συνέντευξη του Μανώλη Μητσιά στον Στέλιο Ελληνιάδη.
Ο Μανώλης Μητσιάς έχει ένα καταπληκτικό προσωπικό ρεπερτόριο. Όχι τυχαία, συνειδητά. Αναγνωρίστηκε νωρίς από δύο μεγαθήρια της ελληνικής δισκογραφίας, τον Αλέκο Πατσιφά και τον Τάκη Β. Λαμπρόπουλο, και υπηρέτησε με σεβασμό και πιστότητα τον Μούτση, τον Χατζιδάκι και πολλούς άλλους κορυφαίους δημιουργούς. Δεν ενέδωσε στις σειρήνες. Του λείπει ο Νίκος Γκάτσος. Χωρίς τυμπανοκρουσίες, συνεχίζει. Είναι απογοητευμένος από την τροπή των πραγμάτων, αλλά ελπίζει, καθώς όπως λέει:
«Συνήθως οι άνθρωποι του τραγουδιού εμπνέονται από τα δύσκολα, σε δύσκολες εποχές. Δεν είναι ευχής έργο αυτό που λέω, αλλά από την καλοπέραση δεν εμπνεύστηκε κανείς».
Μας λείπεις, Μάνο
Του Φαίδωνα Θεοφίλου
Λίγες μέρες πριν, έβλεπα στο Μέγαρο Μουσικής μια εκδήλωση με θέμα
«H ελληνική Ευρώπη». Ανάμεσα στους ομιλητές και ένας μεγάλος Έλληνας δημιουργός που, εκτός των άλλων, είπε:
«Οι δυνάμεις του χάους απεργάζονται τον αφανισμό μας»! Υπό τα μειδιάματα των ξένων συνέδρων…
Ταινιοθήκη ισπανικού εμφυλίου
Ένα μεγάλο κινηματογραφικό αφιέρωμα από την προσεχή Πέμπτη στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος.
«Μια ουτοπία που έχασε τα λογικά της»: Μια μη ιστορία του ΔΣΕ
Νίκος Μαραντζίδης, Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας, Αθήνα, Αλεξάνδρεια, 2010
Κυκλοφόρησε την άνοιξη το έργο του Νίκου Μαραντζίδη, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, που αναφέρεται στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας. Το βιβλίο ήταν, κατά κάποιο τρόπο, αναμενόμενο. Ο συγγραφέας, μαζί με τον καθηγητή του Γέιλ Στάθη Καλύβα αλλά και άλλους, εκπροσωπεί ένα «νέο ρεύμα» ιστοριογραφίας για τη δεκαετία του ’40 που είχε παρουσιαστεί με ανακοινώσεις σε συνέδρια, παρεμβάσεις στον Tύπο και συλλογικούς τόμους άρθρων - αλλά όχι με ένα συνθετικό έργο. Δέκα χρόνια κράτησε η αναμονή για ένα αποτέλεσμα με περιεχόμενο αναμενόμενο και αυτό.
www.forfree.gr τ. 32
έξω τ. 32
Ένα επίκαιρο πολιτικό – αισθητικό σχόλιο με θεατρική μορφή
Από την προσεχή Τετάρτη στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών
«Αν δε στοιχειώσετε άνθρωπο, γιοφύρι δε στεριώνει», λέει το τραγούδι του «Γιοφυριού της Άρτας» προσδιορίζοντας ότι αυτός ο άνθρωπος δεν πρέπει να’ ναι «ούτ’ ορφανός, ούτε φτωχός, ούτ’ απ’ τα ξένα ξένος»... Τη φόρμα του τραγουδιού αυτού, χρησιμοποίησε η Έλενα Πατρικίου για να σκηνοθετήσει μια θεατρική παράσταση – θέαμα για τα εργατικά ατυχήματα που φέρει ως τίτλο τον παραπάνω προσδιορισμό: «ουτ’ ορφανό, ούτε φτωχό, ούτε απ’ τα ξένα ξένον».
παγκόσμιο βιβλιοπωλείο: Per Petterson
Ο Νορβηγός Περ Πέτερσον έγινε διεθνώς γνωστός με το βιβλίο Out Stealing Horses (η ελληνική μετάφραση, Κλέφτης Αλόγων, κυκλοφόρησε το 2008 από τον Λιβάνη). Το I Curse the River of Time (ο τίτλος είναι δανεισμένος από ποίημα του Μάο), πολυβραβευμένο βιβλίο του 2008 που κυκλοφόρησε πρόσφατα στα αγγλικά, καταγράφει μερικές μέρες από τη ζωή του Άρβιντ, χαρακτήρα γνωστού από προηγούμενα βιβλία του συγγραφέα.
Κόκκινος Καπνάς: Δρόμος Οχτοβριανήs Επανάsτασιs…
Του Στέλιου Θεοδωρίδη
Ο Κόκινος Καπνάς, δηλαδή ο Κόκκινος Καπνεργάτης, ήταν μια σημαντική ελληνική σοβιετική εφημερίδα που εκδιδόταν στο σοβιετικό Καύκασο, τη δεκαετία του ’30. Η πρόσφατη κυκλοφορία της μελέτης του ιστορικού Βλάση Αγτζίδη με τίτλο Η εφημερίδα Κόκινος Καπνας και ο ελληνισμός του Καυκάσου (1932-1937) από τις Εναλλακτικές Εκδόσεις, ξανάφερε στην επικαιρότητα τη συζήτηση για μια από τις πλέον φωτεινές αλλά άγνωστες σελίδες του ελληνικού κομμουνιστικού κινήματος.
