γνώμες

Του Σάββα Λαμπρίδη.(Ουτοπία: (από το ελληνικό ου+τόπος) Πλατωνικά είναι το όνομα για μια ιδανική κοινότητα ή κοινωνία.
Δυστοπία: Ονομάζεται η περιγραφή ενός κόσμου απόλυτης δυστυχίας)

Όσο περισσότερο συζητώ με συντρόφισσες και συντρόφους που είτε συμμετείχαν ως αντιπρόσωποι στο 1ο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, είτε απλώς ενημερώθηκαν για τις διαδικασίες και τις αποφάσεις του, διαπιστώνω ότι ένα πολύ σημαντικό ποσοστό δηλώνει λίγο ή πολύ απογοητευμένο, γιατί δεν εκπληρώθηκαν οι όποιες προσδοκίες του.

Της Λόλας Σκαλτσά. Ε, λοιπόν, θα το ομολογήσω. Tα νεύρα μου κρόσσια όταν βλέπω πως ενώ εγώ δουλεύω για κάτι συλλογικό, ο διπλανός μου (σύντροφος να το πω; - ας το πω) κόβει ρόδα μυρωμένα.

Ο μύθος λέει ότι όταν ο Διόνυσος ταξίδεψε μεταμφιεσμένος από τη Νάξο προ την Ικαρία, το πλοίο του έπεσε θύμα πειρατείας και οι πειρατές θέλησαν να τον πάρουν ως λάφυρο και να οδηγήσουν το καράβι προς την πλευρά της Ασίας.

Ζητούμενο η πυξίδα, που στο παρόν στάδιο απουσιάζει. Του Βάσου Λυσσαρίδη

Απαιτείται αγωνιστική απάντηση των συνδικάτων και του δημοκρατικού λαού. Του Δημήτρη Τρίμη

Του Ζαχαρία Ρουστάνη. Επειδή η ελληνική κοινωνία ξεψυχά στα χαλάσματα του Μνημονίου…

Στα τρία και πλέον χρόνια των μνημονιακών μεταρρυθμίσεων, ανάμεσα στα άλλα επιχειρήματα που ακούσαμε για να αποδεχτούμε τη μείωση των μισθών και των συντάξεων ήταν και η περίφημη αλληλεγγύη των γενεών. Του Γιώργου Κατερίνη

Του Αντώνη Σηφάκη. Επιχειρήματα και αναλύσεις επιπέδου μονοψήφιων μονάδων IQ.

Μια ανάλυση με αφορμή την αυριανή Ημέρα Μνήμης για τη Γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού. Του Βλάση Αγτζίδη