του Βασίλη Γρετσίστα
Σε νέα απεργιακή κινητοποίηση καλούν οι παρατάξεις του συνδικαλιστικού κινήματος, αυτή τη φορά για την ερχόμενη Τετάρτη 2 Οκτωβρίου. Τα καλέσματα δίνουν και παίρνουν, τόσο από τη ΓΣΕΕ όσο και από το ΠΑΜΕ.
Προηγήθηκαν τα καλέσματα για την απεργία στις 24 Σεπτεμβρίου. Οι «ηγεσίες του συνδικαλιστικού κινήματος» δεν έχασαν βέβαια την ικανότητα τους να αξιοποιήσουν τις νομοθετικές επιλογές της κυβέρνησης κι αυτή τη φορά για το δικό τους καημό, που δεν είναι παρά ο έλεγχος των σωματείων.
Η ΓΣΕΕ, με δεδομένο ότι διοικείται από διορισμένο δικαστικά συμβούλιο λόγω της διάλυσης του συνεδρίου της, αδυνατεί ακόμη τυπικά να προκηρύξει γενική πανελλαδική απεργία. Το κενό αυτό μπορούν να το καλύψουν αποφάσεις Εργατικών Κέντρων, ομοσπονδιών και πρωτοβάθμιων σωματείων. Άρα λοιπόν θα μπορούσε να έχει υπάρξει μια κοινή διαδικασία.
Περισσότερα από 20 εργατικά κέντρα και δεκάδες ομοσπονδίες είχαν πάρει αποφάσεις για απεργιακή κινητοποίηση στις 24 Σεπτεμβρίου, ενώ η θέση της «ηγεσίας» της ΓΣΕΕ ήταν για κινητοποίηση… μία ημέρα μετά, δηλαδή την Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου και στη συνέχεια για τις 2 Οκτώβρη. Στο ίδιο μήκος κύματος και η ΑΔΕΔΥ που προκήρυξε απεργία για τις 24.
Οι φιλικές προς τον ΣΥΡΙΖΑ δυνάμεις είδαν στις αποφάσεις του ΕΚΑ και της ΑΔΕΔΥ, τα καλέσματα που μπορούν να συγκινήσουν τα δικά τους παιδιά για τη συγκέντρωση στην Κλαυθμώνος. Το δε ΠΑΜΕ, στα καλέσματα των σωματείων στην Πλατεία Κοραή. Όλοι μαζί είδαν μια τεράστια επιτυχία της απεργίας. «Μεγάλη μαζικότητα» και «καλή αρχή»… Το ψέμα και η υποκρισία χτυπάει κόκκινο. Η απεργία ως απεργία ήταν αποτυχημένη, χωρίς καθόλου ικανοποιητική συμμετοχή στο σύνολο της.
Όμως, ήταν όλοι ευχαριστημένοι για άλλους λόγους. Ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε εμφάνιση στο πεζοδρόμιο… Πολύ χαρούμενος ο Τσακαλώτος και οι γύρω του. Βγήκαν οι φωτογραφίες κι «έπαιξαν». Κάλυψη και «κάλυψη» υπήρχε αρκετή. Οι στόχοι που έβαλε ο Τσίπρας για πλήρη «κεντροαριστεροποίηση», βρίσκουν ορισμένες αντιστάσεις από τους 53 και ορισμένους ακόμα. Αλλά, το σχήμα «δεξιά-αντιδεξιά» βολεύει πολύ όλους τους, σε μια προσπάθεια να ενσωματωθεί ό,τι κινείται «κόντρα στον Κούλη».
Είναι φανερό ότι τα «πολύχρωμα» καλέσματα δεν σχετίζονται με το περιεχόμενο της απεργίας. Σχεδόν όλα αφορούν στα «δικά μας παιδιά» και τους «δικούς μας» σχεδιασμούς…
Το ΚΚΕ έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις δυνάμεις του στα συνδικάτα. Θέλει να τις διατηρήσει και να εκμεταλλευτεί συσχετισμούς με άλλες δυνάμεις. Συνεπώς, το τι θα γίνει στο συνέδριο της ΓΣΕΕ, πότε, αν θα γίνει και σε τι κατάσταση θα είναι το ίδιο και οι υπόλοιπες δυνάμεις, έχει αρκετή σημασία.
Η ΠΑΣΚΕ έχει να σκεφτεί όλο το μπλέξιμο της Κεντροαριστεράς και τον λόγο ύπαρξης του ΚΙΝΑΛ. Η αποχώρηση Παναγόπουλου από την ηγεσία μετά τα 13 πετυχημένα χρόνια (!), θα πρέπει να γίνει, όπως λέει ο ίδιος, «αφού γίνει το Συνέδριο της ΓΣΕΕ και αμέσως εξασφαλίσω και εγγυηθώ την ομαλή και σταθερή μετάβαση σε μια νέα -σε ηλικία και προοδευτικές ιδέες- ηγεσία στη ΓΣΕΕ που βεβαίως εμείς θα αποφασίσουμε. Ούτε το ΠΑΜΕ, ούτε κανείς άλλος».
Είναι φανερό ότι τα «πολύχρωμα» καλέσματα δεν σχετίζονται με το περιεχόμενο της απεργίας. Σχεδόν όλα αφορούν στα «δικά μας παιδιά» και τους «δικούς μας» σχεδιασμούς. Κανείς δεν επιχειρεί να απαντήσει το ερώτημα αν θα μπορούσε να σκεφτεί και να λειτουργήσει με άλλους όρους απεύθυνσης. Βέβαια, για να επιχειρηθεί η απάντηση ενός ερωτήματος, θα πρέπει πρώτα κάπως να τεθεί…
Το ζήτημα αυτό είναι καίριο, γιατί αφορά στην ουσία όσων υπάρχουν αυτή τη στιγμή ως δημοκρατικές διαδικασίες μέσα στις συλλογικότητες των εργαζομένων, μετά το «μασάζ» που έχουν υποστεί. Ίσως η προσπάθεια να τεθεί και να απαντηθεί ένα τέτοιο ερώτημα να αποτελεί κάλεσμα για μια διαφορετική στάση γύρω από τα ζητήματα. Και όχι, αντίστροφα, τα απεργιακά καλέσματα να «είναι η απάντηση»…
Υ.Γ.: Συμπληρώστε το σωστό: Αυτός ο νόμος… α) δεν θα περάσει β) θα καταργηθεί στην πράξη γ) θα τον αλλάξει μια άλλη κυβέρνηση, ή δ) συμπληρώστε κατά το δοκούν.
