Πρώτα από όλα, οι ευχές μας σε όλους και όλες. Με υγεία και κουράγιο (γιατί θα τα χρειαστούμε), αλλά και με αλήθεια, χωρίς χαϊδέματα αυτιών. Παρόλο που καταλαβαίνουμε την ανάγκη μια καλής κουβέντας, την περιγραφή μιας κάποιας ελπίδας, ή ενός καλού και ίσως παρηγορητικού λόγου, κάτι σαν βάλσαμο στην ταραγμένη και κουρασμένη ψυχή μας, δεν μπορούμε παρά να σημειώσουμε τα ακόλουθα:
Πρώτον: η χρονιά θα είναι δύσκολη, και το ξέρουμε όλοι καλά. Θα κινηθεί στις ράγες που χαράχτηκαν την προηγούμενη. Μάλιστα θα βαθύνει ο βαθμός δυσκολίας σε όλα τα μέτωπα. Αυτό απεργάζονται, αυτό θα μας «φορέσουν». Τα μέτωπα είναι παντού ανοιχτά, σε όλη τη ζωή, στη δουλειά, την υγεία, την παιδεία, στα πεδία των μαχών, στα σύνορα, στους θεσμούς, στα δικαιώματα, στην επιβίωση.
Δεύτερον: η χρονιά είναι κομβική. Όλοι οι παράγοντες είναι αναγκασμένοι να κάνουν τις κινήσεις τους: οι μεγάλοι παράγοντες (κοσμοκρατορικά κέντρα, ιμπεριαλιστικές δυνάμεις, επεκτατιστές, μεγάλες επιχειρήσεις κ.λπ.) αλλά και τα λοιπά εξαρτήματα του συστήματος, π.χ. κόμματα και πολιτική σκηνή. Στη χώρα είναι χρονιά προεκλογική, με όλες τις παραμορφώσεις που αυτή επιφέρει. Αλλά δεν πρέπει να ξεγελαστούμε από τις υποσχέσεις. Όλοι θα κινηθούν βασικά εντός πλαισίου.
Τρίτον: η χρονιά θα είναι σκληρή. Ο πόλεμος δεν είναι μακριά, και τα διλήμματα έχουν πολεμικό χαρακτήρα. Ο θάνατός σου – η ζωή μου. Η πολεμική οικονομία θα απλωθεί περισσότερο. Η ένδεια και τα στοιχεία βαρβαρότητας θα ενταθούν. Η επιτάχυνση σαν τάση θα συνεχίζει να γκαζώνει τις υπάρξεις (γιατί αυτό φέρνει υπερκέρδη στα μεγα-μονοπώλια) που, καθώς αυτές δεν τρέχουν και δεν επιταχύνουν μάλιστα, θα συνθλιβούν, θα ριχτούν στον Καιάδα. Μα υπάρχει Καιάδας στις μέρες μας; Υπάρχει, και δεν μπορεί να συγκριθεί καν με τον αρχαίο. Έχουμε Καιάδες παντού, και μάλιστα διευρυμένους. Είπαμε: θα είναι σκληρή χρονιά.
Φως; Δεν υπάρχει φώς από πουθενά; Υπάρχει, αλλά εξαρτάται. Εξαρτάται από εμάς. Από εμάς; Ποιοι είμαστε εμείς; Ο καθένας ξεχωριστά και μετά ως σύνολο; Τι μας συνέχει; Τι μας συγκροτεί ως δύναμη που μπορεί να αποτρέψει τα γενικά χαρακτηριστικά της χρονιάς 2023; Δεν είναι εύκολη η απάντηση, αλλά θεωρητικο-πρακτικά υπάρχει, ως δυνατότητα και ως ενδεχόμενο. Εξαρτάται από εμάς. Από εμάς λίγο (έως πολύ) διαφορετικούς. Από εμάς αντιστεκόμενους και διαμορφώνοντας μια δική μας εικόνα για τον κόσμο. Μια κοσμοεικόνα που να «βλέπει», να «αφουγκράζεται», να «αισθάνεται», να «πάσχει» αλλά και να πασχίζει να ανοίξει δρόμους ελπίδας, δρόμους δυνατοτήτων, δρόμους ανθρωπιάς. Μα γίνονται αυτά; Γίνονται, όταν είναι ανάγκη και δεν είναι σβηστές οι συνειδήσεις (γι’ αυτό λέμε ότι εξαρτάται και από εμάς τους ίδιους).
Ένας σπόρος έχει μέσα του τη δυνατότητα να φυτρώσει, να δώσει ζωή σε ένα μεγάλο φυτό ή δένδρο. Μπορεί όμως και να κατευθυνθεί προς τις μυλόπετρες και να αλεστεί. Σήμερα γυρνούν μυλόπετρες (μεγα-μηχανές, ή το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα). Πρέπει να τις σταματήσουμε. Πρώτο βήμα, να ξεμπλοκάρουμε το μυαλό μας! Να δούμε ότι πρέπει να σταθούμε αντιμέτωποι με όσα απεργάζονται. Ο καθένας όπως μπορεί και όσο μπορεί. Στη συνέχεια θα καταλάβουμε την ανάγκη του «εμείς».
Επειδή είναι προεκλογική χρονιά και πέφτουν πολλές υποσχέσεις, θυμηθήκαμε την απάντηση που έδωσε ο μεγάλος φιλόσοφος Χέγκελ σε μαθητή του όταν αυτός του έκανε την απολογία της επιβράβευσης των καλών και της τιμωρίας των κακών στη μετά θάνατον ζωή. Ο Χέγκελ τον κοίταξε ψυχρά και του είπε: «Γιατί, χρειάζεσαι φιλοδώρημα για να προσέχεις την άρρωστη μητέρα σου και για να μην δηλητηριάσεις τον μεγαλύτερο αδερφό σου;».
Ας δώσουμε απλόχερα αυτό που πρέπει και απαιτούν οι συνθήκες.
Καλή χρονιά φίλοι και φίλες!
