11 Φεβρουαρίου 1917 (La Citta Futura, τ.1) /
μετάφραση Τόνια Τσίτσοβιτς
Στο Χαλάνδρι
Ο Ηρόστρατος από σήμερα το απόγευμα θα εγκατασταθεί οικογενειακώς στην κεντρική Πλατεία Χαλανδρίου, για το διήμερο που οργανώνει η «Αντίσταση με τους Πολίτες του Χαλανδρίου», με θέμα Το Χαλάνδρι αλλιώς.
Το πρόγραμμα έχει ως εξής:
-Στις 5.30 οι «Αστροναύτες» θα παρουσιάσουν τη θεατρική παράσταση για παιδιά, Το μαύρο ψαράκι.
-Στις 6.45 θα προβληθεί η βραβευμένη μικρού μήκους ταινία του Γιώργου Ζώη Casus Belli.
-Στις 7.15 θα γίνει συζήτηση με θέμα Πόλη και Αυτοδιοίκηση την εποχή του Μνημονίου (Με τους Χρήστο Κορτζίδη, δήμαρχο Αργυρούπολης-Ελληνικού, Γιάννη Τσούτσια, δημοτικό σύμβουλο Βριλησσίων, Σίμο Ρούσσο, δημοτικό σύμβουλο Χαλανδρίου και Αλέκο Βαρβέρ, πρόεδρο Συλλόγου Εργαζομένων Δήμου Χαλανδρίου).
-Στις 9.30 η βραδιά θα κλείσει με συναυλία ροκ μουσικής με τους Ανάπλους.
Αύριο, Κυριακή, στις 11 το πρωί στην εκδήλωση Το Χαλάνδρι αλλιώς με τα μάτια των παιδιών θα φτιάξουμε τα δικά μας παραμύθια με τη Μαγική Τράπουλα. Στη 1 το μεσημέρι θα ακολουθήσει λαϊκό γλέντι με συλλογική κουζίνα μετά μουσικής.
Στο χώρο θα λειτουργεί έκθεση βιβλίου από τις «Εκδόσεις των συναδέλφων» και χαριστικό παζάρι ρούχων.
Δεν θα γκρινιάξω αυτή τη φορά!
Μετά από διάφορα λογοτεχνικά βραβεία που δόθηκαν τη χρονιά που μας πέρασε και ο Ηρόστρατος δεν κατανόησε ακριβώς τα κριτήριά τους, να που τώρα το περιοδικό (δε)κατa, με το βραβείο «The Athens Prize for Literature» για το 2012 ήρθε να με κάνει να νιώσω πως δεν τα έχω τελείως χαμένα.
Βραβεύτηκαν ένα ελληνικό κι ένα ξένο μυθιστόρημα. Για το βιβλίο Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά, του Λεονάρδο Παδούρα (Εκδ. Καστανιώτης), ό,τι και να γράψει κανείς είναι λίγο. Δυστυχώς με είχε προλάβει άλλος συντάκτης του Δρόμου και δεν μπόρεσα να γράψω για το (πράγματι) καλύτερο και πληρέστερο μυθιστόρημα που διάβασα την τελευταία χρονιά… Εξαιρετικό και το Δάσος των παιδιών του Χρήστου Αγγελάκου (Εκδ. Μεταίχμιο) για το οποίο… προλάβαμε να γράψουμε στις Ηλεκτρικές Αναγνώσεις (19/12/2011) και να επισημάνουμε τη δύναμη του μύθου και της γραφής του…
Από το ευχαριστήριο μήνυμα του Λεονάρδο Παδούρα υπογραμμίζω μερικά αποσπάσματα:
«…Είμαι εξίσου κληρονόμος του Ομήρου, του Ηροδότου, του Σοφοκλή και του Αριστοτέλη όσο και οποιοσδήποτε από τους Έλληνες αναγνώστες και κριτικούς στα χέρια των οποίων έφτασε το μυθιστόρημά μου, Ο άνθρωπος που αγαπούσε τα σκυλιά και αποφάσισαν να το τιμήσουν με ένα βραβείο που φέρει το όνομα της πόλης του Περικλή και του Παρθενώνα, το όνομα εκείνου του τόπου του κόσμου όπου επινοήθηκε αυτή η θαυμαστή -και σήμερα τόσο ευτελιζόμενη- έννοια που ακόμη αποκαλείται δημοκρατία. Στο μυθιστόρημά μου, πιστεύω, είναι εύκολο να διακρίνει κανείς τον απόηχο της ελληνικής ρίζας μου. Η σημαδεμένη μοίρα του Λιεφ Τρότσκι, η λύσσα του Ραμόν Μερκαντέρ και κατόπιν οι αμφιβολίες του, η ζωή του Κουβανού Ιβάν Κάρδενας, που τη διαμόρφωσαν ανώτερες δυνάμεις, αλλά και η μοιραία του κατάληξη, έχουν πίσω τους τα συσσωρευμένα μαθήματα που πήρα διαβάζοντας τους ποιητές και τους τραγικούς της Αθήνας, τους πρώτους συγγραφείς που ήξεραν πώς να δώσουν λογοτεχνική διάσταση στις μεταστροφές της ζωής των ανθρώπων και στις τελεσίδικες επιταγές της μοίρας…».
Σβήσε το πρόσωπό μου και ξαναρχίζουμε
«Λες κι ήτανε χθες βράδυ ακρογιάλι το σώμα μου,
Τα χέρια σου δυο μικρά τρυφερά καβούρια»
(Μάης, Ιούνης, Νοέμβρης- Στον Ανδρέα Εμπειρίκο)
«Από το χαμόγελό σου πετάξανε
Δέκα πουλιά, στους ώμους μου επάνω
Το χαμόγελό σου το κρατάς
Όπως ένα παιδί τη ναυτική του ψάθα»
(Μάτση Χατζηλαζάρου, Χαμόγελα)
Το διήμερο 15-16 Οκτωβρίου & 22-23 Οκτωβρίου, στο Θέατρο του Νέου Κόσμου παρουσιάζεται μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα παράσταση εμπνευσμένη από τη Μάτση Χατζηλαζάρου, εμβληματική μορφή του υπερρεαλισμού και σημαντική ποιήτρια. Τίτλος της Σβήσε το πρόσωπό μου και ξαναρχίζουμε…
Η Μάτση Χατζηλαζάρου, έζησε θυελλώδη προσωπική ζωή. Θεωρείται πως το έργο της συχνά επισκιάστηκε από τον Ανδρέα Εμπειρίκο, που υπήρξε σύζυγος και μέντοράς της.
Η πρώτη της ποιητική συλλογή Μάης, Ιούνης και Νοέμβρης κυκλοφόρησε, το 1944, από τις Εκδόσεις Ίκαρος, με το ψευδώνυμο Μάτση Ανδρέου. Ακολούθησαν, με καθυστέρηση, τα βιβλία Έρως Μελαχρινός (1979), 9 του Σεπτέμβρη τού 1980 (1984) και Το δίχως άλλο-Αντίστροφη Αφιέρωση – Dedicace a rebours (1985). Το σύνολο του έργου της Ποιήματα 1944-1985 τυπώθηκε το 1989 (Εκδ. Ίκαρος).
Όπως σημειώνεται στο πρόγραμμα «…βασισμένη κυρίως στα ποιήματα της πρώτης εποχής του Παρισιού (1945-1950), που αναφέρονται στον τότε συντροφό της, Χαβιέ Βιλατό, ανιψιό του Πικάσο, στην αριστουργηματική της Αντίστροφη αφιέρωση που γράφει το 1985 για τον Εμπειρίκο και στην ανέκδοτη αλληλογραφία της προς αυτόν, η παράσταση αναζητά την ταυτότητα της ποιήτριας φέρνοντας στο φως τη βασανιστική αλλά κι ευφορική της σχέση με τον ποιητικό λόγο. Η σκηνοθεσία δεν περιγράφει, ούτε αφηγείται τη βιογραφία της. Αντίθετα, δίνει στην ποιήτρια σάρκα και οστά, δημιουργώντας έναν ιδιότυπο μονόλογο από τις ίδιες της τις λέξεις…». Η παράσταση σε σκηνοθεσία της Δήμητρας Κονδυλάκη, που επιμελήθηκε και τα κείμενα, πρωτοπαρουσιάστηκε στο Κάστρο Καβάλας τον περασμένο Αύγουστο. Ερμηνεύει η Δέσποινα Παπάζογλου.
Ο τυχαίος θάνατος ενός αναρχικού
Οι Μηχανικοί του Φθηνού Μελοδράματος, μετά από μία σειρά επιτυχημένων παραστάσεων και μία επεισοδιακή περιοδεία και κατόπιν απαίτησης των καιρών και του κοινού, ξαναπαρουσιάζουν το πόνημα επαναστατικού θεάτρου του Dario Fo O Τυχαίος Θάνατος Ενός Αναρχικού και μερικών άλλων ανατρεπτικών σε μετάφραση Βασίλη Τομανά και σκηνοθεσία της Βιβής Αντωνίου, στο Θέατρο Αλκμήνη από την Τετάρτη 17/10 έως την Πέμπτη 29/11 κάθε Τετάρτη και Πέμπτη στις 21:00 (Αλκμήνης 8 – Πετράλωνα).
