Για να καταλάβουμε πώς φθάσαμε στη σημερινή θέση σαν χώρα, αλλά και να μπορούμε να εκτιμούμε όσα λέγονται και πέφτουν σαν τουφεκιές στον αέρα σχετικά με γεγονότα παλιότερα, αναφέρουμε με ελάχιστο σχολιασμό ορισμένα κρίσιμα γεγονότα και ημερομηνίες.

Ίμια 1996
Μόλις έχει αναλάβει πρωθυπουργός ο Κ. Σημίτης, αναγνωρισμένος ως φιλοευρωπαίος πολιτικός, αναγκάζεται να ευχαριστήσει τις ΗΠΑ μέσα στη Βουλή για τις υπηρεσίες τους στην «εκτόνωση της κατάστασης στα Ίμια». Δηλαδή στην κατάληψη του νησιού από τουρκικές δυνάμεις και την κατάρριψη ενός ελληνικού ελικοπτέρου. Από τότε τα Ίμια δεν θεωρούνται ελληνικά, αλλά γκρίζα ζώνη. Η φράση του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών «όχι στρατοί, όχι σημαίες, όχι πλοία στα Ίμια» επισημοποιούσαν το γκριζάρισμα. Ο δρόμος για το μεγάλο γκριζάρισμα έχει ανοίξει και προχωρά μέχρι τις μέρες μας.

Μαδρίτη 1997
Στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στη Μαδρίτη, τον Ιούλη του ’97, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κ. Σημίτης υπέγραψε κοινό ανακοινωθέν με τον Σ. Ντεμιρέλ, όπου μεταξύ άλλων (και για πρώτη φορά μέχρι τότε) αναγνωρίζονται «νόμιμα, ζωτικά συμφέροντα και ενδιαφέροντα της κάθε χώρας στο Αιγαίο, τα οποία έχουν μεγάλη σημασία για την ασφάλεια και την εθνική κυριαρχία τους». Άρα νομιμοποιούνται βλέψεις και αιτιάσεις της Τουρκίας στο Αιγαίο. Αν μέχρι τότε η ελληνική πλευρά δεχόταν μόνο ένα θέμα για συζήτηση (υφαλοκρηπίδα), τώρα ανοίγουν όλες οι πόρτες και τα παράθυρα για τις επεκτατικές τουρκικές απαιτήσεις.

Ελσίνκι 1999
Η σύνοδος κορυφής στο Ελσίνκι αναγνωρίζει την Τουρκία ως χώρα προς ένταξη στην Ε.Ε. και «παροτρύνει τα υποψήφια κράτη να καταβάλουν κάθε προσπάθεια για την επίλυσηκάθε εκκρεμούς συνοριακής διαφοράς και άλλων συναφών θεμάτων». Τα καλεί μάλιστα «να φέρουν τη διαφορά ενώπιον του Διεθνούς Δικαστηρίου το αργότερο στα τέλη του 2004» και καταλήγει ότι «το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θα επανεξετάσει την κατάσταση ως προς κάθε εκκρεμή διαφορά»… Έτσι η ελληνική κυβέρνηση, αποδεχόμενη την υποψηφιότητα της Τουρκίας και υπογράφοντας την προηγούμενη παράγραφο, αποδέχεται ότι η Τουρκία μπορεί να εγείρει θέμα «συνοριακών διαφορών» με την Ελλάδα, η επίλυση μάλιστα των οποίων –πέρα από τη Χάγη– τίθεται και υπό τη δικαιοδοσία της Ε.Ε.!

Παράδοση Οτσαλάν 1999
Στις αρχές του 1999 παραδίδεται από κυβέρνηση Σημίτη ο ηγέτης των Κούρδων Οτσαλάν στις τουρκικές αρχές, με μια περιπετειώδη επιχείρηση στην Κένυα και σε άμεση συνεργασία με τις τουρκικές αρχές. Θύελλα αντιδράσεων στην Ελλάδα.

Πόλεμος Γιουγκοσλαβίας 1999
Οι βομβαρδισμοί στη Γιουγκοσλαβία βρήκαν την Ελλάδα με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ και Κώστα Σημίτη. Ο «εκσυγχρονισμός» ήταν στα φόρτε του, λίγα χρόνια πριν την Ολυμπιάδα και με το όραμα της βαλκανικής διείσδυσης να είναι ακόμα ενεργό. Η Ελλάδα, λόγω των παραδοσιακών της δεσμών με τη Σερβία, χρησιμοποιήθηκε σαν ένας βολικός ενδιάμεσος από το ΝΑΤΟ. Η ελληνική κυβέρνηση δεν έβαλε κανένα εμπόδιο στους πολεμικούς σχεδιασμούς στα πλαίσια του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε. Η τεράστια αντίδραση του ελληνικού λαού δεν επέτρεψε την ακόμα πιο ενεργή εμπλοκή της, αλλά τα λιμάνια, ειδικά αυτό της Θεσσαλονίκης, οι υποδομές της χώρας, πολεμικά πλοία, και φυσικά οι στρατιωτικές βάσεις, εντάχθηκαν πλήρως στους πολεμικούς σχεδιασμούς.

Κύπρος και σχέδιο Ανάν 2003-2004
Η Κύπρος εντάσσεται ως πλήρες μέλος στην Ε.Ε. το 2003 και γίνονται πυρετώδεις προετοιμασίες για τη διεξαγωγή δημοψηφίσματος με σκοπό την αποδοχή του σχέσχεδίου Ανάν. Με αυτό θα καταργούνταν η Κυπριακή Δημοκρατία και θα δημιουργούνταν ένα προτεκτοράτο. Όλοι (ΗΠΑ, Ε.Ε., ΝΑΤΟ, ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία και άλλες δυνάμεις) υπέρ του «Ναι». Η περήφανη απόρριψη του σχεδίου Ανάν ήταν ένα σημαντικό γεγονός για τους λαούς της περιοχής.

Αγωγός Μπουργκάς-Αλεξανδρούπολη
Ελλάδα, Ρωσία και Βουλγαρία υπέγραψαν την τελική συμφωνία κατασκευής στην Αθήνα στις 17/3/2007. Ο αγωγός, μήκους περίπου 280 χλμ., αναμενόταν να έχει ολοκληρωθεί μέχρι το 2010. Η ιδέα διαμορφώθηκε το 1993, αλλά η υπογραφή μνημονίου συνεργασίας έγινε μετά από 12 χρόνια (Απρίλιος 2005) στη Σόφια. Ακολούθησε η συνάντηση κορυφής του Ρώσου προέδρου Πούτιν, του Βούλγαρου ομολόγου του Παρβάνοφ και του Έλληνα πρωθυπουργού Καραμανλή στην Αθήνα (4/9/2005), η μονογραφή της Διακρατικής Συμφωνίας στο Μπουργκάς (7/2/2007) και η τελική συμφωνία για την έναρξη του έργου. Οι αντιδράσεις των Αμερικάνων ήταν έντονες: το έργο σταμάτησε το 2010.

Βουκουρέστι 2008
Τον Απρίλιο 2008 πραγματοποιήθηκε στο Βουκουρέστι της Ρουμανίας η Σύνοδος Κορυφής του ΝΑΤΟ. Ανάμεσα στα θέματα που συζητήθηκαν ήταν η διεύρυνση της Συμμαχίας και η αίτηση της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας να ενταχθεί σε αυτήν. Παρά τις πιέσεις των ΗΠΑ, ο Καραμανλής στο επίσημο δείπνο εργασίας της πρώτης ημέρας της συνόδου ξεκαθάρισε ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να δεχθεί την ένταξη της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ από τη στιγμή που δεν έχει εξευρεθεί αμοιβαία αποδεκτή λύση στο ζήτημα του ονόματος. Επιπλέον, ο Έλληνας πρωθυπουργός τόνισε ότι οποιαδήποτε λύση βρεθεί θα πρέπει να έχει την έγκριση του Σ.Α. του ΟΗΕ και να είναι μόνιμη και όχι προσωρινή. Ο γ.γ. του ΝΑΤΟ Γιαπ ντε Χοπ Σέφερ δήλωσε: «Συμφωνήσαμε ότι η πρόσκληση στη ΠΓΔΜ θα υπάρξει μόλις επιτευχθεί μια αμοιβαία αποδεκτή λύση για το ζήτημα της ονομασίας».

Χρεοκοπία – Τρόικα – Μνημόνια
Τα γεγονότα είναι αρκετά γνωστά. Η χώρα μπαίνει υπό επιτροπεία. Κυβερνιέται από τρόικα εγκατεστημένη στο Χίλτον. Η Βουλή απλώς προσυπογράφει μνημόνια και σχετικές με αυτά νομολογίες. Μεγάλη κρίση και κινητοποιήσεις. Το πολιτικό σύστημα κατηγορούμενο από τον λαό για όσα έκανε. Μεγάλες αλλαγές στους πολιτικούς συσχετισμούς. Πτώση του δικομματισμού.

Δημοψήφισμα 2015 και 222 «Ναι» υπέρ 3ου Μνημονίου
Το καλοκαίρι του 2015 δεν είναι καλοκαίρι μόνο «κωλοτούμπας» του Τσίπρα. Ο Τσίπρας είχε αποφασίσει να υποχωρήσει και έκανε σαν «τσαλίμι» το δημοψήφισμα. Περίμενε ένα αποτέλεσμα τέτοιο που να επιτρέπει την υποχώρηση, δηλαδή είτε μια ισχνή νίκη με διαφορά μιας-δυο μονάδων (άρα θα δήλωνε ότι είναι μοιρασμένα τα πράγματα), είτε και να το χάσει (οπότε «σέβομαι την απόφαση»). Όλος ο κλασικός αστικός κόσμος, το παραδοσιακό κατεστημένο της χώρας οχυρώθηκε γύρω από το «Ναι» και όλοι έκαναν δηλώσεις και διαγγέλματα υπέρ του. Ο λαός είχε αλλιώτικη γνώμη και έδωσε μια συντριπτική νίκη στο «Όχι». Την επόμενη μέρα απολύεται ο υπουργός Οικονομικών Βαρουφάκης, γίνεται σύνοδος αρχηγών των κομμάτων, αποφασίζεται να αποδεχθούμε την πρόταση τρόικας-Ε.Ε. και έτσι φθάνουμε στη συνθηκολόγηση. Λεπτομέρεια, αλλά σημαντική: στις 14/8/2015 το Ελληνικό Κοινοβούλιο υπερψήφισε τη νέα δανειακή σύμβαση με 222 «Ναι», 64 «Όχι» και 11 «παρών». 43 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ ψήφισαν κατά της συμφωνίας, οπότε η κυβέρνηση αναγκάστηκε να στηριχθεί από τη Ν.Δ., το Ποτάμι και το ΠΑΣΟΚ.

Συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας για προσφυγικό
Τον Μάρτιο 2016 υπογράφεται συμφωνία Ε.Ε.-Τουρκίας για το προσφυγικό που, μεταξύ άλλων, προβλέπει το γκριζάρισμα ελληνικών νησιών όπου θα εγκατασταθούν κέντρα ταυτοποίησης των προσφύγων. Η Ελλάδα επιλέγεται από την Ε.Ε. ως χώρος αποθήκευσης και εγκατάστασης των προσφύγων. Παράλληλα κλείνουν τα βόρεια σύνορα για να μην προχωρήσουν οι πρόσφυγες προς άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Μια νέα περίοδος του προσφυγικού ζητήματος αρχίζει για την Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ τα αποδέχεται όλα.

Πρέσπες 2018-2019
Η Συμφωνία των Πρεσπών υπεγράφη στις 17/6/2018 από τους δύο υπουργούς Εξωτερικών (Ντιμιτρόφ και Κοτζιά) ενώπιον των πρωθυπουργών Ζάεφ και Τσίπρα και του ειδικού απεσταλμένου του ΟΗΕ Νίμιτς. Στις 20/6 επικυρώθηκε από το κοινοβούλιο της ΠΓΔΜ. Στις 11/7 το ΝΑΤΟ προσκάλεσε την ΠΓΔΜ να ξεκινήσει ενταξιακές συνομιλίες και να γίνει το 30ό μέλος του. Στην Αθήνα στις 17/10, μετά από ενδοκυβερνητική αντιπαράθεση του υπουργού Εθνικής Άμυνας και προέδρου των ΑΝΕΛ Καμμένου, ο υπουργός Εξωτερικών Κοτζιάς παραιτήθηκε με αιχμές για τον Καμμένο και τη στήριξή του εκ μέρους του πρωθυπουργού. Ο Τσίπρας ορκίστηκε υπουργός Εξωτερικών και το χαρτοφυλάκιο της συμφωνίας των Πρεσπών ανέλαβε ο αναπληρωτής υπουργός Κατρούγκαλος.
Στις 13/1/2019 ο υπουργός Εθνικής Άμυνας και το κόμμα του αποσύρθηκαν από τον κυβερνώντα συνασπισμό λόγω της συμφωνίας των Πρεσπών, αφήνοντας την κυβέρνηση με ασταθή κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Ο Τσίπρας ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης, την οποία κέρδισε στις 16/1 με 151 βουλευτές υπέρ, 148 κατά και μία απουσία (υπέρ ψήφισαν οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, 4 των ΑΝΕΛ και 2 ανεξάρτητοι). Στις 25/1 η Βουλή ενέκρινε τη συμφωνία με 153 ψήφους υπέρ, 146 κατά και 1 παρόντα. Υπέρ της συμφωνίας ψήφισαν οι 145 βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, οι ανεξάρτητοι βουλευτές Έλενα Κουντουρά, Κατερίνα Παπακώστα, Σταύρος Θεοδωράκης, Σπύρος Δανέλλης, Γιώργος Μαυρωτάς, Σπύρος Λυκούδης, Θανάσης Θεοχαρόπουλος, και ο Θανάσης Παπαχριστόπουλος από τους ΑΝΕΛ. Σύντομα μετά την επικύρωση ο αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Κατρούγκαλος υπέγραψε το νόμο που θέτει σε ισχύ τη συμφωνία των Πρεσπών. Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως την επόμενη μέρα, μετά και την υπογραφή του από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Προκόπη Παυλόπουλο, και αποτελεί επίσημα νόμο του κράτους (4588/2019). Η Ν.Δ. είχε ξεκαθαρίσει ότι, ενώ είναι αντίθετη με τη συμφωνία, εάν ανέλθει στην κυβέρνηση θα σεβαστεί την «συνέχεια του κράτους», όπως και έκανε.

Σχόλια

Σου άρεσε αυτό το άρθρο; Ενίσχυσε οικονομικά την προσπάθειά μας!