Σε φόντο πολύπλευρης κρίσης και πολεμικών συγκρούσεων επί ευρωπαϊκού εδάφους ανοίγουν αύριο οι κάλπες σε δύο ευρωπαϊκές χώρες, τη Σερβία και την Ουγγαρία, ενώ την επόμενη Κυριακή θα πραγματοποιηθεί ο Α΄ γύρος των γαλλικών προεδρικών εκλογών. Οι σερβικές κάλπες θα είναι διπλές (για πρόεδρο και βουλή), αλλά δεν συγκεντρώνουν μεγάλη προσοχή, αφού ο απερχόμενος πρόεδρος Αλεξάνταρ Βούτσιτς και ο ευρύς κυβερνητικός συνασπισμός του δεν αντιμετωπίζουν κάποιον σοβαρό αντίπαλο. Μπορεί να μειωθούν κάπως τα ποσοστά τους, αλλά καμία αντιπολιτευτική φιγούρα δεν μοιάζει ικανή να απειλήσει τη συνέχιση της σημερινής διακυβέρνησης.
Αντίθετα, πολλοί αναμένουν με αγωνία το αποτέλεσμα των εκλογών στην Ουγγαρία, το μαύρο πρόβατο της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο «εθνολαϊκιστής» Βίκτορ Ορμπάν, πρωθυπουργός από το 2010 μέχρι σήμερα, και το κόμμα του, το Fidesz (που διαθέτει συντριπτική κοινοβουλευτική πλειοψηφία), έχουν μπει στο στόχαστρο της ευρωκρατίας. Τόσο επειδή αμφισβητούν την υπεροχή της ευρωπαϊκής νομοθεσίας επί της εθνικής, όσο και για τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Ουγγαρίας στη στενή συνεργασία των χωρών της Κεντρικής και Ανατολικής Ευρώπης και των Βαλκανίων με την Κίνα. Η κάθετη άρνηση του Ορμπάν ακόμα και να συζητήσει το ενδεχόμενο επέκτασης των αντιρωσικών κυρώσεων και στον τομέα της ενέργειας ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα.
Έτσι οι «δυναμικοί παράγοντες» της ευρωκρατίας πίεζαν εδώ και χρόνια την αντιπολίτευση να ενωθεί για να εκδιώξει τον Ορμπάν. Στα τέλη του 2020 γεννήθηκε το αντίπαλο δέος: ο συνασπισμός «Ενωμένοι για την Ουγγαρία». Σε αυτόν μπήκαν εκόντες άκοντες όλοι (συνολικά 11 κόμματα), πλην του… «Σκύλου με τις Δύο Ουρές» (πρόκειται για ένα κόμμα που κοροϊδεύει όλη την πολιτική ελίτ και διεκδικεί μεταξύ άλλων την καθιέρωση υποχρεωτικής μεσημεριανής σιέστας!). Ο Σκύλος με τις Δύο Ουρές είναι αστείος, αλλά η συμμαχία της αντιπολίτευσης είναι έκτρωμα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς ότι σε αυτήν συνυπάρχουν οι «σοσιαλιστές» και οι οικολόγοι με τους νεοναζί-παντουρανιστές του Ζόμπικ – τους οποίους τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ προσπαθούν να ξεπλύνουν τώρα ως «συντηρητικούς»… Θα καταφέρουν οι «Ενωμένοι» να εκθρονίσουν τον Ορμπάν; Λίαν αμφίβολο, παρά την αλλοπρόσαλλη πανστρατιά που έστησε η ευρωκρατία.
Φυσικά ακόμη περισσότεροι κοιτούν προς Γαλλία, όπου στις 10 Απριλίου ο Μακρόν αντιμετωπίζει 11 ανθυποψήφιους. Οι δημοσκοπήσεις του δίνουν 27-28%, με δεύτερη την Λεπέν (20-21%). Δημοσκοπική έκπληξη του τελευταίου δεκαημέρου θεωρείται όμως ο επικεφαλής της «Ανυπότακτης Γαλλίας» Μελανσόν, που περνά στην τρίτη θέση με 15%, αφήνοντας μακριά πίσω του τόσο τον ακροδεξιό διάττοντα αστέρα Ζεμούρ όσο και την κεντροδεξιά Πεκρές. Θα ήταν δηλαδή ρεαλιστικό να υπερκεράσει ο Μελανσόν την Λεπέν… αν δεν υπήρχαν άλλοι τρεις αριστεροί υποψήφιοι (και κυρίως ο Ρουσέλ του Γαλλικού Κ.Κ., που πριμοδοτείται ακριβώς για να αποκλείσει το ενδεχόμενο να βρεθεί ο «λαϊκιστής» Μελανσόν στον Β΄ γύρο…).
Το επιτελείο του Μακρόν φυσικά προτιμά ως αντίπαλο την «κακιά» Λεπέν, ώστε να εκβιάσει πάλι μια «αντιφασιστική» ψήφο. Διαρρέει όμως πως δεν ανησυχεί ακόμη κι αν βρεθεί απέναντι στον Μελανσόν: «Δεν έχει δεξαμενή άντλησης περαιτέρω ψηφοφόρων», λένε οι επιτελείς του Μακρόν για τον επικεφαλής της «Ανυπότακτης Γαλλίας». Ξεχνούν το τεράστιο ποσοστό της αναμενόμενης αποχής, ακριβώς για να ξορκίσουν το κακό – τουτέστιν την πιθανότητα, όσοι σκόπευαν να μην ψηφίσουν σε μια μονομαχία Μακρόν-Λεπέν, να συμπεριφερθούν αλλιώς αν αντίπαλος του Μακρόν είναι ο επάρατος Μελανσόν. Καλού-κακού, πάντως, όλοι δουλεύουν για να αποφευχθούν τέτοια «ατυχήματα».
