Μαζί με τους χρυσαυγίτες στο Πέραμα ήταν και κάποιοι «αγανακτισμένοι» γονείς που αντιδρούν στην παρουσία των προσφυγόπουλων στο σχολείο των παιδιών τους. Σε μια περιοχή διαλυμένη από την ανεργία, που ο κοινωνικός ιστός αποσυντίθεται, οι άνθρωποι αυτοί αποφάσισαν πως ο μεγαλύτερος κίνδυνος που αντιμετωπίζουν είναι τα 25 προσφυγόπουλα που επέζησαν από τον πόλεμο και τις κακουχίες και θα κάνουν μάθημα στο ίδιο σχολείο.
Όταν ο φόβος και η ματαίωση συναντούν τις μισανθρωπικές ιδεολογίες, τα πρώτα πράγματα που χάνονται είναι η ανθρωπιά και η ενσυναίσθηση. Τότε, ακόμα και ο πιο αδύναμος άνθρωπος φαντάζει θανάσιμος κίνδυνος και από ικέτης γίνεται εχθρός. Και η πρώτη αυθόρμητη τάση να τον συντρέξεις δίνει τη θέση της στην επιθετική αντίδραση να τον εξοντώσεις.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση υπάρχει και ένα επιπλέον τραγικό στοιχείο που κάνει την αντίθεση εκρηκτική. Η περιοχή που βρίσκεται το σχολείο ονομάζεται Νέο Ικόνιο. Είναι δηλαδή μία προσφυγογειτονιά και αυτοί που αντιδρούν στην παρουσία των παιδιών είναι πιθανότατα απόγονοι προσφύγων από τη Μικρά Ασία που έφυγαν κυνηγημένοι κάτω από ανάλογες συνθήκες πολέμου και εθνοκάθαρσης. Η ιστορία αυτή, όμως, δεν τους εμπόδισε ν’ αντιδράσουν μ’ αυτόν τον χυδαίο τρόπο. Καμία συστολή δεν αισθάνθηκαν, κανέναν «ενστικτώδικο» δισταγμό. Χειρότεροι και από τους χρυσαυγίτες που έχουν κάνει τη βία και τη μισαλλοδοξία επάγγελμά τους είναι αυτοί οι γονείς. Ενσαρκώνουν την κοινοτοπία του κακού και αποτελούν την καύσιμη ύλη του φασισμού.
Δημήτρης Τσίρκας
