Σε παιχνίδι «πάρτα όλα» εξελίσσονται οι διαπραγματεύσεις μεταξύ κοινοπραξίας και κυβέρνησης.
Μήνυμα στην κυβέρνηση μέσω των εργαζομένων φαίνεται να στέλνει η εταιρεία Vinci, τη στιγμή που βρίσκονται σε εξέλιξη οι επαναδιαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση των συμβάσεων παραχώρησης τόσο για τον άξονα Κόρινθος – Πάτρα – Πύργος – Τσακώνα όσο και για τους υπόλοιπους υπό κατασκευή αυτοκινητόδρομους.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του σωματείου εργαζομένων «Η Γαλαρία» Θ. Τσελεπή, στις 26 Ιανουαρίου 2011 πραγματοποιήθηκε συνάντηση με τον υπεύθυνο έργου Πιερ Μοράν, έπειτα από αίτημα των εργαζομένων, που αγωνιούν για το «αύριο» μετά το «πάγωμα» μέρους των εργασιών σε πολλά εργοτάξια της κοινοπραξίας αλλά και τις απολύσεις που πραγματοποιήθηκαν τον περασμένο Δεκέμβριο στη Vinci και στον Άκτωρα.
Κατά τη συνάντηση, υπήρξε ενημέρωση για την πρόθεση της εταιρίας «να προβεί σε 40 νέες απολύσεις μέχρι το τέλος Ιανουαρίου», ενώ «αναφέρθηκε το ενδεχόμενο το έργο να “κλείσει” τον Αύγουστο, αν συνεχιστεί η σημερινή κατάσταση και δεν τελεσφορήσουν οι διαπραγματεύσεις», όπως λέει ο κ. Τσελεπής.
Από την πλευρά του, ο κ. Μοράν επιβεβαίωσε στον Δρόμο ότι θα υπάρξουν νέες απολύσεις, μη προσδιορίζοντας όμως συγκεκριμένο αριθμό. Απαντώντας στην ερώτηση αν η εταιρία προτίθεται να αποχωρήσει από το έργο αν οι διαπραγματεύσεις με την κυβέρνηση δεν ευοδωθούν, δήλωσε: «Η Vinci αποτελεί μέρος της κοινοπραξίας. Όσο το έργο υφίσταται, η Vinci είναι μία από της εταιρείες που το κατασκευάζουν», χωρίς να θέλει να κάνει κάποιο άλλο σχόλιο.
Να σημειωθεί ότι η γαλλική εταιρεία συμμετέχει με ποσοστό 29,9% στην κοινοπραξία μαζί με τις εταιρίες Hochtief PPP Solutions 17%, J&P Άβαξ 17%, Άκτωρ Παραχωρήσεις 17%, ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ 17%, Αθηνά ΑΤΕ 2,1%.
«Τα λένε στη νύφη για να τ’ ακούσει η πεθερά»
Για «πιέσεις και εκβιασμούς προς την κυβέρνηση» κάνει λόγο στέλεχος της κυβερνητικής παράταξης στην Πάτρα, γνώστης του τομέα των δημόσιων έργων, εκφράζοντας τον προβληματισμό του για τις εξελίξεις. «Τα λένε στη νύφη για να τ’ ακούσει η πεθερά» λέει χαρακτηριστικά. Παράλληλα, σημειώνει ότι οι μεγάλες κατασκευαστικές εταιρίες είναι «προετοιμασμένες και έχουν ισχυρούς νομικούς συμβούλους», απαντώντας στην ερώτηση, αν σε μια ενδεχόμενη «εμπλοκή» στην κατασκευή, το ελληνικό Δημόσιο θα μπορούσε να ζητήσει νομικές ρήτρες.
Απευχόμενος μια τέτοια εξέλιξη, σε κάθε περίπτωση, σημειώνει ότι «ενδεχόμενη ακύρωση της σύμβασης είναι καταστροφική για την περιοχή», καθώς η διαδικασία παραχωρήσεων είναι πολύ πιο σύνθετη από την προκήρυξη ενός δημόσιου έργου. «Οι συμβάσεις παραχώρησης είναι νόμοι του κράτους. Σημαίνει ότι ένας νέος νόμος πρέπει να έρθει προς ψήφιση στη Βουλή», όπως λέει. Από την πλευρά του, εκτιμά ότι σε περίπτωση που τα πράγματα εξελιχθούν αρνητικά, «μόνο το Δημόσιο θα μπορούσε να δώσει λύση, αναλαμβάνοντας την ολοκλήρωση του έργου», ενδεχόμενο που θεωρεί «εξαιρετικά δύσκολο» λόγω της οικονομικής κατάστασης.
Ζήσε… Μάρτη μου
Είναι σαφές ότι μέχρι το τέλος Μαρτίου, χρόνο κατά τον οποίο η κυβέρνηση έχει προσδιορίσει την ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων, οι πιέσεις των παραχωρησιούχων προς την κυβέρνηση θα ενταθούν, δεδομένου ότι ήδη θεωρούν χρονοβόρα τη διαδικασία, ζητώντας λύσεις το αργότερο έως τέλος Φεβρουαρίου.
Από την πλευρά τού παραχωρησιούχου έχει τεθεί ανοιχτά η αναθεώρηση του «οικονομικού μοντέλου της χρηματοδότησης» του έργου, με βάση τις οικονομικές εξελίξεις στην Ελλάδα, ενώ διαφωνία υπάρχει και ως προς την πρόταση της κυβέρνησης για μείωση των διοδίων με παράλληλη επέκταση του χρόνου παραχώρησης.
Τέλος, μεγάλο «αγκάθι» αποτελεί και η χρηματοδότηση από τις 26 (ελληνικές και ξένες) τράπεζες που ζητούν, μεταξύ άλλων, επαναπροσδιορισμό των επιτοκίων της δανειοδότησης (η σύμβαση προβλέπει μέσο επιτόκιο 3%, όταν σήμερα φτάνει τουλάχιστον το 5%).
Το τραγικό, βέβαια, είναι ότι η αποστολή των όποιων –άμεσων ή έμμεσων– τελεσιγράφων γίνεται μέσω των εργαζομένων, που θα πληρώσουν τη νύφη έτσι κι αλλιώς, καθώς οι απολύσεις θα συνεχιστούν.
Από την άλλη, γίνεται φανερό ότι η κοινοπραξία Ελλήνων και ξένων μεγαλοκατασκευαστών πιέζει την κυβέρνηση για την κατοχύρωση περισσότερων κερδών σε μικρότερο χρόνο.
Και όλα αυτά (προφανώς όχι τυχαία) την ώρα που φουντώνει το κίνημα εναντίον των ληστρικών διοδίων και των χαριστικών παραχωρήσεων στο μεγάλο κεφάλαιο.
