Η «διεθνής κοινότητα» που έχει αναλάβει την ανοικοδόμηση της Αϊτής (με το αζημίωτο) και η οποία κηρύσσει πολέμους ανά τον κόσμο, υποτίθεται για την «προώθηση της δημοκρατίας», στην Αϊτή όπου έχει κάθε δυνατότητα να το κάνει, έχει γράψει τη δημοκρατία στα… παλιά της τα παπούτσια.
Καμιά αντίδραση ή ένσταση δεν έχει διατυπωθεί για την απαγόρευση από την Προσωρινή Εκλογική Επιτροπή της συμμετοχής, στις εκλογές του ερχόμενου Νοεμβρίου, του Φανμί Λαβαλάς, του μεγαλύτερου κόμματος της Αϊτής. Κάτι που ισοδυναμεί με το να απαγορεύεται η συμμετοχή των Τόρις σε αγγλικές εκλογές.
Ιδίως από τις ΗΠΑ που, όπως σημειώνει ο Μ. Γουάισμπροτ (Counterpunch 20-22/8), ασκούν μεγάλη επιρροή στην αϊτινή κυβέρνηση. Καμιά απολύτως αντίδραση για ένα κορυφαίο θέμα της «δημοκρατίας» τους. Όμως, το ίδιο ακριβώς είχε κάνει η κυβέρνηση Ομπάμα και στις εκλογές του Απριλίου του 2009, από τις οποίες επίσης είχε αποκλειστεί το Φανμί Λαβαλάς, παρ’ όλο που αυτός ο αποκλεισμός είχε ως αποτέλεσμα οι εκλογές να σαμποταριστούν από το 90% των ψηφοφόρων.
Η αμερικανική συμπεριφορά δεν πρέπει να εκπλήττει κανέναν. Το Φανμί Λαβαλάς είναι το κόμμα του Ζ.Μ. Αριστίντ, του πρώτου δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου της Αϊτής (1990), η ανάδειξη του οποίου στηρίχτηκε σε ένα πλατύ κοινωνικό-λαϊκό κίνημα εναντίον της δικτατορίας. Ο Αριστίντ ανατράπηκε από τους στρατιωτικούς, εφτά μήνες αργότερα, με ένα βίαιο πραξικόπημα που έφερε τα δαχτυλικά αποτυπώματα των Αμερικανών (επί Μπους πατρός). Ο Κλίντον αναγκάστηκε να αποκαταστήσει στην εξουσία τον Αριστίντ, αλλά αυτό δεν τον έκανε «φρόνιμο παιδί» τους. Αμέσως φρόντισε να διαλύσει τον κτηνώδη στρατό, που δεν ήταν ακριβώς εθνικός στρατός αλλά πολιτικό όργανο των πλουσίων και αρνήθηκε να εφαρμόσει κατά γράμμα τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές εναντίον των φτωχών.
Έτσι, επί Μπους νεότερου, το Μάρτιο του 2004, ένα δεύτερο πραξικόπημα ανέτρεψε τον Αριστίντ που εξορίστηκε στην Αφρική. Το πραξικόπημα είχε αρχίσει να μεθοδεύεται επί Κλίντον ύστερα από τη δεύτερη συντριπτική εκλογική νίκη του Φανμί Λαβαλάς το 2000. (Κατάθεση Πολ Φάρμερ, αναπληρωτή εκπροσώπου ΗΠΑ στον ΟΗΕ, στο Κογκρέσο).
Εφτά μήνες μετά το σεισμό, η «διεθνής κοινότητα» φροντίζει να διευκολύνει τις αγροβιομηχανικές εταιρίες, όπως η Monsanto, για να πλασάρουν μεταλλαγμένους σπόρους στους απελπισμένους αγρότες της χώρας, αλλά μόνο 2,9% της βοήθειας έχει φτάσει στα χέρια της αϊτινής κυβέρνησης, ενώ μόνο το 2% του 1,6 εκατομμυρίου αστέγων έχει αποκτήσει σπίτι. Το 80% ζει κάτω από μουσαμάδες και τα δημόσια νοσοκομεία κλείνουν σε μια χώρα στην οποία έχουν τραυματιστεί 100 χιλ. παιδιά. Η γη που χρειάζεται για τη δημιουργία καταφυγίων κρατείται από τους πλούσιους που κάνουν μπίζνες με ξένες εταιρίες.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι απόλυτα κατανοητός ο αποκλεισμός του Φανμί Λαβαλάς από τις εκλογές. Θα είναι, σίγουρα, η επόμενη ενοχλητική κυβέρνηση που θα φροντίζει τα τραυματισμένα παιδιά και τους άστεγους και όχι τα συμφέροντα των πλουσίων, των Αμερικανών και όλων των όρνεων που έχουν πέσει πάνω στο λυγισμένο σώμα της Αϊτής.
Η δημοκρατία πάντα ήταν ένα πρόσχημα γι’ αυτούς.
