στήλες

Γιατί η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων δημοσιογράφων και διανοούμενων παίρνει θέσεις όλο και λιγότερο κριτικές απέναντι στην εξουσία;
Γιατί δημοσιογράφοι και διανοούμενοι γίνονται όλο και περισσότερο αλαζόνες και εχθρικοί απέναντι σε κάθε μορφής αγώνα που διαρρηγνύει τo πλαίσιo του πολιτικού και οικονομικού κομφορμισμού της μοναδικής σκέψης;
Γιατί παραδοθήκαν;
Γιατί εγκατέλειψαν κάθε προσπάθεια αμφισβήτησης της καθεστηκυίας τάξης των πραγμάτων;

n Ως γνωστό, υπάρχουν δύο ειδών στελέχη: τα κοινά και τα ιστορικά.
Τα ιστορικά στελέχη τα έχει «γράψει» η Ιστορία, ενώ τα άλλα, τα κοινά, τα έχουν όλοι γενικώς «γραμμένα».
Οι ανοησίες των πρώτων, είναι ως εκ τούτου «ιστορικά λάθη», ενώ των άλλων, ονομάζονται «λαθεμένες προσωπικές απόψεις» ή, απλά, βλακείες για να μη γράψω κάτι πιο ρεαλιστικό, αλλά ολίγον άπρεπο.
Τα ιστορικά στελέχη έχουν το αναφαίρετο δικαίωμα να μιλούν για όλους και για όλα, είναι ες αεί σεβαστά, κατά κανόνα λένε σοφίες και αποστάγματα της πείρας και πάντα η κοινωνία, το κίνημα και το κόμμα «τους οφείλουν» - έστω κι αν κατά καιρούς έχουν χαντακώσει και το κίνημα και το κόμμα τους και την κοινωνία.

Θαύμα, θαύμα! Τα πράσινα έδρανα του Kοινοβουλίου κατακλύζονται, αίφνης, από υπερκόσμιες θεραπευτικές δέσμες φωτός, που εξαφανίζουν εν ριπή οφθαλμού σφοδρές παθήσεις και αφόρητα συμπτώματα, ανίατες ασθένειες και οδυνηρούς ακρωτηριασμούς. Οι αόμματοι αναβλέπουν, οι βωβοί φωνασκούν, οι άκαμπτοι αναδεύονται, οι ασπόνδυλοι ευθυτενούν, οι κατακεκλιμένοι εγείρονται, οι νεκροφανείς ανασαλεύουν, οι μουμιοποιημένοι ενυδατώνονται, οι ταριχευμένοι αναζωογονούνται.
Η οριστική εκπνοή της προθεσμίας επιβολής της φοβερής και τρομερής εκλογικής Λίστας οδηγεί εσπευσμένα δεκάδες πασόκους οφικιούχους στις αγκάλες του ηρωικού κινήματος της εαυτοσωτήριας αντίστασης.

Δίπλα στις εμβληματικές αυτές μορφές του πολιτικοοικονομικού μας γίγνεσθαι, δεκάδες πρωτοκλασάτοι, δευτεροκλασάτοι και αδιαβάθμητοι εδροκένταυροι αναστοχάζονται κατεπειγόντως επί των αιτιών της λαϊκής αγανάκτησης και επιχειρούν ,παντοιοτρόπως, να εξευμενίσουν την επερχόμενη Νέμεση.
Στον αντίποδα, ο πανταχόθεν βαλλόμενος Γιώργος Παπακωνσταντίνου υποχρεώνεται, πλέον, να υποδυθεί την ίδια στιγμή δυο απολύτως διαφορετικούς ρόλους: τον παραδοσιακό, του κατ’ ανάθεσιν και έξιν κοινωνικού δήμιου, και τον ύστερο, του απόπατου του γαστρεντερικού συστήματος των πανικόβλητων ομοίων του.
Είναι τοις πάσι γνωστό πως όταν το καράβι αρχίζει να μπάζει νερά, τα τρωκτικά που κατοικούν εντός των σπλάχνων του, αναζητούν εναγωνίως μια σωτήρια έξοδο, η οποία καταλήγει ενίοτε στα σκοτεινά και αφιλόξενα νερά του ταραγμένου πελάγους. Στην περίπτωση των οψίμως διαφωνούντων καρεκλομανών τα πράγματα φαντάζουν σαφώς δυσκολότερα, καθώς τη θέση του αλμυρού νερού καταλαμβάνει εσχάτως ένα αποκρουστικό ρευστό κράμα, αποτελούμενο από ληγμένα γιαούρτια, κλούβια αβγά και οζώδη πτύελα.

Η οικολογία κάποτε δεν ήταν κάτι παραπάνω από έναν κλάδο των φυσικών επιστημών που μελετά το μέγεθος, τη διάδοση και τον τρόπο με τον οποίο οι πληθυσμοί αλληλεπιδρούν με το περιβάλλον.

Καλημέρα πελάτες μου, συντρόφια του Δρόμου.
Δεν πιστεύω να μου θυμώσατε που έλειψα μια εβδομάδα, είπα και ’γω να συμπαρασταθώ στους εργαζομένους του Τύπου.