Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε στην Ξάνθη, το Σάββατο 20/1, η παρουσίαση του ημερολογίου «Κύπρος –Ελευθερία | 1974-2024: 50 χρόνια μετά», από τις εκδόσεις Α/συνεχεια και τον Σύλλογο Κυπρίων Ξάνθης. Στην παρουσίαση μίλησαν η Ελένη Χατζηγεωργίου, πρόεδρος του Συλλόγου Κυπρίων Ξάνθης, ο Θανάσης Μουσόπουλος, φιλόλογος και συγγραφέας και ο Δημήτρης Γκάζης, επιμελητής της έκδοσης.
Στη ομιλία της η Ελένη Χατζηγεωργίου διηγήθηκε, μεταξύ άλλων, τις μνήμες της από τις μέρες της τουρκικής εισβολής λέγοντας χαρακτηριστικά: «Μαμά της λέω άσε με εμένα, φώναξε και καμιά γειτόνισσα να σε βοηθήσει και ετοιμάστε φαγητά και στείλτε τα στον κινηματογράφο που είμαι εγώ, εκεί στην αίθουσα του σινεμά εκατοντάδες άνθρωποι που τους έδιωξαν οι Τούρκοι από τα σπίτια τους είναι ταλαιπωρημένοι και νηστικοί. Που μπορούσα να φανταστώ ότι στη συνέχεια στις 14 Αυγούστου, παραμονή της Παναγίας θα αναγκαζόμουν κι εγώ να εγκαταλείψω την Μόρφου, τους τραυματίες τους μεταφέραμε στη Λευκωσία και να βρεθώ κι εγώ πρόσφυγας στο Τρόοδος, κυριολεκτικά χωρίς τίποτα, ούτε ένα πιρούνι για να φάμε. Κανείς μας δεν πίστευε ότι θα γινόταν τέτοιο κακό. Ελπίζαμε και πιστεύαμε ακράδαντα ότι εφόσον η Ελλάδα είχε πλέον πολιτική κυβέρνηση και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής είχε υπογράψει τότε με τον Ευάγγελο Αβέρωφ τις συμφωνίες Ζυρίχης και των εγγυήσεων, τα ελληνικά φτερά θα πετούσαν επιτέλους στον κυπριακό ουρανό. Δυστυχώς ο εθνάρχης όπως τον αποκαλούν κάποιοι, μας είπε εκείνο το περιβόητο “η Κύπρος κείται μακράν” και εγκατέλειψε τόσο τον κυπριακό λαό αλλά και τους αξιωματικούς και οπλίτες του ελληνικού στρατού, της ΕΛΔΥΚ στο έλεος των Τούρκων εισβολέων»
Ο Θανάσης Μουσόπουλος, μεταξύ άλλων, τόνισε ότι: «Η Κύπρος εξάλλου, παρά τις αλλεπάλληλες ιστορικές της περιπέτειες, διατήρησε τον ελληνικό χαρακτήρα, που είναι διάχυτος στα μνημεία τέχνης, στη θρησκεία, στη γλώσσα, στα ήθη και έθιμα. Πολλοί γειτονικοί λαοί την κατέλαβαν μέχρι το 1960, που έγινε ανεξάρτητο κράτος, μετά από μακροχρόνιο ηρωικό αγώνα. Παρ’ όλες τις ξένες επιρροές και τις εθνικές περιπέτειες στο διάβα του χρόνου, ο κυπριακός πολιτισμός έμεινε ελληνικός. Πολλές φορές μάλιστα πιστότερος στην ελληνική παράδοση. Έτσι, γλωσσικά συνδέεται περισσότερο με την ομηρική γλώσσα, ενώ η βυζαντινή παράδοση είναι έντονη στην εκκλησία και κυρίως στην ψυχή του λαού – με τα τραγούδια του βυζαντινού ακριτικού κύκλου. Η Κύπρος προσέφερε πολλά στην Ελλάδα: εκεί γεννήθηκε ο Στασίνος, ο Ζήνων ο Κιτιεύς, εκεί λένε γεννήθηκε ο Όμηρος. Κατά το Βυζάντιο έχουμε σημαντική ανάπτυξη της τέχνης των εικόνων. Και η λαϊκή τέχνη διασώζει την κυπριακή ψυχή. Σήμερα, με όλα τα βάσανά τους, οι Κύπριοι δεν ξεχνούν πως η Κύπρος είναι το νησί του χαλκού και της Αφροδίτης».
Τελευταίος τον λόγο πήρε ο Δημήτρης Γκάζης που χαρακτήρισε «αντιδημοφιλή την επιλογή να ανοίξει με την παρούσα έκδοση το συγκεκριμένο θέμα, καθώς η δουλειά που έχει γίνει στα μυαλά των ανθρώπων από τις ελίτ, για να εμπεδωθεί το “κείται μακράν” είναι σημαντική». Αναφέρθηκε εκτενώς, μέσα από παραδείγματα, που περιλαμβάνονται στα κείμενα του ημερολογίου, στα σημεία εκείνα της ιστορίας, του πολιτισμού, των αγώνων για ελευθερία, της κοινής μνήμης αλλά και του παρόντος που αποτελούν «φάρους» της κοινής και αδιάσπαστης μοίρας του ελληνισμού σε Ελλάδα και Κύπρο. Και έκλεισε την παρέμβαση του επαναλαμβάνοντας τον στόχο της έκδοσης, «να μπει ένα λιθαράκι στη μνήμη και τη συνείδηση, στην προσπάθεια να υπάρξει η συναδέλφωση των δύο λαών, ως ένα πρώτο βήμα για να αντιμετωπιστούν οι κοινές προκλήσεις στον ταραγμένο 21ο αιώνα».
Οι φωτογραφίες της παρουσίασης είναι από την ιστοσελίδα thrakionline.gr.
