Τα τελεσίγραφα και οι εκβιασμοί καθιστούν ακόμα πιο αναγκαία μια πολιτικά καθαρή κίνηση
Παρά τις αντιδράσεις (από βουλευτές και οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά ακόμα και από τη μεριά των ΑΝΕΛ) συνεχίζει να κυκλοφορεί το όνομα του Δ. Αβραμόπουλου ως πιθανή επιλογή για την Προεδρία της Δημοκρατίας.
Εδώ και καιρό η πιθανότητα αυτής της επιλογής παρουσιάζεται σαν να πρόκειται για δευτερεύον θέμα μπροστά σε μια μεγάλη μάχη, ενώ επιστρατεύονται και επιχειρήματα του τύπου «δίνουμε τον Πρόεδρο και παίρνουμε επίτροπο στην Ε.Ε., άρα προωθούμε τη στρατηγική μας».
Ακόμα και η συμφωνία σχεδόν όλων των κομμάτων στο πρόσωπο της Ζωής Κωνσταντοπούλου για την θέση της προέδρου της Βουλής (παρά τις αντιδράσεις από Ν.Δ. και Ποτάμι μόλις αναγγέλθηκε η πρόταση) χρησιμοποιείται από γνωστά κέντρα της διαπλοκής για να αποδειχθεί, τάχα, ότι οι διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στους δύο πολιτικούς κόσμους (μνημονιακό και αντιμνημονιακό) ξεθωριάζουν εύκολα.
Θα προταθεί τελικά για την Προεδρία ο Δ. Αβραμόπουλος, αντιπρόεδρος της Ν.Δ., υπουργός Υγείας και Άμυνας επί μνημονιακών κυβερνήσεων και νυν επίτροπος Μετανάστευσης στην Ε.Ε.; Αν συμβεί κάτι τέτοιο, δεν θα πρόκειται για κίνηση που ενισχύει μια αναγκαία εθνική πατριωτική ενότητα απέναντι σε θηρία που επιτίθενται στη χώρα μας, αλλά για χειρονομία συστημικής συνεννόησης, καθόλου προωθητική.
Οι τελευταίες κινήσεις των ευρωκρατών και τα τελεσίγραφα που σχεδόν όλοι μαζί απέστειλαν, καθιστούν ακόμα πιο αναγκαία μια πολιτικά καθαρή κίνηση για Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα εκφράζει τη νέα πολιτική κατάσταση στη χώρα και θα συστρατεύεται στην πανεθνική προσπάθεια απαλλαγής από τις μνημονιακές και χρηματοπιστωτικές θηλιές. Αναγκαία πολιτικά, ηθικά, ουσιαστικά και ιστορικά.
Για να ειπωθεί και διαφορετικά: Ενόσω είναι αναγκαία η εθνική ενότητα, αυτή στόχο έχει ακριβώς την ανάγκη συνολικής διεξόδου της χώρας. Δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί με υλικά του μνημονιακού κόσμου, στον οποίον κατ’ εξοχήν ανήκει ο Δ. Αβραμόπουλος.
Πολιτικά, είναι η στιγμή της δημιουργίας μιας ηγεμονίας εσωτερικά, που να εκφράζει και να συμβολίζει την νέα κατάσταση που δημιουργήθηκε στις 25 Ιανουαρίου και να φράζει την ιδέα για επιστροφή στις «καλές ημέρες» του μεταπρατικού πολιτικού προσωπικού. Επιστροφή που εκφράζεται και μέσα από την ελπίδα μιας «συγκατοίκησης».
Το σάπιο πολιτικό σύστημα που ευθύνεται παντοιοτρόπως για τη χρεοκοπία της μεταπολίτευσης και για το βύθισμα της χώρας στο μνημονιακό βάλτο, δεν μπορεί να «ανακυκλωθεί» και να του παραχωρηθεί, μάλιστα, η πρώτη πολιτειακή θέση της χώρας.
Η νέα κυβέρνηση δεν χρειάζεται ένα τέτοιο λάθος, ετούτη την στιγμή. Υπάρχει πληθώρα προσώπων, αντρών και γυναικών, που μπορούν να εκπροσωπήσουν τη νέα Ελλάδα στην Προεδρία της Δημοκρατίας.
Όταν Τα Νέα δημοσιεύουν κύριο άρθρο με τίτλο Ευχάριστη έκπληξη, μάλλον πρέπει να ανησυχούμε. Ιδού πώς δικαιολογούν την «ευχάριστη έκπληξη», χωρίς κανένα δικό μας σχολιασμό:
«Η δήλωση από σχεδόν όλα τα κόμματα του συνταγματικού τόξου ότι στηρίζουν την υποψηφιότητα της Ζωής Κωνσταντοπούλου για την προεδρία της Βουλής ίσως αιφνιδίασε κάποιους. Είναι όμως μια ευχάριστη έκπληξη. Δείχνει ότι η συναίνεση είναι εφικτή – και μάλιστα για ένα πρόσωπο που είχε γίνει συχνά αλεξικέραυνο των πολιτικών αντιπαραθέσεων της προηγούμενης κοινοβουλευτικής περιόδου.
Η σύγκλιση περισσοτέρων κομμάτων για την εκλογή προέδρου της Βουλής δεν πρέπει να αποτελέσει μία “λαμπρή εξαίρεση” στην πεπατημένη της αδυναμίας διακομματικής συνεννόησης. Αντιθέτως, πρέπει να ανοίξει την πόρτα της συναίνεσης σε μια πολύ κρίσιμη συγκυρία, κατά την οποία η πίεση που δέχεται η χώρα από τον ξένο παράγοντα είναι μεγάλη και ο κίνδυνος εκτροχιασμού ορατός».
Εθνική Ελλάδος γεια σου…
Τ.Τ.
