Τα Μουσικά Σχολεία είναι ένας σπουδαίος και από τους λίγους θεσμούς που αποκτήσαμε χάρη στην πρωτοβουλία μερικών φωτισμένων πνευματικών ανθρώπων που υπερπήδησαν την γραφειοκρατική ακαμψία του πολιτικού συστήματος και την αποφασιστική συνδρομή των γονιών που υποστήριξαν με σθένος το εγχείρημα και δικαιώθηκαν από την αγάπη με την οποία το αγκάλιασαν τα παιδιά τους. Και, βέβαια, με την καθοριστική συμβολή των μουσικών και εκπαιδευτικών που ανέλαβαν τον δυσκολότερο ρόλο, την υλοποίηση.
Χωρίς η πολιτεία, οι μηχανισμοί της διοίκησης, οι κυβερνήσεις και τα κόμματα να έχουν αντιληφθεί τη σημασία για την παιδεία, για τον πολιτισμό, για τη διαμόρφωση καλλιεργημένων πολιτών και τη στήριξη της εθνικής κουλτούρας μέσα σε ένα πολυπολιτισμικό διεθνές περιβάλλον, τα Μουσικά Σχολεία καταξίωσαν την ύπαρξή τους παρακάμπτοντας την αδιαφορία και τα κάθε λογής εμπόδια στη συγκρότηση, χρηματοδότηση και λειτουργία τους.
Η επισήμανση αυτή επιβεβαιώνεται με κάθε ευκαιρία. Και μια τέτοια ευκαιρία ήταν η συναυλία της Ορχήστρας «Νόστος» του Μουσικού Σχολείου Αλίμου, που πραγματοποιήθηκε στις 14 Μάη 2022, στο Χώρο Τέχνης και Πολιτισμού «Άρτεμις» των Εκπαιδευτηρίων Μαλλιάρα, γιατί , βέβαια, τα δημόσια σχολεία δεν διαθέτουν κατάλληλες αίθουσες με τον αναγκαίο εξοπλισμό. Οι κυβερνήσεις προτιμούν να χρηματοδοτούν γήπεδα ποδοσφαίρου των ανωνύμων εταιριών και οπλικά συστήματα που ενισχύουν τις πολεμικές βιομηχανίες των συμμάχων μας.
Η συναυλία ήταν εξαιρετική. Και εντυπωσιακή από κάθε άποψη. Μια ορχήστρα με 60 μαθητές απ’ όλες τις τάξεις του γυμνασίου και του λυκείου που, με βιολιά, βιόλες, τσέλα, φλάουτα, κλαρίνα, όμποε, φαγκότα, τρομπέτες, σαξόφωνα, κιθάρες, μαντολίνα, κρουστά, ακορντεόν, πιάνο, κοντραμπάσο, αφήγηση και τραγούδι, παρουσίασαν κομμάτια Χατζιδάκι, Θεοδωράκη και κλασικών παγκόσμιας εμβέλειας, μεταξύ των οποίων οι «απαγορευμένοι» Τσαϊκόφσκι και Σοστακόβιτς, με τρόπο που ερέθισαν ευεργετικά και ευφρόσυνα τις αισθήσεις εκατοντάδων ανθρώπων που τελετουργικά παρακολούθησαν επί δύο σχεδόν ώρες αυτό το σπουδαίο επίτευγμα των παιδιών. Την ώρα που πολλοί περισσότεροι συμπολίτες μας θα παρακολουθούσαν (με πόσο άδεια και ισοπεδωμένα συναισθήματα άραγε;) τα αποκαΐδια της ευρωπαϊκής μαζικής κουλτούρας στην Γιουροβίζιον.
Η Ορχήστρα «Νόστος» είναι γνήσιο τέκνο του Δημήτρη Αρβανιτίδη. Την οραματίστηκε, την έθρεψε, τη φρόντισε, τη ζέστανε, την εκπαίδευσε, την ενέπνευσε, τη μορφοποίησε και τώρα δικαιωματικά την αναδεικνύει με περηφάνια, όσο ταπεινά κι αν εκδηλώνεται, όχι μόνο επί ελληνικού εδάφους, αλλά και σε πόλεις του εξωτερικού που η ευρωπαϊκή έντεχνη μουσική έχει μεγάλη παράδοση και τα κριτήρια είναι αυστηρά. Κι όταν, μάλιστα, η Ορχήστρα «Νόστος» από τη φύση της αποτελείται από νέους διαφορετικών ηλικιών και χρόνου εκμάθησης των οργάνων, αλλά και διαφορετικού επιπέδου ταλέντων, γεγονός που ανεβάζει το βαθμό δυσκολίας.
Το ακουστικό αποτέλεσμα είναι έργο μιας συλλογικότητας, απ’ αυτές στις οποίες οι κοινωνίες πρέπει να επενδύουν και να στηρίζονται, γιατί αυτές ξεφεύγουν από την παρακμή που συνεχώς επεκτείνεται.
Τέλος, έπαινος αξίζει και σε όλους εκείνους που άμεσα και έμμεσα συμπαραστέκονται στην προσπάθεια του σχολείου, των παιδιών και των δασκάλων τους. Εύγε εκ βαθέων!
Σημείωση: εκτός από τον δήμαρχο Αλίμου, ούτε κανάλια τηλεόρασης, ούτε υπουργοί, βουλευτές, περιφερειάρχες και κομματικοί αξιωματούχοι παραβρέθηκαν. Αν ήταν πιο κοντά οι εκλογές, ίσως να ενδιαφέρονταν…
Και στο Βόλο…
Στο Βόλο, στις 15 Μάη, το τοπικό Μουσικό Σχολείο πραγματοποίησε τη δική του συναυλία, αφιερωμένη στη Σμύρνη. 120 μαθητές συμμετείχαν με τη συνδρομή των καθηγητών τους και με ευθύνη του Κωνσταντίνου Γεδίκη στη διοργάνωση της Νέας Ιωνίας Βόλου, με υποστήριξη από μικρασιατικές οργανώσεις, τον Δήμο Βόλου και την Εκκλησία. Σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο, παίχτηκαν υπέροχα τραγούδια εξ Ανατολών, όπως τα «Τικ-τακ», «Δεν σε θέλω πια», «Σαν της Σμύρνης το γιαγκίνι», «Τι σε μέλει εσένανε» κ.ά.
Δυστυχώς, όντας στο Βόλο μια βδομάδα πριν, δεν μπόρεσα να παρακολουθήσω κι αυτή τη συναυλία, γύρισα, όμως, στην Αθήνα έχοντας αποζημιωθεί από τα Μουσικά Σύνολα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας (Synola), που με τη διδασκαλία και διεύθυνση της Μαρίας Θωίδου και τη συμμετοχή του Αλκίνοου Ιωαννίδη έπαιξαν και τραγούδησαν, 26 άτομα συνολικά, στην εκδήλωση για τον Μανώλη Γλέζο στο Αμφιθέατρο «Κορδάτος» που επιμελήθηκε ο καθηγητής Τάκης Πολίτης. Μάλιστα, η μουσική συνεχίστηκε εν οργάνοις στο «25άρι» με εύγεστα θαλασσινά και εντόπιο τσίπουρο Αποστολάκη, για να μην ξεχνάμε που βρισκόμαστε…
Παρατήρηση: Οι μουσικές των τριών πολυμελών συγκροτημάτων κάλυψαν ένα μεγάλο φάσμα, από την ευρωπαϊκή κλασική μουσική ως την ελληνική έντεχνη λαϊκή και από τη σύγχρονη ελληνική μπαλάντα μέχρι τα ρεμπέτικα και σμυρνέικα τραγούδια! Συνολικά, 200 νέοι ήταν οι φορείς αυτής της πολυδιάστατης τριπλής μουσικής πανδαισίας που δείχνει με τον πιο έμπρακτο τρόπο ότι η Ελλάδα του Μανώλη Γλέζου κατά βάθος παραμένει ανθεκτική!
