Στις 15 Φεβρουαρίου έγινε στη Βουλή συζήτηση και ψήφιση του σχεδίου νόμου «Για την ενίσχυση της αμυντικής θωράκισης της χώρας». Κατά τη συζήτηση ανέβηκαν λίγο οι τόνοι ανάμεσα σε κυβέρνηση και αντιπολίτευση, όπως ήταν αναμενόμενο, αλλά ταυτόχρονα εκφράστηκε η συμφωνία των τριών συστημικών κομμάτων στις βασικές κατευθύνσεις και στις επιλογές που έχουν γίνει – με διαφορετική απόχρωση, αλλά στο ίδιο πλαίσιο ουσίας.
Είναι χαρακτηριστικό το τι τονίστηκε από τον κ. Δρίτσα, πριν εκφράσει ορισμένες ενστάσεις για τη διαδικασία και τον ανεπαρκή χρόνο μελέτης του κειμένου: «Δεν χρειάζεται να επιχειρηματολογήσω για το ότι είναι εξαιρετικής σημασίας και χρησιμότητας το σχέδιο νόμου, η κύρωση των συμβάσεων για την προμήθεια των φρεγατών Belhara, των επιπλέον έξι πολεμικών αεροσκαφών Rafale, των τορπιλών και διάφορα άλλα μικρότερης εμβέλειας ζητήματα».
Κάποια άλλη στιγμή, για να έχουμε μια αίσθηση της συζήτησης που γίνεται στη Βουλή, ο Θ. Παφίλης (ΚΚΕ) πριν ξεκινήσει την ομιλία του σχολίασε: «Ενώπιον της “κατάμεστης” αίθουσας, με τρεις βουλευτές της Ν.Δ., έναν της Ελληνικής Λύσης και φυσικά από το ΚΚΕ –ο κύριος Υπουργός πάντα βρίσκεται εδώ, και οφείλω να το σημειώσω–, παρά τις διαφωνίες μας θα πούμε κι εμείς την άποψή μας».
Η κυβερνητική θέση
Η ουσία της κυβερνητικής θέσης κινήθηκε σε δύο άξονες. Αρχικά να δείξει πως με τις πολιτικές της αναβαθμίζει τη θέση της Ελλάδας και κλείνει σημαντικές συμφωνίες που ενισχύουν τη θωράκισή της. Έπειτα, να ευθυγραμμιστεί όσο περισσότερο γίνεται ως ο πιο πιστός σύμμαχος των ΗΠΑ και των μεγάλων ευρωπαϊκών δυνάμεων, χωρίς να κρύψει μια (ήπια στους χαρακτηρισμούς αλλά ενδεικτική) αντιρωσική στάση. Φυσικά ο πρωθυπουργός είχε απέναντί του ως κοινοβουλευτικό αντίπαλο τον Τσίπρα, ο οποίος είχε πάρει κάποιους πόντους με την κίνηση μομφής που είχε προηγηθεί, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν αρκετά ακάλυπτος, εκτεθειμένος και αντιφατικός: Πρώτον, με όλο το κυβερνητικό έργο του είχε δρομολογήσει όσα η Ν.Δ. τώρα παρουσίαζε σαν δικές της επιτυχίες. Δεύτερον, στην ουσία αποδέχεται όλες τις επιλογές της κυβέρνησης. Τρίτον, όμως, είχε και την ανάγκη διαφοροποίησης και αντιπολίτευσης. Αποτέλεσμα: ο ΣΥΡΙΖΑ στη συζήτηση αυτή –και στην πράξη, δηλαδή στην ψηφοφορία– έπαιξε άμυνα, παρά τους διαξιφισμούς με τη Ν.Δ.
Ο Κ. Μητσοτάκης έχει ορίσει ως ρόλο της Ελλάδας να είναι «το τελευταίο φυλάκιο της Δύσης προς Ανατολάς», συμπληρώνοντας ότι κάτι τέτοιο «το λέει η γεωγραφία, το επιβεβαιώνει η ιστορία, το σφραγίζει ο πολιτισμός της». Πρόκειται για μια αμφιλεγόμενη τοποθέτηση. Η έννοια Δύση είναι διαυγέστατη, ενώ ο όρος «Ανατολή» καλύπτει μια πολύ μεγάλη έκταση, και εκεί μπορούν να εμφανιστούν «παρεξηγήσεις». Ανατολή είναι η Ρωσία, όπως είναι και η Τουρκία, η Ν.Α. Μεσόγειος, η Μέση Ανατολή, ο Αραβικός κόσμος κ.λπ. Χωρίς να αποκλείεται να συγκαταλεγεί –αν χρειαστεί– και η Κίνα…
Ο πρωθυπουργός είχε απέναντί του ως κοινοβουλευτικό αντίπαλο τον Τσίπρα, ο οποίος είχε πάρει κάποιους πόντους με την κίνηση μομφής που είχε προηγηθεί, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν αρκετά ακάλυπτος, εκτεθειμένος και αντιφατικός
Σε μια αποστροφή του λόγου του ο Κ. Μητσοτάκης, απαντώντας στον Τσίπρα, έδωσε το στίγμα του πραγματικού προσανατολισμού των επιλογών του: «Σε αυτήν τη συγκυρία που πρέπει το δυτικό, ευρωπαϊκό και ατλαντικό μέτωπο να είναι αρραγές, έρχεστε και επικαλείστε δηλώσεις Ρώσων αξιωματούχων, απολύτως ταυτιζόμενος με έναν πολιτικό αρχηγό ο οποίος δεν είναι στην αίθουσα, τον κ. Βελόπουλο!». Σε αυτήν τη συγκυρία «το δυτικό, ευρωπαϊκό και ατλαντικό μέτωπο να είναι αρραγές», αυτή είναι η πραγματική πολιτική. Όλα τα άλλα είναι δευτερεύουσας σημασίας. Κι ακόμα αυτή η τοποθέτηση, αυτός ο προσανατολισμός, δικαιολογεί κριτικές από το ΜέΡΑ25 και από το ΚΚΕ, ότι οι εξοπλισμοί γίνονται κυρίως ως τμήμα του στρατιωτικού βραχίονα αυτού του μετώπου, και όχι στην κατεύθυνση της αμυντικής θωράκισης της χώρας.
Η στάση του ΣΥΡΙΖΑ
Οι διαφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ στηρίζονται σε μια σειρά επιχειρημάτων, όπως: α) δεν τηρήθηκαν οι διαδικασίες, β) γιατί έγινε η παραπανίσια αγορά 6 ακόμα Rafale, γ) επιβαρύνεται πολύ η χώρα με αυτές τις ακριβές αγορές, δ) δεν ενισχύεται η αμυντική βιομηχανία, ε) διαφωνία με συμμετοχή Ελλήνων στρατιωτών σε σχήμα υπό την Γαλλία στο Σαχέλ (αν και αυτό δεν τονίστηκε στη συζήτηση), στ) κριτική στην κυβέρνηση για την επ’ αόριστον διάρκεια της παραμονής των βάσεων των ΗΠΑ στη χώρα (η συμφωνία αυτή θα έρθει τις προσεχείς μέρες για κύρωση).
Ήταν πολλές οι φορές που χρειάστηκε να διευκρινίσει ότι είναι υπέρ της αμυντικής θωράκισης της χώρας. Ήταν επαναλαμβανόμενες οι φράσεις του τύπου: «Δεν παραγνωρίζουμε την ανάγκη της αμυντικής θωράκισης, δεν παραγνωρίζουμε τη σημασία της ενίσχυσης της αποτρεπτικής ικανότητας των Ενόπλων Δυνάμεων», ή «Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υποστηρίζω να μην προχωρήσουμε λελογισμένα σε αναγκαίους εξοπλισμούς, προκειμένου να προχωρήσουμε σε κοινωνικές δαπάνες».
Στο τέλος ο ΣΥΡΙΖΑ διάλεξε να ψηφίσει «παρών» επί της αρχής στο νομοσχέδιο, και υπέρ όλων των άρθρων εκτός από την αγορά των 6 επιπλέον Rafale. Τόσο σκληρή αντιπολίτευση!
Τα άλλα κόμματα
Το ΚΙΝΑΛ δια του εκπροσώπου του Κ. Σκανδαλίδη ξεκαθάρισε: «Εμείς λοιπόν, αγαπητοί συνάδελφοι, θέλουμε να σας πούμε ότι ψηφίζουμε για λόγους αρχής όλες αυτές τις συμφωνίες… Θα κάνουμε την κριτική μας πάντα καλόπιστα, γιατί ξέραμε, ξέρουμε και θα ξέρουμε πάντα ότι το εθνικό συμφέρον είναι πάνω από το κομματικό μας συμφέρον και ότι η χώρα είναι πάνω από τις παρατάξεις». Οπότε το ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ, ναι σε όλα και με ευκολία…
Περίπου το ίδιο και η Ελληνική Λύση, παρόλο που έθεσε ορισμένα ζητήματα και υπήρξαν διαξιφισμοί με την κυβέρνηση (για το ΕΛΙΑΜΕΠ) και αιχμές ότι τα υποβρύχια για πολλά χρόνια δεν είχαν τορπίλες. Ψήφισε επί της αρχής «ναι», σχεδόν σε όλα τα άρθρα το ίδιο, εκτός από ένα-δύο που ψήφισε «παρών».
Το ΚΚΕ εξέφρασε κάθετη αντίθεση προς το νομοσχέδιο και, στο γνωστό καταγγελτικό ύφος, τόνισε: «Το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας, οι κομμουνιστές δεν θα γιορτάσουν μαζί σας, γιατί και αυτό το τμήμα του εξοπλιστικού παζλ το έχετε ήδη καταθέσει στην ενίσχυση της ΝΑΤΟϊκής πολεμικής μηχανής. Για παράδειγμα, τι δουλειά έχουν οι ελληνικοί πύραυλοι Patriot, ένα αμυντικό, αντιπυραυλικό και αντιαεροπορικό σύστημα, στη Σαουδική Αραβία; Απλά, είναι ενταγμένοι στους επιθετικούς σχεδιασμούς των ΗΠΑ στην περιοχή κατά του Ιράν. Τι δουλειά έχουν τα ελληνικά F-16 και τα Mirage να πετάνε πάνω από Αλβανία, Βουλγαρία, Κόσοβο, Μαυροβούνιο, μέχρι και τη μακρινή Βαλτική Θάλασσα, ενταγμένα στους επιθετικούς σχεδιασμούς του ΝΑΤΟ ενάντια στη Ρωσία; Τι δουλειά έχουν, τέλος, τα ελληνικά πολεμικά πλοία να αναλαμβάνουν αποστολές στη Μαύρη Θάλασσα σε πολεμικά γυμνάσια του ΝΑΤΟ, να περιπολούν στα στενά του Ορμούζ ενάντια στο Ιράν και αλλού;» (Ν. Παπαναστάσης, ειδικός αγορητής του ΚΚΕ)
Βέβαια, αυτήν την απολυτότητα προσπάθησε να τη λειάνει με την ακόλουθη φράση: «Σε όλα αυτά κάποιοι θα αντέτειναν ότι “κοντά στον βασιλικό ποτίζεται κι η γλάστρα”, δηλαδή κάτι μένει απ’ αυτές τις προμήθειες και απ’ αυτή την παραχώρηση με τον ιδρώτα του ελληνικού λαού στο ΝΑΤΟ… Αυτό, όμως, το επιχείρημα δεν λαμβάνει υπόψη και το “πότισμα” του NATOϊκού βασιλικού που προανέφερα. Σημαίνει, δηλαδή, τεράστια οικονομική αφαίμαξη του λαού μας, τεράστιους κινδύνους…». Ίσως πάνω σε αυτή τη βάση το ΚΚΕ να μην είχε αντιρρήσεις στην αγορά τορπιλών για τα υποβρύχια, όπου εκεί ψήφισε «παρών». Ορισμένες φορές μοιάζει σαν να μην αντιλαμβάνεται τον κίνδυνο του τουρκικού επεκτατισμού…
Το ΜέΡΑ25 υποστήριξε δια της κ. Σακοράφα ότι: «Εδώ υποχρεωνόμαστε να εφαρμόσουμε αποφάσεις και συμφωνίες άλλων χωρών, που αφορούν μια Ελλάδα η οποία αντιμετωπίζεται ως εντελώς εξαρτημένη χώρα τόσο από αυτούς τους διεθνείς παράγοντες, όσο και από την εγχώρια υποτελή σε αυτούς ηγεσία, που επιμένει να κομπάζει και να βαυκαλίζεται με δημόσιο λόγο περί αριστείας και δήθεν διαπραγμάτευσης». Για να καταλήξει: «Επί της αρχής ψηφίζουμε “κατά”, για τις φρεγάτες στα άρθρα 1, 2, 3, 4 “κατά”, για τις τορπίλες στα άρθρα 5 και 6 “παρών”, διότι η κατασκευή θα γίνει εκτός Ελλάδας, για τη συμφωνία με την ThyssenKrupp στα άρθρα 7 και 8 “παρών”, για τα αεροσκάφη στα άρθρα 9 και 11 “κατά”, για την έναρξη ισχύος του άρθρου 13 “κατά”».
Ένα γενικό συμπέρασμα: δεν υπήρξε καμία αναφορά στο ρόλο του λαού, στο φρόνημα που πρέπει να έχει για την αντιμετώπιση της όποιας απειλής, στην ενημέρωσή του επί και την αξιολόγηση των κινδύνων. Κουβέντα για το τεράστιας σημασίας ζήτημα που είναι η ενεργητική συμμετοχή του πολιτικού στοιχείου (φρόνημα του λαού – αγώνας για εθνική και λαϊκή κυριαρχία) σε όποια συζήτηση περί άμυνας, εξοπλισμών κ.ο.κ. Λογύδρια, διεκπεραίωση, ανειλημμένες υποχρεώσεις… σε ιδιαίτερα επικίνδυνες εποχές.
Ενδιαφέρουσες υπενθυμίσεις…
Από δύο βουλευτές, τον Κλ. Γρηγοριάδη και τον Κ. Ζουράρι, έγιναν δύο ενδιαφέρουσες υπενθυμίσεις. Τις παραθέτουμε και στη συνέχεια βάζουμε και την άποψη του Τσίπρα και την πράξη του ΣΥΡΙΖΑ.
Do you remember Ουκρανία 1918;
«Ξέρετε, κύριε Μητσοτάκη, αυτά που κάνετε στη βάση της Αλεξανδρούπολης μου θύμισαν ότι δεν είναι η πρώτη φορά που η Ελλάδα εμπλέκεται σε τεκταινόμενα στρατιωτικά στην Ουκρανία. Είπατε συγκεκριμένα ότι “ανήκομεν εις την Δύση” και επομένως δεν έχουμε να φοβηθούμε τίποτα. Σας λέω, κύριε Μητσοτάκη, ότι το 1918, επειδή πάλι ανήκαμε εις την Δύση, οι δυτικοί προστάτες μας –υποτίθεται σύμμαχοί μας τότε– μας έσπρωξαν, για να μη σας πω μας εξανάγκασαν, να συμμετάσχουμε και τότε, ακριβώς έναν αιώνα πριν, σε μια εκστρατεία στρατιωτική στην Ουκρανία» (Κλέων Γρηγοριάδης, βουλή, 15/2).
Do you remember Κορέα 1950-52;
«Άκουσα σήμερα τον Πρωθυπουργό να λέει ότι είμαστε φυλάκιον. “Το προκεχωρημένο φυλάκιον του ελευθέρου κόσμου” κ.λπ., αυτά με τα οποία εγώ μεγάλωσα. Εσείς –κανένας από δω– δεν ζούσατε όταν τα είδα εγώ αυτά. Δεν είναι φυλάκιον, Υπουργέ μου, η Ελλάς. Είναι οστεοφυλάκιον. Διότι εγώ τα είδα στον Πειραιά. Έρχονταν το ’52 τα φέρετρα από την Κορέα. Τι γυρεύαμε στην Κορέα εμείς, μετά από έναν εμφύλιο πόλεμο, μετά από μια τριμερή κατοχή, που είχε καταστρέψει τη χώρα μας με ένα εκατομμύριο νεκρούς; Και μας εξανάγκασαν οι Αμερικανοί να στείλουμε στρατιώτες. Κι εμείς στέλναμε στρατιώτες και μας επέστρεφαν φέρετρα, τα οποία τα έβλεπα εγώ τότε» (Κωνσταντίνος Ζουράρης, βουλή, 15/2).
Alexis o τρομερός (αφιερωμένο στον κ. Καρτερό)
«Για μένα και για μας η γεωγραφία και η ιστορία μας επιβάλλουν οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις να ενεργοποιούνται εκτός Ελλάδας αποκλειστικά και μόνο στο πλαίσιο διεθνών οργανισμών στους οποίους ανήκουμε. […] Με δυο λόγια θα το πω, κύριε Μητσοτάκη, για την προοδευτική παράταξη του τόπου η εξωτερική πολιτική της Ελλάδας αντικατοπτρίζεται στη Συμφωνία των Πρεσπών. Για εμάς εξωτερική πολιτική είναι μια συμφωνία που εξασφαλίζει ότι ελληνικά αεροσκάφη, Rafale και F-16, θα επιχειρούν πάνω από τον εναέριο χώρο της Βόρειας Μακεδονίας» (Αλέξης Τσίπρας στην ίδια συζήτηση, 15/2).
Πέραν των ανωτέρω, στην ίδια συνεδρίαση ο Κλέων Γρηγοριάδης θύμισε μια φράση του υπουργού Άμυνας του ΣΥΡΙΖΑ κ. Καμμένου (5/10/2018): «Η Ελλάδα είναι από τις χώρες που έχουν ανταποκριθεί πλήρως, κύριε Πρόεδρε, στα προαπαιτούμενα για τη συμμαχία και μάλιστα, με τις νέες δυνατότητες που δίνονται σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας, με ανάπτυξη συμμαχικών δυνάμεων, όπως στον Βόλο, στη Λάρισα, στην Αλεξανδρούπολη και πολύ σύντομα στην Καλαμάτα και με το κέντρο εκπαίδευσης αεροσκαφών».
Για δε τις ενστάσεις που παρουσιάζει σήμερα ο κ. Τσίπρας για την Αλεξανδρούπολη, λησμονεί ότι ο ίδιος είχε αναβαθμίσει την αμερικανική παρουσία στην περιοχή. Να τι δήλωνε ο Τζέφρι Πάιατ για το ζήτημα σε συνέντευξη στον ΣΚΑΪ (20/10/2021): «Μένω έκπληκτος, γιατί έχω πει στο παρελθόν πως αυτή η αναγέννηση των αμυντικών σχέσεων Ελλάδας-ΗΠΑ ξεκίνησε πραγματικά κατά τη διάρκεια της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ. Τα τέσσερα μέρη που συνεχίζουμε να αναπτύσσουμε ως μέρος της αμυντικής συμφωνίας, είναι μέρη που εντοπίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ. Ξεκινήσαμε να λειτουργούμε στη Λάρισα, στην Αλεξανδρούπολη και στο Στεφανοβίκειο κατά τη διάρκεια της περιόδου ΣΥΡΙΖΑ. Η Ελλάδα είναι δημοκρατία, όπως και οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι δημοκρατία. Και ο ρόλος της αντιπολίτευσης είναι να αντιτίθεται. Αλλά γνωρίζω επίσης από τις συνομιλίες μου με τον Πρόεδρο του κόμματος κ. Τσίπρα, με τον πρώην υπουργό Εξωτερικών Γιώργο Κατρούγκαλο, ο οποίος, θυμάστε, ήταν στην προεδρία του πρώτου Στρατηγικού Διαλόγου Ελλάδας-ΗΠΑ το 2018, και άλλων στο κόμμα, ότι κατανοούν τη σημασία της στρατηγικής σχέσης Ελλάδας-ΗΠΑ και μοιράζονται αυτή τη δέσμευση. Και θα ήθελα να τονίσω στα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ ότι οι όροι που χρησιμοποιούνται στη συμφωνία δεν είναι διαφορετικοί. Είναι όροι που ευθυγραμμίζουν τη συμφωνία με αυτές με άλλους συμμάχους μας στο ΝΑΤΟ».
Μόλις δύο μέρες μετά τη συζήτηση στη βουλή έγινε συνάντηση Τσίπρα-Πάιατ και συνομίλησαν τετ-α-τετ…
Ο ξάδελφος και η κάλυψή του…
Ο πολυπράγμων υπερπροεδρικός «ξάδελφος» κύριος Γιώργος Τσίπρας, ως ειδικός εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ (τρέμετε όλοι οι συστημικοί, οι παραφυάδες τους, και όλες οι Πρεσβείες των Αθηνών), έριξε τη «ρουκέτα» του: «Η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός», είπε, και φυσικά οι της Ν.Δ. τον ευχαρίστησαν για το δώρο αυτό. Είπε συγκεκριμένα ο διαπρεπής αναλυτής της ρεαλιστικής σχολής του ΣΥΡΙΖΑ: «Το ζήτημα της εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας είναι αυτό το οποίο πρέπει να υπηρετεί η άμυνα της χώρας. Η άμυνα της χώρας δεν είναι αυτοσκοπός» (βουλή, 15/2/22).
Με διευκρίνισή του –και παρά τον θόρυβο– επιμένει στην άποψή του. Κατ’ αυτόν η άμυνα είναι μέσον (όχι αυτοσκοπός), ώστε να στηρίζεται η εξωτερική πολιτική και η ασφάλεια της χώρας. Ίσως για τον Γ. Τσίπρα να μην υπάρχει κανένας «αυτοσκοπός», παρά μόνο τα μέσα για την επίτευξη στόχων, όπως π.χ. να εκλεγεί κάποιος βουλευτής, να παράσχει υπηρεσίες προς το κόμμα στην πορεία προς την πρώτη φάση της δημοκρατικής επανάστασης ως οικονομικός σύμβουλος του γραφείου του πρωθυπουργού, και άλλα τέτοια. Βέβαια χρειάστηκε σε δήλωσή του μετά το θόρυβο να κάνει λόγο περί μονταζιέρας της Ν.Δ.
Μετά όμως από τη «ρουκέτα» του εισηγητή Γιώργου Τσίπρα, ο αρχηγός ΣΥΡΙΖΑ, Αλέξης Τσίπρας, ανέλαβε να τον καλύψει. Πώς; Χαριτωμένα: «Να μην αποκόπτουμε φράσεις των πολιτικών μας αντιπάλων για να δημιουργούμε εντυπώσεις», «σήμερα αποκόπτετε μια φράση, ενώ δεν μπορεί να υπάρχει διαφωνία στο ότι η άμυνα της χώρας δεν μπορεί να σταθεί από μόνη της αν δεν υπηρετεί μια συγκροτημένη πολιτική ασφάλειας και μια συγκροτημένη εξωτερική πολιτική» (βουλή 15/2/22).
