Αν ο σχεδιασμός της Ευρώπης είχε συμπεριλάβει τη Ρωσία, η Ευρώπη δεν «θα έφθανε ως τα Ουράλια» (όπως έλεγαν ορισμένοι ονειροπόλοι ευρωπαϊστές) αλλά ως το Βλαδιβοστόκ, τις Κουρίλες και τον Ειρηνικό.
Γιατί δεν έγινε κάτι τέτοιο; Διότι το κυρίαρχο σύστημα, υποκύπτοντας διαρκώς στις αντιθέσεις του, θα ήταν αδύνατον να σχεδιάσει και να πραγματώσει ένα σχήμα σχετικής απεξάρτησης από τις ιμπεριαλιστικές προτεραιότητες.
***
Τι είναι η Ευρώπη; Η Γαλλία και η Αγγλία (μετά την Ειρήνη της Βεστφαλίας) καθώς και η Γερμανία (μετά την ενοποίησή της επί Βίσμαρκ).
Από την εποχή του Φρειδερίκου του Μεγάλου, η Πρωσία (και μέλλουσα Γερμανία) προσπαθούσε να στήσει έναν άξονα μεταξύ Βερολίνου-Μόσχας για να αντισταθμίσει τη δύναμη της Γαλλίας.
Ο άξονας αυτός κάθε φορά διαλυόταν, με ευθύνη της μίας εκ των δύο πλευρών εναλλάξ, καθώς και με την παρέμβαση τρίτων – κυρίως της Αγγλίας.
Μετά την κάθοδο της Ρωσίας στις «ζεστές θάλασσες» επί Μεγάλης Αικατερίνης και την ίδρυση της Σεβαστούπολης από τον Ποτέμκιν στην Κριμαία, η Ρωσία έγινε (τότε) πραγματικά μεγάλη δύναμη.
Για αυτό και άντεξε την Ναπολεόντια (και σχεδόν πανευρωπαϊκή) έφοδο.
……………..
Το πάθημα της Γαλλίας (από τον πολυμέτωπο πόλεμο) έγινε μάθημα για την (αναδυόμενη) Γερμανία. Για την οποία, μετά την ενοποίησή της, ένας ήταν ο εφιάλτης: ο πόλεμος σε δύο μέτωπα.
Παρά ταύτα, κι ενώ η Γερμανία κατέβαλε τη Γαλλία (σε ένα μέτωπο το 1871) κατάφερε να προκαλέσει η ίδια πόλεμο σε δύο μέτωπα, το 1914 και το 1939, ενώ ακριβώς αυτό προσπαθούσε να αποφύγει. Από πλευράς Υψηλής Στρατηγικής αυτό αποτελεί ένα όνειδος που η Γερμανία δεν κατάπιε, ούτε θα καταπιεί ποτέ.
………………
Παρά τη συντριπτική ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας το 1945, η Γερμανία υπό τη μορφή της ΟΔΓ, βρέθηκε στην καρδιά του Μεταπολεμικού Ευρωπαϊκού Σχεδιασμού, στην Ψυχροπολεμική Εποχή – υπό Αμερικανική Εποπτεία.
Με την ίδρυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης η Γερμανία βρέθηκε στην κορυφή της Ευρωπαϊκής Διοίκησης μαζί με τη Γαλλία (είτε μέσω του λεγόμενου τότε «Διευθυντηρίου», είτε μέσω του Γαλλογερμανικού άξονα). Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ, η Γερμανία έγινε κυρίαρχη Δύναμη και, με δορυφόρους τα Γερμανόφρονα κράτη, κατέστησε φόρου υποτελή (στην κυριολεξία) όλα τα ευρωπαϊκά κράτη, πλην της Γαλλίας που καρκινοβατεί και της Αγγλίας που αποχώρησε.
Στο πλαίσιο αυτό, η Γερμανία (ήδη από την εποχή της Οστπολιτίκ) προσπάθησε να αποκαταστήσει έναν άξονα με τη Μόσχα, κυρίως οικονομικό καθώς και με τη διάδοχο της ΕΣΣΔ, Ρωσία. Με σκοπό μέσω του (φθηνού για την ίδια) φυσικού αερίου να ελέγξει έτι περεταίρω τις ευρωπαϊκές οικονομίες.
***
Ο άξονας αυτός για μιαν ακόμα φορά συνετρίβη (με τη «βοήθεια» των Αγγλοσαξώνων). Όμως η Γερμανία έχει ήδη αναδυθεί σε κυρίαρχη και ηγεμονική δύναμη της Γηραιάς Ηπείρου. Η Γερμανία τώρα
επανεξοπλίζεται.
Η Γερμανική Ευρώπη είναι σήμερα υπαρκτή περισσότερο παρά ποτέ. Σε μια Ήπειρο που οι κοινωνικές συνθήκες του Μεσοπολέμου επανεμφανίζονται και μεταλλάσσονται σε μια τεχνολογική νεοφεουδαρχία!
***
Ο εφιάλτης του «πολέμου σε δύο μέτωπα», έχει εξαερωθεί για τους Γερμανούς ιθύνοντες. Το μέτωπο είναι ένα: η Ρωσία.
Ο σύγχρονος Μακαρθισμός είναι η δαιμονοποίηση της Ρωσίας. (Ακόμα και για την ενδεχόμενη πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, θα φταίει ο Πούτιν!)
……………….
Η δαιμονοποίηση κάνει πολύ θόρυβο, και δεν ακούγεται η βοή του Μεγάλου Κραχ που έρχεται. Και όλοι ξέρουμε τι έγινε στον κόσμο μετά το Κραχ του 1929-1939…
ΣΤΑΘΗΣ Σ.
2•IX•2022
