του Θράσου Αβραάμ
Πάνω από 6.770 άνθρωποι προσπαθούν να επιβιώσουν σε εγκαταστάσεις χωρητικότητας, το μέγιστο, 2.330 ατόμων. Ανάμεσά τους, άνθρωποι με σοβαρές παθήσεις και αναπηρίες, έγκυες γυναίκες, επιζώντες βασανιστηρίων και πολλά παιδιά, περίπου 700 είναι ασυνόδευτα ανήλικα. Περισσότερο από 2.500 ζουν σε καλοκαιρινές σκηνές μέσα στη βροχή και το κρύο, ενώ οι περισσότεροι ασυνόδευτοι ανήλικοι κοιμούνται σωρηδόν στο πάτωμα σε μια κεντρική τέντα. Πολύωρες ουρές στο συσσίτιο για μια μικρή μερίδα φαγητού, απαράδεκτες συνθήκες υγιεινής, υποτυπώδης ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ελλιπής θέρμανση που αρκείται σε κουβέρτες. Νερό με το σταγονόμετρο και μικρά παιδιά να δίνουν μάχες για ένα μπουκάλι, αλλά και συνεχής εκφοβισμός από τις δυνάμεις καταστολής.
Όλα αυτά συνθέτουν τη ζοφερή κατάσταση μέσα στην οποία ζουν οι πρόσφυγες στο κολαστήριο της Μόριας στην Λέσβο. Το στρατόπεδο της Μόριας, μπορεί να ήρθε και πάλι στην επικαιρότητα μετά τις τελευταίες κινητοποιήσεις του Δήμου Λέσβου και τα γεγονότα που ακολούθησαν, όμως ποτέ δεν έπαψε να είναι μια αποθήκη ψυχών, ανεπιθύμητων για την Ε.Ε. και την ελληνική κυβέρνηση.
Η κινητοποίηση των προσφύγων
Μη αντέχοντας άλλο αυτές τις απάνθρωπες συνθήκες και φοβούμενοι για την ασφάλεια των παιδιών από τις συγκρούσεις που γίνονται συχνά πυκνά μεταξύ διαφορετικών εθνοτικών ομάδων, μια ομάδα, Αφγανών κυρίως, έφυγαν από τη Μόρια και έστησαν τις σκηνές τους στην πλατεία Σαπφούς στη Μυτιλήνη. Η διαμαρτυρία τους, που ξεκίνησε στις 21 Οκτώβρη, είχε ως βασικό αίτημα τον απεγκλωβισμό τους από το νησί και την εξασφάλιση διαμονής στην ηπειρωτική χώρα. Οι πρόσφυγες παρέμειναν στην πλατεία δείχνοντας σε όλους τι συμβαίνει λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα, στη Μόρια, όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν καταργηθεί.
Από την άλλη εμφανίστηκαν και εκείνοι που διαδίδουν ψεύτικές εικόνες και ειδήσεις, θέλοντας να καρπωθούν τον φόβο και την ανασφάλεια. Ξεχασμένοι πολιτικάντηδες, φιλόδοξοι παραγοντίσκοι αλλά και ακροδεξιά-φασιστικά στοιχεία που θέλουν να αποκτήσουν κοινό πατώντας σε μια υπαρκτή γενική αίσθηση δυσαρέσκειας. Όλο αυτό το συνονθύλευμα βρήκε πεδίο για να δράσει ενάντια στους άνδρες, τις γυναίκες και τα μωρά που διαμαρτύρονταν στην πλατεία Σαπφούς.
Έτσι, την Τρίτη 21 Νοεμβρίου, με ύβρεις και προπηλακισμούς μια ομάδα «αγανακτισμένων» πολιτών καταφέρθηκε εναντίον τους, απαιτώντας να σταματήσουν τη διαμαρτυρία και να φύγουν από την πλατεία. Στο σημείο έσπευσαν ο Δήμαρχος Λέσβου Σπ. Γαληνός αλλά και ο εισαγγελέας ο οποίος ζήτησε από τους πρόσφυγες να απομακρυνθούν από την πλατεία καθώς «είναι παράνομο να κάνουν κατάληψη σε δημόσιο χώρο» επειδή είχαν εγκαταστήσει σκηνές. Το συμβάν έληξε, τελικά, μετά από διαπραγματεύσεις και αφού δόθηκαν διαβεβαιώσεις στους πρόσφυγες για την ικανοποίηση μέρους των αιτημάτων τους.
Το στρατόπεδο της Μόριας, μπορεί να ήρθε στην επικαιρότητα μετά τις τελευταίες κινητοποιήσεις του Δήμου Λέσβου όμως ποτέ δεν έπαψε να είναι μια αποθήκη ψυχών, ανεπιθύμητων για την Ε.Ε. και την ελληνική κυβέρνηση
Επίθεση «αγανακτισμένων»
Το πρωί της επόμενης ημέρας μικρή ομάδα από τους πρόσφυγες, μη ικανοποιημένοι από τις υποσχέσεις που τους δόθηκαν, προσπάθησε να συνεχίσει τη διαμαρτυρία στην πλατεία σηκώνοντας ένα πανό. Στην πλατεία βρισκόταν ήδη ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Οι πρόσφυγες βρέθηκαν αντιμέτωποι και με ένα τσούρμο «αγανακτισμένων» που έσπευσαν στο σημείο και κινήθηκαν βίαια εναντίον τους. Παρόλο που οι πρόσφυγες διατήρησαν την ψυχραιμία τους και δεν απάντησαν, στη συνέχεια βρέθηκαν να χτυπιούνται, τόσο από τις δυνάμεις καταστολής, όσο και από την ομάδα των τραμπούκων. 4 πρόσφυγες, 3 άνδρες και 1 γυναίκα, μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο για τις πρώτες βοήθειες.
Η δράση αυτής της ομάδας τραμπούκων, θυμίζει τη δράση τάγματος εφόδου, καθώς εμφανίστηκαν όλοι μαζί, εφορμούσαν οργανωμένα και εξαφανίστηκαν πάλι όλοι μαζί. Μεταξύ των συμμετεχόντων αναγνωρίστηκαν ένας εν ενεργεία στρατιωτικός, άτομα με καταδίκες για ναρκωτικά που έχουν εκτίσει ποινές φυλάκισης, αλλά και γνωστά μέλη της Χ.Α. Επίσης, χαρακτηριστικό ήταν ότι δεν ήθελαν να φαίνονται σε βίντεο ή φωτογραφίες τα πρόσωπα τους. Γι’ αυτόν τον σκοπό επιτέθηκαν και στη δημοσιογράφο Ανθή Παζιάνου που κάλυπτε τα γεγονότα. Παρόλο που όλες αυτές οι παράνομες πράξεις έγιναν μπροστά στην αστυνομία, δεν υπήρξε ούτε μία σύλληψη ή προσαγωγή.
Κατάληψη στα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ
Τα γεγονότα αυτά σήμαναν συναγερμό στον αντιφασιστικό κόσμο της Μυτιλήνης και έτσι διοργανώθηκε συλλαλητήριο αλληλεγγύης στους πρόσφυγες το Σάββατο 24 Νοεμβρίου. Στο μεταξύ, η πλατεία Σαπφούς είχε μετατραπεί σε «υγειονομική» ζώνη, καθώς η αστυνομία είχε περιφράξει με κορδέλα όλη την πλατεία και υπήρχαν, εντός αλλά και πέριξ αυτής, ισχυρές αστυνομικές δυνάμεις. Στη συγκέντρωση, και στην πορεία που ακολούθησε, συμμετείχαν και οι πρόσφυγες που είχαν εκδιωχθεί από την πλατεία τις προηγούμενες μέρες. Η πορεία κατέληξε στο κτίριο που στεγάζει τα γραφεία του ΣΥΡΙΖΑ Λέσβου, όπου οι πρόσφυγες έκαναν κατάληψη, υποστηριζόμενοι από αλληλέγγυους, δηλώνοντας ότι θα παραμείνουν εκεί μέχρι να ικανοποιηθούν τα αιτήματα τους τα οποία είναι: Να απελευθερωθεί ο απεργός πείνας Hessam, (ένας από τους αγωνιστές πρόσφυγες της πλατείας Σαπφούς, που κρατείται στην Αστυνομική Διεύθυνση Λέσβου και κινδυνεύει με άμεση απέλαση στην Τουρκία), να δοθεί «μπλε σφραγίδα» στους 30 αγωνιστές πρόσφυγες της πλατείας Σαπφούς και να οριστεί χώρος διαμονής των προσφύγων όταν φθάσουν στην Αθήνα.
Τα μέλη της Ν.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, αρχικά καταλήφθηκαν από πανικό και, στην προσπάθεια τους να αποφύγουν να απαντήσουν στα πραγματικά ερωτήματα που τους έβαζε η κατάληψη, άρχισαν να κατηγορούν μέλη κομμάτων της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς ως «υποκινητές»! Μάλιστα ορισμένα μέλη της Νομαρχιακής, με επικεφαλής την Γραμματέα του κόμματος, επιχείρησαν να εισέλθουν στα κατειλημμένα γραφεία μαζί με τρεις αξιωματικούς της Ασφάλειας Μυτιλήνης, αλλά αυτό δεν τους επιτράπηκε από τους αλληλέγγυους. Το βράδυ της ίδιας ημέρας στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, μαζί με τον διοικητή του στρατοπέδου της Μόριας, προσήλθαν στον χώρο έξω από τα γραφεία και συνομίλησαν με τους πρόσφυγες, χωρίς όμως να δεσμευτούν για την ικανοποίηση των αιτημάτων τους. Η κατάληψη συνεχίζεται μέχρι και σήμερα.
Σύγχρονη δουλοπαροικία και δολοφονία εκδίκησης
Το περιστατικό που συνέβη την περασμένη Κυριακή, 26/11, στο χωριό Πάμφιλα με την αιματηρή συμπλοκή Αφγανών που κατέληξε στη στυγερή δολοφονία ενός έφερε στην επιφάνεια την διπλή εκμετάλλευση που υφίστανται ορισμένοι πρόσφυγες τόσο από τους ομοεθνείς τους όσο και από ντόπιους. Σύμφωνα με τα όσα έχουν γίνει γνωστά ο Αφγανός που μαχαιρώθηκε από τους συμπατριώτες είναι αυτός που τους «νοίκιαζε» σε ντόπιους ιδιοκτήτες κτημάτων για να εργαστούν στη συλλογή ελιάς. Όπως ήταν επόμενο ο «μεσάζοντας», που βρισκόταν στη Λέσβο από το 2012, τους εκμεταλλευόταν αφού δεν τους έδινε όλα τα χρήματα από την εργασία τους.
Φέτος στη Λέσβο υπάρχει μεγάλη παραγωγή ελιάς και αυτή την περίοδο το μάζεμα της βρίσκεται στο ζενίθ. Μερίδα ντόπιων που είναι ιδιοκτήτες ελαιοκτημάτων, κυρίως στα χωριά κοντά στην Μυτιλήνη, απευθύνονται σε «μεσάζοντες» μετανάστες και αυτοί με την σειρά τους κανονίζουν πάμφθηνα εργατικά χέρια. Οι πρόσφυγες λόγω της κατάστασης εξαθλίωσης που βιώνουν στο στρατόπεδο της Μόριας και προκειμένου να εξασφαλίσουν ένα πενιχρό εισόδημα δέχονται. Το ποσό της αμοιβής τους τις περισσότερο φορές κυμαίνεται από 10 έως 20 ευρώ ημερησίως. Από τα χρήματα αυτά τα μισά και πλέον τα παίρνει ο «μεσάζοντας». Σε αρκετές περιπτώσεις οι «μεσάζοντες» προσφέρουν και υποτυπώδη καταλύματα μέσα σε αποθήκες ή σε σπίτια, συνήθως κοντά στα χωράφια που πρόκειται να εργαστούν.
Αυτές οι παράνομες πρακτικές της σύγχρονης δουλοπαροικίας δεν ενοχλούν κανέναν από τους λαλίστατους για το προσφυγικό τοπικούς «φορείς» αλλά ούτε και την Αστυνομική Διεύθυνση Λέσβου. Η εφαρμογή και εμπέδωση της νομιμότητας φαίνεται πως εξαντλείται με την παρουσία των ΜΑΤ και της ΟΠΚΕ κάθε τρεις και λίγο στο κέντρο της πόλης.
