Μύθος οι αξιοπρεπείς εστίες
Φαντάζει μία ιδανική εικόνα που παρέχει στους φοιτητές όλες τις ανέσεις, κατά πόσον όμως ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα; Θα επιχειρήσουμε μια πιο πραγματική προσέγγιση, όχι με βάση αριθμούς και υποδομές, αλλά με βάση την καθημερινότητα που βιώνει ένας φοιτητής κάτοικος των εστιών. Η Τάνια, φοιτήτρια της Γεωπονικής Σχολής, επιχειρεί παρακάτω μια περιγραφή της καθημερινότητάς της, όπως την έζησε από την πρώτη στιγμή που μπήκε στην εστία.
«Καταρχήν, το πρώτο πράγμα που συνειδητοποιεί κάποιος πλησιάζοντας τις εστίες είναι ότι πρόκειται για παλιές εγκαταστάσεις. Μπαίνοντας λοιπόν στο δωμάτιο, διαστάσεων περίπου 2,5 επί 4,5, αν είσαι τυχερός, βρίσκεις τα παρακάτω έπιπλα: κρεβάτι, καρέκλα, γραφείο, ράφια, ντουλάπα, κομοδίνο καθώς και μία βρύση. Για το παραμικρό δείγμα ηλεκτρικής συσκευής ούτε λόγος. Αμέσως αντιλαμβάνεσαι ότι η μόνωση σε παράθυρο και πόρτα είναι μηδενική, κάτι που σε συνδυασμό με την θέρμανση σε στάνταρ ώρες κάνει πολλές ώρες του χειμώνα δύσκολες. Οι τουαλέτες είναι κοινόχρηστες, με πέντε ντουζιέρες και πέντε τουαλέτες ανά όροφο, με τα αναλώσιμα κάθε είδους να φροντίζονται ατομικά. Η καθαριότητα των κοινόχρηστων χώρων γίνεται από συνεργείο καθαρισμού και είναι ανεπαρκής με μόνη εξαίρεση τις τουαλέτες. Μέχρι το 2008, με την είσοδό σου στην εστία έδινες ένα ποσό από 60 ευρώ, που δεν ήταν σταθερό για όλους, και που, όπως προέκυψε, ήταν παράνομο και πιθανότατα καταχρόταν. Παράλληλα η έλλειψη ηλεκτρικών συσκευών αποτελούσε μέχρι πρόσφατα πεδίο επιχειρηματικής δραστηριότητας, καθώς σε χώρο εντός των εστιών γινόταν “ενοικίαση χρήσης” πλυντηρίων. Στα θετικά η απασχόληση υδραυλικού από τις εστίες για την, χωρίς επιβάρυνση για τους φοιτητές, αποκατάσταση ζημιών-φθορών.
Στις εστίες συναντάς φοιτητές που δεν έχουν την οικονομική άνεση να πληρώνουν κάθε μήνα νοίκι. Πολλοί, παράλληλα με τις σπουδές τους, δουλεύουν, όλο και περισσότεροι ψάχνουν πλέον για δουλειά, βέβαια όπως διαμορφώνονται οι συνθήκες όλο και πιο δύσκολα γίνεται αυτό εφικτό. Πώς κυλά η κοινωνική ζωή των φοιτητών μέσα στις εστίες; Καταρχήν υπάρχει η καφετέρια στο κτίριο Α, όπου συναντάει κανείς πολύ κόσμο, δημιουργούνται νέες παρέες, συναντάς τους “γείτονες” σου. Παράλληλα λειτουργούν και κοινωνικές ομάδες με έντονη δραστηριότητα: Η ΚΟΦΕΘ –κινηματογραφική ομάδα των εστιακών φοιτητών– που διοργανώνει τακτικά προβολές στην αίθουσα τελετών και η ΧΟΦΕΘ –η χορευτική ομάδα– που κάθε χρόνο διοργανώνει ένα επταήμερο φεστιβάλ χορού.»
Καμία πολιτική δραστηριότητα
Συνεχίζοντας η Τάνια τόνισε: «Στις εστίες του ΑΠΘ υπάρχει απουσία πολιτικής παρέμβασης και ζύμωσης. Πριν δύο χρόνια έγιναν εκλογές, με τεράστιο ποσοστό αποχής, και εξέλεξαν Δ.Σ. εστιακών φοιτητών, αλλά μετά δεν ξαναέγιναν. Επίσης λειτουργεί και η διαδικασία της συνέλευσης, η οποία όμως γίνεται μόνο όταν υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο πρακτικό ζήτημα και δεν γίνεται ποτέ πολιτική συζήτηση.
Αυτό το δεδομένο βέβαια είναι πιθανό να αλλάξει στο επόμενο διάστημα, καθώς η κατάργηση του Εθνικού Ιδρύματος Νεότητας και το πέρασμα των εστιών στο υπουργείο Παιδείας έχει σαν άμεση συνέπεια την υποχρηματοδότηση. Αυξάνονται και πολλαπλασιάζονται οι φόβοι για επιβολή ενοικίου ή ιδιωτικοποίηση που θα σημαίνει μεγαλύτερο “νοίκι”, άρα πολλαπλασιάζεται και η ανάγκη για οργανωμένες φωνές αντίστασης και διεκδίκησης, καθώς στη σημερινή κατάσταση της χώρας με την ακόμη μεγαλύτερη λαίλαπα που έρχεται κανείς δεν μπορεί να μείνει μόνος, τίποτα δεν μπορεί να απαντηθεί ατομικά.»
Κάπως έτσι περιγράφεται εν συντομία η πραγματικότητα στις φοιτητικές εστίες της Θεσσαλονίκης.
Η υποχρηματοδότηση, οι φήμες για επιβολή πληρωμής ή και ιδιωτικοποίηση κάνουν τις εστίες μέρος του σχεδίου μια χρεοκοπημένης χώρας, μιας χώρας υπό διάλυση. Η απάντηση των φοιτητών δεν μπορεί παρά να εμπνευστεί από τα μέχρι τώρα παραδείγματα οργάνωσης και αντίστασης του λαού.
