Πέθανε στις 14/8/2019 ο Στέργιος Θεοδωρίδης, μετά από μια δίχρονη μάχη με τον καρκίνο. Σε ηλικία μόλις 58 χρόνων, σε μια ώριμη και αποδοτική φάση της ζωής του. Όσοι τον γνώρισαν ξέρουν καλά πόσο σημαντικός και εξαιρετικός άνθρωπος ήταν.
Πήρε μέρος σε όλους τους μεγάλους και μικρούς αγώνες του λαού μας, διαμορφώθηκε στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια μέσα από τις γραμμές της ΠΠΣΠ και έζησε από κοντά και με ενδιαφέρον όλες τις περιπέτειες του ελληνικού αριστερού κινήματος.
Στις μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στα μνημόνια ήταν καθημερινά παρών με το μεγάλο νταούλι του, χωρίς να κουραστεί ούτε στιγμή.
Στον δήμο που έδρασε και ήταν κάτοικος, στο Γαλάτσι, ήταν η ψυχή και ο ακούραστος εργάτης του συνεταιρισμού «χωρίς μεσάζοντες» και του κέντρου «Αμπάριζα», ενώ στήριξε όλες τις δημοτικές κινήσεις που προσπάθησαν να εκφράσουν κάτι ποιοτικά διαφορετικό για την πόλη.
Βαθιά πατριώτης, αλλά και συνάμα διεθνιστής στην πράξη, είχε πολλούς φίλους στην Ελλάδα και στην Τουρκία.
Στήριξε και βοήθησε την εφημερίδα «Δρόμος» και επιμελήθηκε πολλά αφιερώματα για τον Πόντο και τις γενοκτονίες στην Τουρκία.
Ενεργό μέλος της ΚΟΕ, πήρε μέρος σε όλες τις διαδικασίες της εκφράζοντας με σαφήνεια και συνέπεια την ανάγκη διαμόρφωσής της σε έναν οργανισμό αναζήτησης, συμβολής και συμμετοχής σε ενδιαφέροντα κινήματα. Μέλος της Πολιτικής Επιτροπής, ουσιαστικός πάντα, χωρίς ίχνος γκρίνιας, θετικός με διάθεση προσφοράς.
Ο Στέργιος Θεοδωρίδης δεν ήταν ο γνωστός εκπρόσωπος, ο συνδικαλιστής, ο πολιτευτής, η φιγούρα του κλασικού πολυλογά και ξερόλα αριστερού. Ήταν ο αφανής, ουσιαστικός, μαζικός, εργάτης και δουλευτής που έκανε αυτό που έπρεπε, αυτό που νόμιζε σωστό, φροντίζοντας να είναι χρήσιμος. Δεν έκανε ποτέ κακό σε κανέναν και όλοι όσοι ήρθαν σε επαφή μαζί του έχουν να πουν έναν καλό λόγο γι’ αυτόν. Με τη στάση του έδωσε έναν άλλο υπόδειγμα και παράδειγμα σύγχρονου αγωνιζόμενου ανθρώπου: Δραστήριος, ανήσυχος, ήρεμος και θετικός μπροστά σε δυσκολίες και εμπόδια. Καθόλου παθητικός και σε πόλεμο με τη μοιρολατρία.
Ο Στέργιος Θεοδωρίδης σπούδασε Οικονομικά και εργάστηκε ως λογιστής. Ήρθε σε επαφή με εκατοντάδες και χιλιάδες ανθρώπους στον χώρο δουλειάς του και όσοι συνεργάστηκαν μαζί του νοιώθουν πως έχασαν ένα στήριγμα και έναν τίμιο άνθρωπο που βοηθούσε όλους τους πολίτες στις σχέσεις που είχαν με την εφορία και την κρατική διοίκηση.
Η παραγωγή του Στέργιου δεν σταματά εδώ. «Παρήγαγε», μαζί με την σύντροφό του Γιάννα Κουμερτά, δύο εξαιρετικούς γιούς και σίγουρα –παρά το ότι έφυγε πρόωρα και νωρίς – πρόλαβε να πάρει την ικανοποίηση πως συνέβαλε στην διαμόρφωση δύο νέων ανθρώπων με πλούσιο περιεχόμενο και ενδιαφέροντα. Η συμβολή του και σε αυτό ήταν μεγάλη.
Σε αυτές τις στιγμές οδύνης και πένθους, θέλουμε να υπογραμμίσουμε, εκφράζοντας τα συναισθήματα όλων των μελών της ΚΟΕ, τα πιο βαθιά συλλυπητήρια στη μητέρα του, στην αδελφή του και όλους τους συγγενείς του, στη σύζυγό του Γιάννα και στα παιδιά του Ιάσονα και Αλέξη.
Η ΚΟΕ αισθάνεται πιο φτωχή με την απώλεια του Στέργιου Θεοδωρίδη. Συναισθάνεται τη δυσκολία και τον κόπο να διαμορφωθούν άνθρωποι σαν τον Στέργιο, αλλά το παράδειγμα του δείχνει ότι αυτό είναι μπορετό και ίσως πιο απλό από ό,τι μας φαίνεται, όταν υπάρχει η αρετή και η τόλμη, οι πεποιθήσεις και τα οράματα.
Να’ ναι ελαφρύ το χώμα που σε σκεπάζει, Στέργιο,
Θα αγαπάμε τον τόπο μας όπως τον αγάπησες εσύ Στέργιο,
Γεια σου Στέργιο!
* Η κηδεία του Στέργιου Θεοδωρίδη θα γίνει την Δευτέρα 19/8, στις 13:00, στο νεκροταφείο του Κόκκινου Μύλου (Νέα Φιλαδέλφεια).
Κάποια από τα κείμενά του στον Δρόμο μπορείτε να δείτε στους παρακάτω συνδέσμους
Η αντιμετώπιση προσφύγων και της ιστορικής τους εμπειρίας στην Ελλάδα
